IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ της φυγοστρατίας και της αποχής από την Εφεδρεία , που ανέδειξε την περασμένη βδομάδα «ακάλεστος και παρεμπιπτόντως» ο Γενικός Ελεγκτής, είναι ένα πρόβλημα που αποτελεί, κατά κύριο λόγο, προϊόν και «γνήσιο τέκνο» τής εκάστοτε κυβερνητικής πολιτικής στην Αμυντική Θωράκιση του τόπου. ΥΠΗΡΞΑΝ και εποχές που το πρόβλημα εμφανιζόταν απ’ την… ανάποδη: Το κράτος δεν είχε τότε την ετοιμότητα και η Ε.Φ. δεν διέθετε εγκαίρως τις δυνατότητες ώστε να στρατεύσει, να εξοπλίσει, να οργανώσει και να εκπαιδεύει το σύνολο των πολιτών που φορτικά πίεζαν να ενταχθούν στις μονάδες της εφεδρείας και να υπηρετούν την ένοπλη άμυνα έναντι του Αττίλα εισβολέα - κατακτητή. Είναι σημαντικά ενδεικτικό να θυμηθούμε κάποια γεγονότα: - ΟΤΑΝ ΤΟ 1978, για πρώτη φορά μετά την Καταστροφή του 1974, η Κυβέρνηση μερίμνησε να αντικαταστήσει τον απαρχαιωμένο οπλισμό του Β΄ Παγκ. Πολέμου, τυφέκια Λι-Ένφιλντ, αυτόματα Στεν, οπλοπολυβόλα Μπρεν, πολυβόλα Βίκερς κ.ο.κ. της Ε.Φ., με καινούργια τ

Οι ριψάσπιδες φυγόστρατοι και η αντιμετώπισή τους ΚΑΘΑΡΕΣ κουβέντες: Όσοι αποφεύγουν την προσφορά ένστολης και ένοπλης υπηρεσίας προς την πατρίδα είναι ριψάσπιδες. Και οι ριψάσπιδες, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, είναι λιποτάκτες και δειλοί. Οι φυγόστρατοι είναι λιποτάκτες έναντι των ευθυνών τους προς την πατρίδα, επειδή ενσυνείδητα αποφασίζουν να την εξαπατήσουν. Αδιαφορούν για τους κινδύνους που αντιμετωπίζει. Με την ενσυνείδητη αποφυγή υπηρεσίας στην Εθνική Φρουρά φωνάζουν ξεκάθαρα ότι δεν τους νοιάζει αν η πατρίδα τους απειληθεί, κινδυνεύσει ή χαθεί. Αρκεί το δικό τους, ευτελές σαρκίο να σωθεί και γαία πυρί μιχθήτω. Οι φυγόστρατοι είναι καταδότες της πατρίδας τους, επειδή με την αποφυγή στράτευσής τους, τη στερούν και από τις δικές τους δυνάμεις ώστε να την καταστήσουν ικανή να αντιπαλαίσει προς επίβουλους εχθρούς όπως σήμερα κατά του Τούρκου Αττίλα. Οι φυγόστρατοι, με την ενσυνείδητη άρνησή τους να υπηρετήσουν, αφοπλίζουν την πατρίδα τους και την παραδίδουν σφάγιο στον Τούρκο.