IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Λανθάνουσα δημοκρατία – Έθνος-κράτος και μεταμοντέρνες ελίτ. Είναι σαφές ότι τα μεταμοντέρνα οικονομικά, οργανωτικά, αξιακά και πολιτισμικά δεδομένα λειτουργούν σήμερα σαν πολιορκητικός κριός και στοχοποιούν το έθνος-κράτος ως σημαίνoν αλλά και τα σημαινόμενα στα οποία παραπέμπει. Στόχος να διαμορφώσουν νέες παγκόσμιες πολιτικο-οικονομικές, θεσμικές, διαχειριστικές και κοινωνικές νόρμες. Κοινό σημείο αυτών των επιλογών αποτελεί η ομογενοποίηση και η εξάλειψη της διαφορετικότητας, είτε αυτή παραπέμπει στο οικονομικό, είτε στο πολιτισμικό-αξιακό πεδίο. Η καταστατική αμφισβήτηση αξιακών προτύπων (“challenging foundational thoughts”) αποτελεί μία πραγματικότητα της νέας διακυβέρνησης. Στο πολιτικό-πολιτισμικό πεδίο οι διεργασίες αφορούν το ρόλο ή ακόμα και την επιβίωση (με την παρούσα μορφή του) του έθνους-κράτους, το οποίο σημειολογικά αλλά και λειτουργικά διαφαίνεται να αποτελεί έννοια και θεσμό μη συμβατό με τους στόχους που έχουν θέσει οι πολιτικές ελίτ και το διεθν

 Το διεθνές σύστημα στην εποχή της πανδημίας. Η εποχή μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου χαρακτηρίζεται από μια ραγδαία αυξανόμενη ένταση του φαινομένου της διεθνούς οργάνωσης, δηλαδή της δημιουργίας διεθνών οργανισμών και της αντίστοιχης δέσμευσης των κυρίαρχων κρατών στα πλαίσια θεσμών και κανόνων διεθνούς συμπεριφοράς. Κατά τη μεταψυχροπολεμική εποχή σε αυτή την τάση προστέθηκε και το φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης και, λίγο αργότερα, η τεχνολογική επανάσταση της επικοινωνίας και του διαδικτύου των πραγμάτων. Η εξελικτική αυτή διαδικασία συνοδευόταν (και ενισχυόταν) όλα αυτά τα χρόνια από ένα πλέγμα αξιών δυτικής προέλευσης αλλά παγκόσμιας αντανάκλασης, στο επίκεντρο των οποίων βρισκόταν η ιδέα της ανεπίστρεπτης ανθρώπινης προόδου και της υπέρβασης των εθνο-κρατικών στεγανών. Η θεωρία των διεθνών σχέσεων έχει επιχειρήσει να διαχειριστεί αυτό το φαινόμενο με διάφορους τρόπους, από διάφορα σημεία εκκίνησης. Αρκετές θεωρίες, παρά τις διαφορετικές τους εστιάσεις, κατα