IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

   Το "πακέτο Σολτς" κλονίζει την ευρωπαϊκή ενότητα.   Του Κώστα Ράπτη Τι είναι η Ε.Ε. δίχως ενιαία αγορά; Και πώς μπορεί να γίνεται λόγος για ενιαία αγορά εν μέσω μαζικών κρατικών επιδοτήσεων; Αυτά είναι τα ερωτήματα που θα κυριαρχήσουν στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο την Παρασκευή στην Πράγα, σε κλίμα κάθε άλλο παρά ανέφελο. Το θηριώδες πακέτο των 200 δισ. ευρώ το οποίο ανακοίνωσε την Πέμπτη ο Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς για τον έλεγχο των τιμών της ενέργειας στη χώρα του, παροξύνει τις εντάσεις στους κόλπους των "27”, οι οποίοι βλέπουν τις δικές τους επιχειρήσεις να απειλούνται με κλείσιμο εν μέσω ενεργειακής κρίσης, χωρίς να μπορούν να ανταγωνιστούν την Γερμανία στην δημοσιονομική άνεση με την οποία εξαγγέλθηκαν τα εν λόγω μέτρα. Και τα πράγματα κάνει πολύ χειρότερα το γεγονός ότι η γερμανική πλευρά δεν συγκατατίθεται σε άλλες προτάσεις, οι οποίες συγκεντρώνουν την υποστήριξη μιας πλειοψηφίας των κρατών-μελών, όπως η θέσπιση "οροφής” στις τιμές ενέργειας. Όλα αυτά δ

Φιάσκο Εμβόλια: Η απογύμνωση του μύθου «Ευρωπαϊκή ΄Ενωση»   Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής πρέπει να είναι ένας αποτυχημένος πολιτικός που θα θαμπωθεί από τους σωματοφύλακες, τις αυτοκινητοπομπές και τις φωτογραφικές εμφανίσεις με παγκόσμιους ηγέτες, αλλά δεν θα πάρει πραγματικά το ηγετικό προβάδισμα.. Όταν η Ούρσουλα φον ντερ Λάϊεν έγινε πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής τον Δεκέμβριο του 2019, πολλοί δημοσιογράφοι σημείωσαν με βιτριόλι για το πώς, μια τόσο αλαφρού βάρους Γερμανίδα πολιτικός    θα μπορούσε να αναλάβει την κορυφαία θέση στις Βρυξέλλες. Πραγματικά δεν είχε να παρουσιάσει παραδείγματα επιτυχίας σε προηγούμενες υπουργικές θέσεις στη Γερμανία και πολλοί Γερμανοί όταν άκουσαν για το διορισμό της αντέδρασαν απορώντας: «Μα ποια Ούρσουλα;». Γεγονός είναι ότι, με εξαίρεση τον Ζακ Ντελόρ,(Γάλλο πρώτο πρόεδρο της κομισιόν) οι πρόεδροι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής επιλέγονται παραδοσιακά με βάση το γεγονός ότι έχουν χαμηλές επιδόσεις – έτσι ώστε οι πραγματικές δυνάμεις πίσω από τ

Η επόμενη μέρα στην Ε.Ε. με Φον Ντερ Λάιεν και Λαγκάρντ «Τιμητικό δεν ήταν σίγουρα το μακρύ Σαββατοκύριακο των Βρυξελλών της κ. Μέρκελ, αν δει κάποιος τον τρόπο με τον οποίο την αντιμετωπίζουν οι συνάδελφοί της του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ) από τα άλλα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας (SPD). «Μέρκελ η στριμωγμένη», αυτός ο χαρακτηρισμός ταιριάζει καλύτερα» σχολίαζε η συντηρητική εφημερίδα «Die Welt» μετά το πέρας της συνόδου κορυφής, όπου αποφασίστηκαν τα ονόματα των επικεφαλής των ανώτατων θεσμικών οργάνων, αυτών της Κομισιόν και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας μεταξύ άλλων.  Η εικόνα που βγήκε μετά τη συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, που κατέληξε στις επιλογές της Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν για την Κομισιόν και της Κριστίν Λαγκάρντ για την κεφαλή της ΕΚΤ, ήταν εκ πρώτης όψεως μια ήττα για τη Μέρκελ, η οποία μάλιστα απείχε από την ψηφοφορία για την πρόταση της επικεφαλής της Επιτροπής που προέρχεται από τη CDU. Η πρα

Σκίτσο του Μ.ΚΟΥΝΤΟΥΡΗ Πίσω από την ενότητα πρόσοψης ότι η συµφωνία για το Brexit είναι δεδοµένη και αδιαπραγµάτευτη, ο φόβος ή καλύτερα η στρατηγική αµηχανία απέναντι σε µια ασύντακτη αποχώρηση της Βρετανίας είναι κυρίαρχη στην πολυδιασπασµένη και διερχόµενη µια ζώνη κοινωνικών και πολιτικών αναταρράξεων ΕΕ. Το Βερολίνο θα δει το διµερές εµπόριο µε το Ηνωµένο Βασίλειο να πλήττεται, µε πρώτο θύµα τις εξαγωγές της γερµανικής αυτοκινητοβιοµηχανίας. Το Παρίσι θα χάσει έναν ισότιµης βαρύτητας εταίρο στην κατεύθυνση συγκρότησης Κοινής Ευρωπαϊκής Αµυνας, µια δυναµική στην οποία µετέχει η Βρετανία εδώ και είκοσι χρόνια στο πλαίσιο που διαµόρφωσε η συµφωνία Μπλερ - Σιράκ στο Σεν Μαλό.   Η Ολλανδία έχει ήδη προεξοφλήσει ότι το Brexit θα είναι δυσµενές για τη θέση της στους ενδοευρωπαϊκούς συσχετισµούς και έχει σπεύσει να διασφαλίσει την πρωτοκαθεδρία της στην οµάδα των «8» του Βορρά, την οποία συνθέτουν οι σκανδιναβικές και οι βαλτικές χώρες συν την Ιρλανδία. Δίχως υπερβολ

Μαύρα σύννεφα πάνω από την έδρα της Κομισιόν στις Βρυξέλλες,  η γραφειοκρατία της οποίας ρίχνει νερό στον μύλο των ακραίων. Καθώς η Γερμανία γιόρταζε, την περασμένη Τετάρτη, την επέτειο της επανένωσης, τα σύννεφα του σκεπτικισμού έριχναν σκιές στη «δεύτερη ευκαιρία» που δόθηκε στο γερμανικό έθνος από την Ιστορία. Αρκετοί αναλυτές, όπως ο Μαρσέλ Φίρστεναου από την Deutsche Welle, εφιστούσαν την προσοχή στην ανισότιμη θέση του ανατολικού τμήματος της χώρας σε όλα τα επίπεδα – ανεργία, μισθοί, βιομηχανία, μερίδιο στις πολιτικές και δημοσιογραφικές ελίτ. Αυτή η εδραιωμένη ανισοτιμία είναι ένας από τους παράγοντες που εξηγούν την πολύ μεγαλύτερη επιρροή του ταχέως ανερχόμενου ακροδεξιού κόμματος AfD στις ανατολικές περιοχές. Την ίδια στιγμή, η χώρα που πρόβαλλε για δεκαετίες ως πρότυπο πολιτικής σταθερότητας, αρχίζει να εμφανίζει όλες τις πολιτικές παθογένειες που πλήττουν την υπόλοιπη Ευρώπη. Δεν είναι μόνο ότι η Αγκελα Μέρκελ, ύστερα από 13 χρόνια στην καγκελαρία, εμφανίζ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ      (1)  Το δόγμα της ΕΕ για μετανάστες:  Όποιος τρύπωνε γινόταν ανεκτός.   (2)  Βρήκε «πρόθυμους» η Μέρκελ για το μεταναστευτικό.   (3)  Μεταναστευτικό: Εθελούσια η αλληλεγγύη,  αναγκαστικός ο «μουτζούρης».  (4) Πως η Μέρκελ διέλυσε την ΕΕ. (5)  Τα πάντα είναι θέμα αριθμών.  Δημοκρατία και Δημογραφία.   Ενίοτε η δημοκρατία είναι η δημογραφία της. Ιδιαιτέρως όταν η δημοκρατία παρουσιάζει απίσχναση και η δημογραφία το ίδιο. Για την Ελλάδα ο Τουργκούτ Οζάλ συνήθιζε να λέει ότι «το πρόβλημα (μας) θα το λύσει το δημογραφικό (τους)».   Η sui generis δημοκρατία της Σπάρτης εξαερώθηκε λόγω λειψανδρίας, ενώ η άγρια ολιγαρχική Ρώμη διαχύθηκε (στη Δύση) μέσα στους νέους πληθυσμούς που μπόρεσε να εκρωμαΐσει και να μην εκρωμαΐσει. Εξαθλιωμένοι οι πληθυσμοί (έθνη και λαοί) της Μέσης Ανατολής πρώτα και της Ανατολίας ύστερα, από τη βυζαντινή υπερφορολόγηση, προσχωρούσαν κατά μάζες στο μουσουλμανικό σύστημα της δεκάτης. Βρίθει αναλογιών με το σήμερα