IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Δεν είναι τρελοί αυτοί οι Ρωμαίοι. Σε αυτό το εφήμερο τοπίο πιστεύω ακράδαντα ότι o Ντράγκι  είναι η μοναδική ελπίδα για όλους μας. Όταν, πριν από αρκετά χρόνια, μιλούσα σε μετέπειτα πρωθυπουργό της Ελλάδας για τεχνοκρατική δημοκρατία δεν είχα στο μυαλό μου τον   Mario  Draghi (Μάριο Ντράγκι) . Μιλούσα για την ανάγκη όρων απτού και μετρήσιμου έργου. Ή, αν προτιμάτε, για την ανάγκη η πολιτική να αποκτήσει έναν αποτελεσματικό χαρακτήρα μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού και με γνώμονα πρωτίστως την ποιότητα ζωής του ανθρώπου. Με την πάροδο των ετών κι εγώ ο ίδιος καθημερινά συνειδητοποιώ την αξία της καινοτόμου σκέψης κι ενίοτε της ανορθόδοξης σκέψης.  Πολιτική χωρίς σκέψη δεν υφίσταται. Ταυτόχρονα ήταν αρκετή η κρίση των μνημονίων για να καταλάβει η πλειοψηφία των πολιτών την αξία της πολιτικής στην καθημερινότητα μας. Μια αξία που για πολλά χρόνια η Αγορά την αμφισβητούσε. Ένας άνθρωπος της αγοράς, ωστόσο, είναι αυτός έρχεται περίπου ως Μεσσίας να σώσει την Ιταλία και - ελπίζουμε -

«Ομόλογα Ντράγκι», αέναος δανεισμός  και μια… πυρηνική βόμβα χρέους. Η Ιταλία ετοιμάζει ομόλογο 100ετούς διάρκειας ή άνευ λήξης. Το παγκόσμιο χρέος έχει φτάσει στο 365% του ΑΕΠ, ενώ ουδείς τρέφει αυταπάτες ότι πρόκειται να αποπληρωθεί. Η διαρκής αναχρηματοδότηση είναι μία λύση, αν και όχι βιώσιμη μακροπρόθεσμα.  Δανειστείτε τώρα που μπορείτε, όσα περισσότερα μπορείτε! Και όσον αφορά την αποπληρωμή, μην σας νοιάζει – το πιθανότερο είναι να απασχολήσει τα παιδιά σας ή τα εγγόνια σας! Αυτή φαίνεται πως είναι η λογική που κυριαρχεί πλέον στις κυβερνήσεις, τις κεντρικές τράπεζες και συνολικά τις αγορές, τουλάχιστον των ανεπτυγμένων χωρών. Κυρίως στις κυβερνήσεις οι οποίες, τώρα που έχουν βρει άφθονο ζεστό χρήμα, πρόθυμους αγοραστές και την κατάλληλη δικαιολογία – τις ανάγκες που γεννά η κρίση της πανδημίας, δηλαδή – ετοιμάζονται να γεμίσουν τα χρηματοκιβώτιά τους. Το γιατί είναι προφανές: Προκειμένου να ετοιμαστούν για τις (πολύ) δύσκολες ημέρες που αργά ή γρήγορα – αναπόφευκτα, πάντως – θα

26/1/ 2021  - Η πρόσοψη του κυβερνητικού μεγάρου Παλάτσο Κίτζι  (   SIMONA GRANATI - CORBIS VIA GETTY IMAGES) * Ανάλυση του δημοσιογράφου Δημήτρη Δεληολάνη στο  Ινστιτούτο Εναλλακτικών Πολιτικών ΕΝΑ Είναι ακόμη αντικείμενο συζήτησης για ποιον λόγο ο πρώην Πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι προκάλεσε την κυβερνητική κρίση στα τέλη Ιανουαρίου.  Οι εξηγήσεις που δόθηκαν από πολιτικές και δημοσιογραφικές πηγές κατά τη διάρκεια της επίθεσης του Ρέντσι εξακολουθούν να ισχύουν, καθώς τα γεγονότα δεν τις διέψευσαν . Μια πρώτη ερμηνεία βασίζεται στο θυμικό του Ρέντσι, στο υπερτροφικό εγώ του,  στην ανάγκη του να βρίσκεται πάντα μπροστά στους προβολείς της δημοσιότητας και στην άθλια κατάσταση στην οποία βρίσκεται από πέρυσι το καλοκαίρι, όταν αντικαταστάθηκε στη θέση του Γραμματέα του Δημοκρατικού Κόμματος από τον Νικόλα Τζινγκαρέτι. Τότε είχε τη λαμπρή ιδέα να αποχωρήσει από αυτό και να ιδρύσει το δικό του προσωπικό κόμμα: αντέστρεψε το μπερλουσκονικής έμπνευσης Viva l’ Italia και το έκανε Italia Viva,

Μετ' εμποδίων ο δρόμος προς τη Σύνοδο Κορυφής των "27".  Η συμφωνία δεν πρόκειται να έλθει την ερχόμενη Παρασκευή. Η Σύνοδος Κορυφής που πρόκειται να έχουν οι ηγέτες των "27", η πρώτη διά ζώσης μετά το ξέσπασμα της πανδημίας, δεν αναμένεται να αποτελέσει παρά ενδιάμεσο σταθμό στη λήψη των αναγκαίων αποφάσεων για το πακέτο των 1,85 τρισ. ευρώ, το οποίο συμπεριλαμβάνει τον επόμενο πολυετή κοινοτικό προϋπολογισμό, αλλά και το υπό συγκρότηση Ταμείο Ανάκαμψης των 750 δισ. ευρώ. Η ίδια η Άνγκελα Μέρκελ, επικεφαλής πλέον της γερμανικής προεδρίας στην Ε.Ε. για το τρέχον εξάμηνο, έδωσε το μήνυμα της προσγείωσης των προσδοκιών για την επικείμενη Σύνοδο, κατά την εμφάνισή της την Τετάρτη στις Βρυξέλλες, όπου απευθύνθηκε στο Ευρωκοινοβούλιο, ενώ συμμετείχε και σε κλειστή σύσκεψη με τους επικεφαλής των ευρωπαϊκών θεσμών. Σε αυτήν, η Γερμανίδα καγκελάριος εξέφρασε, σύμφωνα με διαρροές, την ανησυχία της για την "ακαμψία των τοποθετήσεων ορισμένων χωρών", υπ

Αμφίβολη μεσοπρόθεσμα η παραμονή της Ιταλίας στο ευρώ.  Είναι βιώσιμη η παραμονή της Ιταλίας στη νομισματική και οικονομική ένωση; Το ερώτημα μπορεί να ακούγεται φιλολογικό, όμως μετά από δύο δεκαετίες στασιμότητας, που συμπίπτουν με τη συμμετοχή της στο πείραμα του ευρώ η γειτονική μας χώρα περνά, μετά και το πλήγμα του κορονοϊού, μια οικονομική δοκιμασία, η οποία δύσκολα μπορεί επιλυθεί στο πλαίσιο της υπάρχουσας ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής. Η "ώρα της αλήθειας" πλησιάζει τόσο για τους Βόρειους και τους Νότιους της Ε.Ε., όποιες και αν είναι οι υποκειμενικές τους προθέσεις – που και αυτές δεν εμφανίζονται τελευταία πολύ φιλικές. Ο μεγαλοεπενδυτής και θερμός συνήγορος της ευρωπαϊκής ενοποίησης Τζορτζ Σόρος υπήρξε σαφής. "Ανησυχώ ιδιαίτερα για την Ιταλία. Τι θα απομείνει από την Ε.Ε. χωρίς την Ιταλία; Ήταν κάποτε η πιο φιλοευρωπαϊκή χώρα" επεσήμανε σε συνέντευξή του στην ολλανδική εφημερίδα "De Telegraaf". Μαζί του συμφωνεί, όλως παραδόξω

 ΕΕ: Ιταλία και Γαλλία απειλούνται με πτώχευση; Ακριβώς όπως οι Ευρωπαίοι δικαστές έκαναν πραξικοπήματα ισχυριζόμενοι την υπεροχή των αποφάσεών τους έναντι του εθνικού δικαίου, ενώ, σύμφωνα με τις συνθήκες, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι ομοσπονδιακό κράτος, η ΕΚΤ άρχισε, με τον Ντράγκι και την Λαγκάρντ, σε μια φυγή προς τα μπρος – στην πραγματικότητα ένα πραγματικό νομισματικό πραξικόπημα που δεν είναι σύννομο με τις συνθήκες και τα καταστατικά της ΕΚΤ -, εκδίδοντας χρήματα μαϊμού προς όλες τις κατευθύνσεις, μη εγγυημένα από ένα απτό περιουσιακό στοιχείο. Αυτό ισοδυναμεί με αλληλεγγύη του χρέους των κρατών από την ΕΚΤ με πλάγιους τρόπους. Η ΕΚΤ παραβίασε ανοιχτά τα δύο κλειδιά κατανομής των εκδόσεων ενός κράτους, δεδομένου ότι δεν μπορεί να εξαγοράσει περισσότερο από το 33% των τίτλων μιας έκδοσης και πρέπει να περιορίσει το αποθεματικό του σε εξαγορασμένους από ένα κράτος τίτλους στο ποσοστό της συμμετοχής του κράτους στο κεφάλαιο της ΕΚΤ, όπως επισημαίνει το Le Point.