IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Τα ελληνικά χωριά. Η εξαιρετικά γόνιµη και αναγκαία συζήτηση που άνοιξε η «Καθημερινή» για το μοντέλο του τουρισμού και η θαυμάσια ανάλυση του Στάθη Καλύβα μάς οδηγεί σε κάτι ευρύτερο. Είναι μια δημόσια συζήτηση που πρέπει να γίνει και να ανοίξει ακόμη περισσότερο, καθώς υπάρχουν πολλά καίρια ζητήματα που προκαλούν σκέψεις για το πώς θα είναι η χώρα το 2040 αν δεν ληφθούν δραστικά μέτρα. Πέραν του τουριστικού μοντέλου που τείνει να καθιερωθεί (και του αποκλεισμού του μικρομεσαίου Ελληνα από πολλούς προορισμούς), υπάρχει και το μείζον θέμα της υπαίθρου στην ηπειρωτική χώρα. Υπάρχει υπερσυγκέντρωση σε κάποια νησιά και τουριστικές περιοχές και από την άλλη, ερήμωση σε άλλα σημεία της χώρας. Απέραντες αραιοκατοικημένες περιοχές στη ραχοκοκαλιά της Ελλάδας, από τη Στερεά έως τη Μακεδονία, τη Θεσσαλία, την Ηπειρο και τη Θράκη, με φθίνοντα πληθυσμό, λιγότερους νέους και λίγες δουλειές, γεννούν ερωτήματα για το πώς θα κληροδοτηθούν αυτές οι περιοχές στις επόμενες γενιές. Ιδίως τα χωριά τ...

  Το αρχέτυπο που εχάθη!  (μέρος 3 ο  από τα 3 α ) Το ελληνικό χωριό. Η εμπνοή του χωριού ήταν η κοινωνική μέθεξη, το συμμέτοχον στη βιωματική, που ήταν η βιολογία του τόπου, η ψυχική του αναπνοή. κάτι που συγκροτούσε το δημιουργικό νενίκηκα του ανθρώπου. Στα πλαίσια αυτής της θεώρησης συνίστατο τα ήθη και τα έθιμα του τόπου, που αποτελούσαν τελετουργίες της μνήμης κι ήταν το καταπίστευμα της ψυχής του λαού. Η Πρωτοχρονιά, η πρωτομαρτιά, η πρωταπριλιά, η πρωτομαγιά, οι ισημερίες, ήταν πρωτάτες μέρες, σημαδιακές. Οι γιορτές, οι ονομαστικές και οι επίσημες, πάντα γιορταζόμενες (ακόμα και στον πόλεμο, όπως μούλεε ο παππούς), αποτελούσαν τον Ιχώρ της κοινωνίας. Ο κλήδονας (το κάψιμο των στεφανιών της πρωτομαγιάς), οι Απόκριες, τα κάλαντα, τα χελιδονίσματα κ.ά., ήταν έθιμα βασικά του βίου των ανθρώπων του χωριού. Ήταν τελετουργίες πώφτιαχναν την εθιμοτυπία του τόπου, αφού στον καθένα είχαν το δικό τους τρόπο ή αποτελούσαν αποκλειστικά τοπικό έθιμο, που τον χαρακτήριζε και τον ...

 Μάρτιν Χάιντεγκερ – Γιατί μένουμε στην επαρχία; Αναπόληση της γενέθλιας γης, δυσπιστία απέναντι στη μεγαλούπολη, ύμνος της αγροτικής ζωής: ένα κείμενο με βιογραφικές αντηχήσεις, που χρησιμοποιήθηκε σαν συμβολή στην ιδεολογία «volkisch». Ανέκδοτο κείμενο του Μάρτιν Χάιντεγκερ Το Σεπτέμβρη του 1933, ο Μάρτιν Χάιντεγκερ, πρύτανης τότε του Πανεπιστημίου του Φράιμπουργκ από τις 21 Απρίλη, δέχεται για δεύτερη φορά (η πρώτη πρόταση του είχε γίνει μερικά χρόνια πριν) μια πρόταση διορισμού στην έδρα της φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου του Βερολίνου. Το κείμενο που ακολουθεί εκθέτει τους λόγους της άρνησης του. Βρίσκουμε εδώ μια περιγραφή της «Hutte»,* της καλύβας όπου ο Χάιντεγκερ συνήθιζε να δουλεύει και όπου γράφτηκε σε μεγάλο μέρος το Sein und Zeit, και της κοιλάδας του Todnau (Τοντνάου) , κοντά στο Feldberg (Φέλντμπεργκ) , την πιο ψηλή κορυφή του Νότου του Μέλανος Δρυμού – τόπος ήδη φημισμένος για το σκι εκείνη την εποχή. Αυτό το κείμενο, με τις βιογραφικές αντηχήσει...