IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Σκίτσο του Κ.ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗ   Σούρουπο Κυριακής με ψιλόβροχο επισκεπτόμαστε με τον Στράτο, όπως και πέρυσι, την έ κθεση γελοιογραφίας στα εκδοτήρια του μετρό στο Σύνταγμα· εντυπωσιακός εκθεσιακός χώρος -άνετος, περίβλεπτος, με δική του απλοσύνη και ζεστασιά. «Γλυκειά Ευρώπη» ο τίτλος της. Συμμετείχαν (η έκθεση ολοκληρώθηκε χθες) Ελληνες και (λόγω Μπρέξιτ) Βρετανοί σκιτσογράφοι. Κόσμος παρατηρούσε με προσοχή και όταν κάτι δεν καταλάβαιναν, οι Ελληνες δημιουργοί ήσαν εκεί. Η ροή του κόσμου συνεχής· χαμόγελα πικρίας και κατανόησης. Οι πίνακες λειτουργούν κατευναστικά και ανατατικά ταυτοχρόνως -ξεγυμνώνουν την Ευρώπη και διαχέουν προβληματισμούς για το ποια θα είναι αυτή η Ευρώπη (των λίγων) του μέλλοντος. Απορία προξενεί γιατί μερικοί προσπάθησαν να υποβαθμίσουν την προσπάθεια σύμπραξης Ελλήνων-Βρετανών σκιτσογράφων. Είδαν το έργο τους και το έκριναν ή από τα γραφειάκια τους «σχημάτιζαν» (ή μήπως ζωγράφιζαν;) τις κακιούλες τους για τους δικούς τους λόγους; Οπως και να ’χ

Αντίο Γιάννη Καλαϊτζή, αντίο δάσκαλε. Ο Καλαϊτζής υπήρξε δάσκαλος πολλών από τις επόμενες γενιές των ελλήνων σκιτσογράφων και κομιξάδων. Ηταν μια υπόγεια σχολή που διαπέρασε και διαπερνά μέχρι και σήμερα μιά μεγάλη ομάδα των δημιουργών εικόνας στη χώρα μας Αν δεν υπήρχε ο Καλαϊτζής και ο Ιωάννου εγώ δεν θα γινόμουν γελοιογράφος. Στο μαθητικό μου δωμάτιο, τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης, είχα κολλημένα στους τοίχους μόνο τα σκίτσα τους από το ΑΝΤΙ και τις αφίσες του Τζιμ Μόρισον και του Γιώργου Δεληκάρη. Προσπαθούσα με τις ώρες να τους αντιγράψω και δεν μπορούσα. 'Ενιωσα ότι μπορώ να συστήνομαι ως γελοιογράφος μόνο όταν ήρθε στο γραφείο μου στην Αυγή, όπου τον διαδέχτηκα, για να μου σφίξει το χέρι. Αρκετά για τον εαυτό μου, αν και θα μπορούσα να μιλάω με τις ώρες για τις συναντήσεις μας. Ο Καλαϊτζής υπήρξε δάσκαλος πολλών από τις επόμενες γενιές των Ελλήνων σκιτσογράφων και κομιξάδων. Ηταν μια υπόγεια σχολή που διαπέρασε και διαπερνά μέχρι και σήμερα μια μεγά