IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Η σκιά της "απο-παγκοσμιοποίησης"  πάνω από το Νταβός.    Του Κώστα Ράπτη Η Κίνα διαμηνύει ότι ο μόνος δρόμος προς τα εμπρός είναι αυτός του μεγαλύτερου ανοίγματος των οικονομιών. Οι ΗΠΑ πάλι ξεκαθαρίζουν ότι το "μοντέλο Νταβός" είναι ξεπερασμένο και η στροφή προς περισσότερο προστατευτικές πολιτικές είναι αναπόφευκτη. Η Ευρώπη, πάλι, βρίσκεται μεταξύ σφύρας και άκμονος, αναζητώντας στρατηγικό προσανατολισμό. Και όλοι μαζί παραδέχονται ότι η "παγκοσμιοποίηση", όπως τη γνωρίζαμε, υποχωρεί. Αυτή ήταν η παράδοξη εικόνα που προέκυψε από το φετινό Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ που μόλις ολοκληρώθηκε στο Νταβός της Ελβετίας, με τους ισχυρούς του πλανήτη να διαβουλεύονται εν μέσω γεωπολιτικών εντάσεων, εμπορικών "εχθροπραξιών", ανόδου των επιτοκίων, αλλά και της αισιοδοξίας που προκαλεί η έξοδος της Κίνας από τις περιοριστικές πολιτικές για την πανδημία. "Κλάδος ελαίας" Ο αντιπρόεδρος της κινεζικής κυβέρνησης, Λιου Χε, επικεφαλής της αντιπροσω

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ: «Ο μονοπολικός κόσμος γίνεται αμετάκλητα παρελθόν»   Οι ΗΠΑ στον κόσμο του 21ου αιώνα. Η απο-παγκοσμιοποίηση και ο περιφερειακός προστατευτισμός   αποτελούν μονόδρομο για τις ΗΠΑ. Η αμερικανική εξωτερική πολιτική μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου περιήλθε σε μια θορυβώδη θριαμβολογία. Ο όρος ″Triumphalism″ ανταποκρίνεται πλήρως σε αυτό το σφάλμα. Οι ΗΠΑ προέκυψαν ως υπερδύναμη για μια σειρά από λόγους (γεωγραφία, μη φθορά σε ευρωπαϊκούς πολέμους παρά μόνο στο τέλος, δημιουργικότητα και φυσικούς πόρους) και δεν ήταν ποτέ μια πρόθυμη δύναμη να εμπλακεί στη διεθνή πολιτική. Από την άλλη, οι μάχες των Αμερικανών εναντίον των αποικιοκρατών (Βρετανών, Ισπανών και Γάλλων) καθιστούσαν την αμερικανική διαδικασία δημιουργίας έθνους-κράτους ως εξωτερική πολιτική καθώς ήταν αποικία. Η Αμερική κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου σχεδίασε σωστά δύο παράλληλους στόχους. Ο πρώτος ήταν να βγει νικήτρια στην κούρσα με την ΕΣΣΔ και με τον κομμουνισμό. Η άλλη, να δημιουργήσει

Τρία γεωπολιτικά σενάρια παγκόσμιας ανασυγκρότησης  μετά την πανδημία.     Η απότομη επιβράδυνση της παγκόσμιας οικονομίας υποχρεώνει τις μεγάλες δυνάμεις να επανεξετάσουν τις βιομηχανικές και εμπορικές στρατηγικές τους. Πέρα από τις επικοινωνιακές εξαγγελίες που έχουν στόχο να καλοπιάσουν τις αγχωμένες από την υγειονομική κρίση κοινωνίες, πολλές χώρες υπόσχονται να κάνουν τα πάντα για να περιορίσουν την εξάρτησή τους από την Κίνα. Όμως, οι επερχόμενες αναδιατάξεις θα εξαρτηθούν κυρίως από την ένταση που χαρακτηρίζει τη σχέση μεταξύ Ουάσιγκτον και Πεκίνου. « Μια επίμονη κρίση αποτελεί δοκιμασία: οι ισχυροί την ξεπερνούν, οι αδύναμοι υποκύπτουν. Το κέντρο δεν καταρρέει μετά από κάθε πλήγμα. Το αντίθετο… Εδώ και μερικά χρόνια, ζούμε μια παγκόσμια κρίση που διαγράφεται σοβαρή και παρατεταμένη. Εάν η Νέα Υόρκη υπέκυπτε κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας –κάτι που δεν πιστεύω καθόλου– ο κόσμος θα έπρεπε να βρει ή να εφεύρει ένα καινούργιο κέντρο. Εάν οι Ηνωμένες Πολιτ

 Ποιες τάσεις του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού,  μπορεί να επιταχύνει ο COVID-19.  Κατά τη διάρκεια αυτής της πανδημίας γίνεται πολύς λόγος για την εξάρτηση της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής από την παραγωγή πολλών φαρμακευτικών προϊόντων και προστατευτικού εξοπλισμού-αναπνευστήρες, μάσκες κλπ.-που γίνεται στην Κίνα, λόγω της παγκοσμιοποίησης της παραγωγής και του εμπορίου. Γίνονται σήμερα-και από πολλούς ιθύνοντες στην Ευρώπη- εκκλήσεις για περισσότερη αυτάρκεια. Λόγω της πανδημίας, η έκκληση αφορά προς το παρόν τον κρίσιμο τομέα των φαρμακευτικών προϊόντων όπως τα αντιβιοτικά, όμως συχνά συνοδεύεται και από έντονες εκκλήσεις για από-παγκοσμιοποίηση. Η τάση της από-παγκοσμιοποίησης Αυτή παίρνει διαστάσεις γιατί με αφορμή την πανδημία έχει γενικευθεί η  αίσθηση ότι ο συνδεδεμένος κόσμος μας-το «παγκόσμιο χωριό» με τα πολλαπλά «ανθρωποδίκτυα»-  το καθημερινό μακρινό -και ηλεκτρονικό- εμπόριο και ο τουρισμός μας, μας καθιστούν πολύ ευάλωτους στις πανδημίες και τ