IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

1.  Ο θάνατος ενός δικτάτορα (1999) Συχωρέθηκε ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, δικτάτορας. Μαζί του πήρε και την ιστορική αλήθεια. Παρακολούθησε την μεταπολίτευση εμβρόντητος. Δεν ήταν Περόν, μήτε Πινοτσέτ. Θα του έμοιαζαν περισσότερο ο Λεοναρδόπουλος ή ο Γαργαλίδης εάν το μεσοπολεμικό κίνημά τους ευδοκιμούσε. Αλλά τόσα φτάνουν και επαρκούν για τον Παπαδόπουλο. Θα ήθελα να σχολιάσω το φίδι και το αυγό του. Θα ήθελα να σχολιάσω γιατί δεχτήκαμε τον γύψο του. Ο λαός, μετά τα Ιουλιανά, ήταν παραπλανημένος. Νόμιζε ότι βγαίνοντας στον δρόμο να διαμαρτυρηθεί, να ματώσει και να σκοτωθεί για τα βασιλικά πραξικοπήματα, την αποστασία, υπερ της δημοκρατίας και του Γέρου της, θα είχε την υποστήριξη της πολιτικής ηγεσίας, θα υπήρχαν μηχανισμοί θωράκισης της αγωνίας του, σοβαρά πρόσωπα που τον έστελναν στο πεζοδρόμιο μετα λόγου γνώσεως. Αποδείχτηκε ότι οι ηγέτες μάλλον θεωρούσαν τον εξεγερμένο λαό ως ασπίδα τους εναντίον των κινημάτων και των «ανησυχούντων» αξιωματικών κι όχι το αν...

 (Φωτογραφία: AP/Saris) Το ακροδεξιά παραμύθια λένε πολλά για το “οικονομικό θαύμα” της χούντας αποσιωπώντας τα σκάνδαλα, από το “Τάμα του Έθνους” μέχρι τα “μαύρα κρέατα” από τη Ροδεσία. Το NEWS 247 ανοίγει τον φάκελο των οικονομικών εγκλημάτων, που οι εχθροί της δημοκρατίας θα ήθελαν να ξεχαστούν.    Είναι παράδοξο, καθώς δεν στηρίζεται σε στοιχεία και δεν συγκροτεί ένα πειστικό ακροδεξιό αφήγημα, αλλά η αλήθεια είναι ότι εξακολουθούν - προφανώς λόγω της μεγάλης και παρατεταμένης πολλαπλής κρίσης- να υπάρχουν άνθρωποι, που αναμασούν τα φληναφήματα για το “οικονομικό θαύμα” της επταετίας. Βέβαια, εδώ και δεκαετίες ακόμα και οι συστημικοί οικονομολόγοι έχουν χωρίσει την ήρα από το στάρι υπογραμμίζοντας όπως ο Ξενοφών Ζολώτας ότι “η οικονομική πολιτική της δικτατορίας ήταν πολιτική οικονομικής μεγεθύνσεως και όχι οικονομικής αναπτύξεως” και έχουν βάλει τα πράγματα στη θέση τους ξεκαθαρίζοντας όπως ο Γιάγκος Πεσματζόγλου ότι “η αντιμετώπιση της φτώχειας εξαντλ...

Μπουμπουλίνας 18: Η «ένδοξη» αίθουσα βασανιστηρίων.  42 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου η ιστορία είναι εδώ παρούσα και "ξέρει να μιλά". Βασανιστήρια, ταράτσα της Μπουμπουλίνας, ΕΑΤ-ΕΣΑ: λέξεις άρρηκτα συνδεδεμένες με τη δικτατορία των συνταγματαρχών. Αμέσως μετά την επιβολή του καθεστώτος χιλιάδες συλλήψεις πραγματοποιήθηκαν. Οι συλληφθέντες στην πλειοψηφία τους εκτοπίστηκαν, άλλοι κρατήθηκαν στην ασφάλεια και ορισμένοι οδηγήθηκαν στα έκτακτα Στρατοδικεία. Η χούντα σε όλη τη διάρκειά της επέβαλε απηνή διωγμό εναντίον των πολιτικών της αντιπάλων και κυρίως των κομμουνιστών, ενεργοποιώντας και επεκτείνοντας όλο το αντι-κομμουνιστικό μετεμφυλιακά νομοθετικό πλαίσιο (νόμος 509 «περί ασφάλειας του κοινωνικού καθεστώτος» κ.λπ.) Στη Μπουμπουλίνας για «διευκρινήσεις» Οι συλλήψεις γίνονταν συνήθως νύχτα και στην πλειοψηφία τους χωρίς εντάλματα.  Πολλοί μάλιστα συλλαμβάνονταν χωρίς να τους απαγγελθεί κατηγορία και κρατούνταν στην Ασφάλ...