IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Πόσο κοστίζουν οι πυρκαγιές. Ανυπολόγιστο το κόστος. Άμεση η ανάγκη ανασχεδιασμού της αντιμετώπισης των πυρκαγιών. Οι τελευταίες ημέρες μάς έδειξαν με τον πλέον οδυνηρό τρόπο το μέγιστο κόστος που προκαλούν οι πυρκαγιές στα δάση. Αυτό της απώλειας ανθρώπων και ζώων. Έχει εκκινήσει όμως η συζήτηση για την ποσοτικοποίηση του οικονομικού κόστους, με συμβατικούς όρους, που προκαλείται από τις φωτιές της θερινής περιόδου. Προσπαθώντας να φωτίσουμε σημεία αυτής της διάστασης, πρώτα από όλα πρέπει να δούμε τί μπορεί να περιλαμβάνεται σε αυτά τα κόστη:   1) Καταρχήν υπάρχει το περιβαλλοντικό κόστος της απώλειας της βιοποικιλότητας καθώς και της απώλειας υπηρεσιών που προσφέρουν τα οικοσυστήματα.   2) Κατόπιν, έχουμε τα κόστη για αποκατάσταση των καμένων δασών και δασικών εκτάσεων   3) τα κόστη από την απώλεια αγροτικής γης και καλλιεργειών.   4) Σε όλα αυτά πρέπει βέβαια να προστεθούν και οι χρηματικές δαπάνες για την καταστολή των πυρκαγιών .   5) Επ...

Ανάλγητοι. Η αλλαγή τρόπου σκέψης είναι προαπαιτούμενο για την επιβίωσή μας και αυτή δεν μπορεί να ζητείται μόνο από τους πολίτες. Δύο νεαρές ελληνίδες τουρίστριες στην Κρήτη μετά το μπάνιο τους επισκέφθηκαν ένα ταβερνάκι και αφού παρήγγειλαν μια εξ αυτών είπε στον ιδιοκτήτη: ”Δεν βάζεις και λίγο μουσικούλα, πολύ ησυχία έχει”. ”Κορίτσι μου εδώ καίγεται η Ελλάδα, πεθαίνει κόσμος και εσύ έχεις όρεξη για μουσική;» της απάντησε. Το περιστατικό είναι πέρα ως πέρα αληθινό. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος του μόχθου είχε πλήρη συναίσθηση του τι συμβαίνει ακόμη και εάν ο τόπος του δεν δοκιμαζόταν όπως άλλα μέρη της χώρας. Το ίδιο συναίσθημα έχει κατακλύσει και την πλειονότητα του ελληνικού λαού. Ένας βουβός πόνος, μια στεναχώρια που δεν την ξεπλένει κανένας ήλιος και καμία θάλασσα. Το να συμπάσχεις χαρακτηρίζει τον Έλληνα, όχι λόγω DNA αλλά λόγω της διαχρονικής του ταλαιπωρίας. Μνήμες χαραγμένες βαθιά στο θυμικό. Ο ταλαίπωρος Έλληνας πολίτης πάντα ζούσε με μια ελπίδα και πάντα ήλπιζε σε μ...

 Οι φωτιές στα δάση ξεκινούν από την πλατεία Συντάγματος. Για να μην καταστρέφονται τα δάση μας από τις πυρκαγιές χρειαζόμαστε ανθρώπους μέσα σ’ αυτά, δεν χρειαζόμαστε πυροσβεστικά αεροπλάνα! Μπροστά στις αδηφάγες φλόγες που τα τελευταία χρόνια καταστρέφουν αδιακρίτως κάθε καλοκαίρι τα δασικά οικοσυστήματα της χώρας, ο δημόσιος διάλογος παραμένει ανούσιος, επιδεικτικά αντιεπιστημονικός, εξόχως παραπλανητικός και κυρίως αφελής! ’ Χρειαζόμαστε περισσότερα εναέρια μέσα πυρόσβεσης και περισσότερους άντρες στην Πυροσβεστική Υπηρεσία’, ισχυρίζονται οι «ειδήμονες» των μέσων ενημέρωσης και των κοινωνικών δικτύων και συνεπικουρεί προς την κατεύθυνση αυτή και μια μερίδα πολιτικών. Η ανεπιτήδευτη πραγματικότητα όμως απέχει παρασάγγας από αυτή την εντελώς εσφαλμένη και ατεκμηρίωτη επιχειρηματολογία, η οποία προωθείται τεχνηέντως προς τους πολίτες προκειμένου εκείνοι, ως καταναλωτές ψευδών ειδήσεων, να μεταβολίσουν την εσφαλμένη πληροφόρηση σε επιτακτική προσταγή κατασπατάλησης των ...

Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ του “υβριδικού πολέμου” απαιτεί άμεσα ένα εθνικό δίκτυο επιτήρησης με UAV / DRONES.   Χωρίς επιτήρηση δασικών περιοχών από drones, όσα εναέρια μέσα και αν αγοραστούν, ο υβριδικός πόλεμος εναντίον της Ελλάδας θα έχει τα ίδια καταστροφικά αποτελέσματα. Επειδή οι δασικές πυρκαγιές έχουν εξελιχθεί σε μορφή υβριδικού πολέμου εναντίον της Ελλάδας και αυτό είναι κάτι που πλέον δεν μπορεί να μην επισημανθεί ανοικτά και στοιχειοθετημένα , αλλά κι επειδή αυτός ο πόλεμος τελικά πέρα από την τεράστια οικολογική και οικονομική καταστροφή που έχει επιφέρει, έχει τελικά και κόστος σε ανθρώπινες ζωές μετά την χθεσινή τραγική εξέλιξη της συντριβής του πυροσβεστικού αεροπλάνου CL-215 και της απώλειας των δύο ιπταμένων που το πετούσαν, το DP αναγκάζεται να επανέλθει στο κρίσιμο ζήτημα της ευρείας και μαζικής χρήσης μη επανδρωμένων αεροχημάτων (drones) για σκοπούς αστυνόμευσης και για σκοπούς πρόληψης. Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη Δεν είναι η πρώτη φορά που το DP αναφέ...

 Μας αρέσει να τρέχουμε για τον περιορισμό των καταστροφών και όχι για την αποτελεσματική πρόβλεψη και ανάσχεση του κακού. Η Ελλάς εν καμίνω: Για άλλη μία φορά Επιμηθείς. Οι συνετοί προσπαθούν να αποτρέψουν τα δυσάρεστα γεγονότα, ενώ οι γενναίοι τα αντιμετωπίζουν όταν αυτά συμβούν” . Οι εικόνες από την φλεγόμενη Ελλάδα μόνο απογοήτευση σκορπούν. Για μία άλλη φορά η Φωτιά φαίνεται να μην υπακούει στον προγραμματισμό του Υπουργείου Πολιτικής Προστασίας και επιτελεί το καταστρεπτικό της έργο. Οι ειδικοί μάς διαβεβαιώνουν πως προέχει η προστασία της ανθρώπινης ζωής κι αυτό θα προβάλουν ως μέγιστο επίτευγμα, όταν θα έλθει η ώρα του απολογισμού . Θα χυθούν πολλά δάκρυα για την καταστροφή του περιβάλλοντος, τα καμένα δέντρα, τις πληγές του τουρισμού μας και για τον πόνο των ανθρώπων που είδαν τα σπίτια τους να καίγονται και τη ζωή τους να γυρίζει ανάποδα. Μετά θα ακολουθήσουν οι υποσχέσεις για οικονομική στήριξη των πληγέντων και οι διαβεβαιώσεις πως το κράτος θα είναι πάντα αρ...

  Οι μισές από τις μεγαλύτερες λίμνες του κόσμου χάνουν το νερό τους. Ποιες ελληνικές βρίσκονται «στο κόκκινο». Πάνω από το 50% των μεγαλύτερων λιμνών του κόσμου χάνουν νερό, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Science, με τους βασικούς λόγους του συγκεκριμένου φαινομένου να είναι η αύξηση της θερμοκρασίας, η μη βιώσιμη ανθρώπινη κατανάλωση και η καθίζηση. Ερευνητές από το Ινστιτούτο CIRES του Πανεπιστημίου του Κολοράντο στο Μπόλντερ, το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Κάνσας, το Πανεπιστήμιο της Τουλούζης στη Γαλλία και το Πανεπιστήμιο Επιστήμης και Τεχνολογίας KAUST στη Σαουδική Αραβία δημιούργησαν μια τεχνική για τη μέτρηση των μεταβολών της στάθμης του νερού σε σχεδόν 2.000 από τις μεγαλύτερες λίμνες, φυσικές και τεχνητές, του κόσμου, οι οποίες αντιπροσωπεύουν το 95% της συνολικής αποθήκευσης νερού στις λίμνες της Γης. Ανάμεσα σε αυτές, μελέτησαν και ελληνικές, στις οποίες εντοπίζουν τάση ξήρανσης: τις Πρέσπες, την τεχνητή λίμνη του Πολυφύτου και την τεχνητή λίμνη των ...

  Γιατί σκοτώνουν τα λιοντάρια;   Ο Λουνκίτο, το γηραιότερο άγριο αρσενικό λιοντάρι του κόσμου, πέθανε στις 11 Μαΐου σε ηλικία 19 ετών. Ήταν σύμβολο ανθεκτικότητας και συνύπαρξης και έζησε στη σαβάνα της Κένυα, με τα μέλη της οργάνωσης Οι Φύλακες των Λιονταριών να τον αποχαιρετούν λέγοντας ότι «χαιρετίζουμε και αποδίδουμε τον σεβασμό μας σε ένα λιοντάρι του οποίου οι δεξιότητες επιβίωσης όχι μόνο έχουν ξεπεράσει κάθε δυνατό επίπεδο, αλλά θα παραμείνουν απαράμιλλες για τα επόμενα χρόνια». Σύμφωνα με κενυατικές πηγές, ο Λουνκίτο σκοτώθηκε με λόγχες από Μασάι κτηνοτρόφους αφού διείσδυσε σε ένα μαντρί κοντά στο πάρκο Αμποσέλι, στη Νότια Κένυα, καθώς λόγω της ηλικίας του δυσκολευόταν να βρει τροφή και τα εκτρεφόμενα ζώα είναι εύκολο θήραμα. Το 2021 η κενυατική υπηρεσία προστασίας της φύσης παρουσίαζε τον Λουνκίτο ως έναν «θρυλικό πολεμιστή των αιλουροειδών», που υπερασπίστηκε την περιοχή του επί μία δεκαετία, συμπληρώνοντας ότι «με βαριά καρδιά μοιραζόμαστε την είδηση του θανάτου τ...

  Το Frizz23 στο Βερολίνο (αρχιτέκτονες: Deadline Studio) είναι καρπός ενός συμμετοχικού πρότζεκτ που στόχευε στη συγκρότηση ενός συνεταιρισμού 32 μικρών επιχειρήσεων και ΜΚΟ που απειλούνται από τον ταχύ εξευγενισμό της γερμανικής πρωτεύουσας. © Matthew Griffin Κοινωνική αρχιτεκτονική: Γιατί είναι επείγουσα ανάγκη να εφαρμοστεί στην Ελλάδα; Κίνημα αντίδρασης στα σπάταλα, φαραωνικά πρότζεκτ και στην απόλυτη κυριαρχία των σταρ μιας διεθνούς αρχιτεκτονικής ελίτ ή κάτι πολύ περισσότερο;   Όταν άρχισε να καταφτάνει το φωτογραφικό υλικό για το σχετικά νέο, αλλά ολοένα και πιο πληθωρικό ρεύμα της «κοινωνικής αρχιτεκτονικής», κάποιοι στο γραφείο κοιταχτήκαμε μεταξύ μας· συνηθισμένοι στις θεαματικές φωτορεαλιστικές απεικονίσεις μελετών και υλοποιημένων σούπερ high tech κτιρίων, μουσείων ή αθλητικών εγκαταστάσεων, που έφεραν συνήθως την υπογραφή παγκόσμιων σταρ της αρχιτεκτονικής ελίτ, δυσκολευόμασταν να προσαρμόσουμε το βλέμμα μας σε μια διαφορετική γενιά κατασκευών: λιγότερο εντυπωσια...