IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η διείσδυση της Άγκυρας στην Αφρική, το Σαχέλ κ αι η σύγκρουση Τουρκίας-Γαλλίας. Η ελληνική εμπλοκή στο Σαχέλ είναι πολύ πιθανή και ο πρωθυπουργός και στην ομιλία του στη Βουλή προετοίμασε την κοινή γνώμη γι΄ αυτό. Υπάρχουν “κοινά συμφέροντα” με τη Γαλλία στην περιοχή; Το βέβαιο είναι ότι η Γαλλία βρίσκει διαρκώς απέναντι της την Τουρκία στην Αφρική και αυτό δεν της αρέσει καθόλου. Η Άγκυρα όπως περιγράφει ο πρόεδρος της Κοινωνίας Αξιών και Υποναύαρχος ε.α Στέλιος Φενέκος σε ανάρτηση του, έχει κάνει μια αξιοπρόσεκτη επιχείρηση διείσδυσης στην αφρικανική ήπειρο. Το θέμα είναι αν η Ελλάδα θέλει να εμπλακεί στην πιθανή γαλλο-τουρκική σύγκρουση στην Αφρική. Γράφει μεταξύ άλλων ο Στέλιος Φενέκος για την τουρκική παρουσία στο Σαχέλ και γενικότερα στην Αφρική: Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΣΑΧΕΛ ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΕΡΑΣ ΤΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ Όσον αφορά τις κινήσεις της Τουρκίας στην περιοχή: α) Από το 2005, το «έτος της Αφρικής», και με πολιτικό σύνθημα το «Άνοιγμα στην Αφρική», η Τουρκία έχει δημιουργήσει πολιτικούς κα

   Η «αόρατη αυτοκρατορία» της Γαλλίας στην Αφρική. Η Γαλλία ήταν επί αιώνες μια ισχυρή παγκόσμια δύναμη με παρουσία και στις πέντε ηπείρους του πλανήτη μας. Στα τέλη του 19ου αιώνα ήταν η δεύτερη αποικιακή αυτοκρατορία στον κόσμο με τεράστιες κτήσεις, ειδικά στην Αφρική. Έναν αιώνα αργότερα η Γαλλία περιορίστηκε στα μητροπολιτικά της εδάφη και σε μια σειρά μικρών υπερπόντιων κτήσεων, που τις παρέχουν ωστόσο  πολύ ισχυρά γεωπολιτικά ερείσματα. Μόνο στην Αφρική, η Γαλλία συνεχίζει να διατηρεί το κύρος της, καθώς της ανήκει το νομισματικό σύστημα (CFA) που τέθηκε σε ισχύ σε αρκετές νοτιοαφρικανικές χώρες. Μια δεκαετία μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ο Φρανσουά Μιτεράν, ο οποίος αργότερα θα γινόταν πρόεδρος της Γαλλίας, είχε πει πως “χωρίς την Αφρική, η Γαλλία δεν θα έχει θέση στην ιστορία του 21ου αιώνα”. Ως μια πρόβλεψη που γίνεται πραγματικότητα, η σύγχρονη Γαλλία επιστρέφει ως παγκόσμια δύναμη και πάλι μέσω της Αφρικής, χρησιμοποιώντας μάλιστα και την “ήπια ισχύ” της γαλλικής γλώσσας

 ΣXETIKA KEIMENA: (1) Τι σημαίνει η παραίτηση Σάρατζ. (2) Νέο μέτωπο γαλλο-τουρκικής αντιπαράθεσης στην Αφρική. Τι συμβαίνει στην Λιβύη. Το τελευταίο διάστημα η Λιβύη βιώνει ένα μεγάλο κύμα αυθόρμητων λαϊκών διαδηλώσεων που πυροδοτούν οι ελλείψεις σε βασικά αγαθά, πρωτίστως σε ηλεκτρικό ρεύμα και φάρμακα. Αμφότερες οι δύο κυβερνήσεις, της Δυτικής Λιβύης (Σάρατζ) και της Ανατολικής (Σάλεχ-Χάφταρ) προσπαθούν αμήχανα να χαλιναγωγήσουν τους διαδηλωτές. Δεν φαίνεται να τα καταφέρνουν τόσο καλά. Το πρώτο εξιλαστήριο θύμα ήταν η κυβέρνηση της Βεγγάζης, που πρόσκειται στον Χάφταρ και η οποία προχθές παραιτήθηκε. Έτοιμος να παραιτηθεί όμως είναι και ο νόμιμος πρωθυπουργός της χώρας, ο Φαγιέζ αλ Σάρατζ, επικεφαλής της κυβέρνησης της Δ.Λιβύης. Στόχος του είναι να στείλει ένα μήνυμα καλής θέλησης προς την διεθνή κοινότητα ότι θέλει να προχωρήσουν οι ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις που διεξάγονται υπό την αιγίδα του Μαρόκου (ενός “έντιμου διαμεσολαβητή” ή honest broker), με απώτερ

Τι πραγματικά επιδιώκει η Γαλλία του Μακρόν;  Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, η Γαλλία του Μακρόν, προσπαθεί να ανακτήσει το χαμένο της πρεστίζ, ως μια παγκόσμια, ηγετική και “αυτόνομη” δύναμη. Οι ενέργειες της χώρας στο πεδίο της εξωτερικής της πολιτικής, δείχνουν με σαφήνεια τη συγκεκριμένη πραγματικότητα . Πιο συγκεκριμένα, από το άνοιγμα γαλλόφωνων σχολείων στην Αφρική, έως τις επισκέψεις Μακρόν στη Βηρυτό τις αμέσως επόμενες μέρες μετά την έκρηξη, την “ταύτιση απόψεων” με τον ευρωπαϊκό Νότο στο ζήτημα του ευρω-ομόλογου και των διαπραγματεύσεων για το Ταμείο Ανάκαμψης τον Ιούλιο, τις δηλώσεις του Προέδρου της Γαλλίας, περί “εγκεφαλικά νεκρού” ΝΑΤΟ αλλά και φυσικά την “έμπρακτη” στήριξη προς την Ελλάδα στα ελληνοτουρκικά, ο Μακρόν, και η γεωπολιτική ατζέντα της κυβέρνησης του, έχουν έναν ξεκάθαρο στόχο: Να δείξουν ότι η Γαλλία είναι παρούσα και δυνατή στην ευρωπαϊκή (και κατ’ επέκταση στην παγκόσμια) γεωπολιτική σκηνή και πως τα συμφέροντα της, “πρέπει” να γίνονται σεβαστά

   MALI   Το πραξικόπημα του Μάλι  θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει το Sahel. Γιατί η ξεφτισμένη ειρηνευτική συμφωνία  είναι η καλύτερη ελπίδα της χώρας.     Η ΕΕ, η Γαλλία και οι ΗΠΑ καταδίκασαν γρήγορα το πραξικόπημα στο Μάλι, και το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ακολούθησε σύντομα κάνοντας το ίδιο. Η Αφρικανική Ένωση χαρακτήρισε τα στρατιωτικά πραξικοπήματα ως «κάτι του παρελθόντος που δεν μπορούμε πλέον να δεχτούμε» και απέβαλε το Μάλι. Ωστόσο, αυτοί οι σύμμαχοι ανησυχούν για ένα κενό ισχύος στο Μάλι που θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει περαιτέρω την ευρύτερη περιοχή.   Εβδομάδες αντικυβερνητικών διαδηλώσεων στο Μάλι έφτασαν στο απροχώρητο στις 18 Αυγούστου, όταν μια ομάδα στασιαστών στρατιωτικών αξιωματικών συνέλαβε τον πρόεδρο της χώρας, Ibrahim Boubacar Keïta, και τον ανάγκασε να παραιτηθεί [1] στην εθνική τηλεόραση. Πολλοί Μαλιανοί θεώρησαν ότι ο Keïta δεν ενδιαφερόταν να αναχαιτίσει την παρακμή των κοινωνικών υπηρεσιών, να ξεριζώσει την διαφθορά, και να