Η πικρή ιστορία της Βιομηχανίας Ζάχαρης.
Χρόνια πολιτικής ατολμίας, κρατικός προστατευτισμός, κοινοτικές επιδοτήσεις αλλά και ποσοστώσεις και, κατά ορισμένους, κακοδιαχείριση, οδήγησαν σε έλλειψη ανταγωνιστικότητας την Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης (ΕΒΖ) και από εκεί στο κατώφλι της πτώχευσης με μη εξυπηρετούμενες υποχρεώσεις της τάξης των 246,6 εκατ. Τώρα, υπό την πίεση και των ευρωπαϊκών εποπτικών φορέων των τραπεζών που βλέπουν ένα χρονίζον κόκκινο δάνειο 174,373 εκατ. ευρώ στην Πειραιώς, καταβάλλεται η ύστατη προσπάθεια αναδιάρθρωσης εξορθολογίζοντας τις δαπάνες της με είσοδο στρατηγικού επενδυτή που θα κάνει τη «δύσκολη δουλειά» την οποία απέφυγαν πολλοί: να μειώσει δραστικά τα κόστη τόσο της πρώτης ύλης όσο και λειτουργίας ώστε να μπορέσει να έχει αύριο μια υγιέστερη ΕΒΖ. Ωστόσο, προκαλεί ιδιαίτερο ενδιαφέρον το γεγονός πως η ΕΒΖ αργοπεθαίνει παρασύροντας μαζί της σημαντικό μέρος της αγροτικής δραστηριότητας των τευτλοπαραγωγών, την ώρα που η Ελλάδα την τελευταία δεκαετία τριπλασίασε σε αξία τις εισαγωγές