Ναρκοπέδιο η Ουάσιγκτον.
Ετοιμάζοντας τη συνάντησή του στις 17 Οκτωβρίου στην Ουάσιγκτον με τον πλανητάρχη ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας μάλλον θα ευχόταν να μην είχε δημοσίως διατυπώσει τις σκέψεις του τον Μάρτιο του 2016 για τον υποψήφιο τότε πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ: «(...) και βεβαίως με όλα όσα σηματοδοτεί αυτή η υποψηφιότητα και με τις ιδέες που εκπροσωπεί και με την απήχηση που βρίσκουν και η απειλή να είναι πιθανόν πρόεδρος – ελπίζω να μην μας βρει αυτό το κακό – της ηγεμονεύουσας χώρας στον πλανήτη». Παρ’ όλα αυτά ο πρωθυπουργός – ελπίζοντας ότι οι πρακτικοί Αμερικανοί δεν κρατούν κακίες όταν πρόκειται για μπίζνες – δεν είχε κανένα πρόβλημα να αιτηθεί για μια συνάντηση με τον πλανητάρχη, όπως άλλωστε συνήθιζαν όλοι οι προκάτοχοί του. Ιδού πώς περιγράφει την εμμονή των Ελλήνων πολιτικών για μια... φωτογραφία με τον πλανητάρχη στην Ουάσιγκτον ο συνταξιούχος πρέσβης Χρήστος Ζαχαράκις στο βιβλίο του « Άκρως Απόρρητο ειδικού χειρισμού» (Λιβάνης 2008): « Πρόκειται, δυστυχώς, γι...