IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Ερντογάν: «Φτύνοντας» τη Δύση,  στην πλάτη του oυκρανικού. Να μετατρέψει σε πλεονέκτημα για την Τουρκία την αυτόνομη και συχνά αντιδυτική στάση του, την αναθεωρητική και επεκτατική πολιτική του και την αποστασιοποιημένη τακτική του έναντι της Ρωσίας αλλά και να σκεπάσει κάτω από το χαλί την αυταρχική πολιτική του στο εσωτερικό, επιχειρεί ο Τ. Ερντογάν επενδύοντας στο ελεύθερο πεδίο που φαίνεται να του προσφέρουν ευρωπαϊκές δυνάμεις και η Ουάσιγκτον. Που δείχνουν πρόθυμες να βάλουν πολύ νερό στο κρασί τους, προκειμένου να κρατήσουν στο δυτικό στρατόπεδο την Τουρκία... Οι επαφές που είχε στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ με τους ηγέτες της Γαλλίας, της Ιταλίας και άλλων χωρών, οι θερμότατες αναφορές στον «μεσολαβητικό» ρόλο του από τον Μπ. Τζονσον, τους Αμερικανούς αλλά και τον ΓΓ του ΝΑΤΟ, δίνουν την ευκαιρία στον Τούρκο ηγέτη να ελπίζει ότι η ουκρανική κρίση προσφέρει τη μεγάλη ευκαιρία για την αποκατάσταση των σχέσεων με χώρες όπως η Γαλλία αλλά και για παράκαμψη των μεγάλων

ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ: Τουρκικοί  στόχοι: Αγωγό  από  Ισραήλ  και  μόνιμη  θέση  στο  Σ.Α. EPA/ZSOLT SZIGETVARY Ουκρανία: οι Τουρκικές εγγυήσεις οδηγούν στο καινούργιο “σπίτι” των Τούρκικων S-400. Την περίοδο που υπηρέτησα στο Αφγανιστάν είχα την ευκαιρία να γνωρίσω το έργο της Τούρκικης κατασκευαστικής εταιρείας Yüksel, που είχε κερδίσει το Νατοϊκό διαγωνισμό για την κατασκευή καταλυμάτων και άλλων έργων στο βόρειο τμήμα του αεροδρομίου της Καμπούλ. Εκτός από την Τουρκία και το Αφγανιστάν, η Yüksel συνεχίζει να πραγματοποιεί μεγάλα έργα και στην Ουκρανία αλλά και σε χώρες όπως το Καζακστάν, τη Σαουδική Αραβία, το Ουζμπεκιστάν, τη Γεωργία, τη Ρουμανία, το Ντουμπάι, το Κατάρ, την Ιορδανία, τη Λιβύη, και το Βόρειο Ιράκ. Προκύπτει γενικότερα ότι η Τουρκία αρέσκεται να δραστηριοποιείται οικονομικά σε υπό κατάρρευση κράτη και είναι χαρακτηριστικό ότι έχει σημαντική παρουσία στα περισσότερα από τα κράτη που συγκεντρώνουν τις χαμηλότερες βαθμολογίες στον κατάλογο με τον δείκτη διαφθοράς για το έτο

  Τι πετυχαίνει η Τουρκία με τη συνάντηση Λαβρόφ - Κουλέμπα. Η συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών της Ρωσίας, Σεργκέι Λαβρόφ και της Ουκρανίας, Ντίτρο Κουλέμπα την οποία θα συντονίσει την Πέμπτη ο Τούρκος ομόλογός τους, Μεβλούτ Τσαβούσογλου στην ιδιαίτερη πατρίδα του, στο περιθώριο του Διπλωματικού Φόρουμ της Αττάλειας, αποτελεί πηγή ελπίδας (άγνωστο πόσο βάσιμης) για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία. Αποτελεί επίσης μιαν αναμφισβήτητη επιτυχία της τουρκικής διπλωματίας. Η μέχρι τώρα υψηλότερου επιπέδου επαφή μεταξύ των εμπόλεμων μερών αποσπά το διεθνές ενδιαφέρον από τις αλλεπάλληλες συναντήσεις Ουκρανών και Ρώσων διαπραγματευτών που πραγματοποιούνται, διαρκούντος του πολέμου, στο έδαφος της Λευκορωσίας και δεν έχουν αποδώσει κάτι το απτό. Αισιοδοξία δεν επιτρέπει βέβαια, παρά την αναβάθμιση των επαφών σε πολιτικό επίπεδο, ούτε το ραντεβού της Αττάλειας, στον βαθμό που η μεν Ρωσία έχει διαμηνύσει δια στόματος Πούτιν ότι θα συνεχίσει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις μέχρις ότου επι

  Ουκρανία-Πόλεμος: Γιατί ΔΕΝ θα της βγει σε καλό της Τουρκίας το “αλά Τούρκα” κλείσιμο των Στενών… Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία βρίσκεται αισίως στην έβδομη ημέρα. Μετά την αποτυχία της επικράτησης με βάση το σενάριο εσωτερικής κατάρρευσης των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων εξαιτίας της μεγάλης διαφοράς στρατιωτικής ισχύος, πλέον βρισκόμαστε σε νέα φάση. Η Ρωσία επιχειρεί με κάθε κόστος να επιτύχει τους αντικειμενικούς της σκοπούς, ακόμα κι αν χρειαστεί να ισοπεδώσει μεγάλα αστικά κέντρα, της πρωτεύουσας Κιέβου συμπεριλαμβανομένης. Το διεθνές κόστος της ρωσικής επιχείρησης δεν είχε υπολογιστεί ορθά από το Κρεμλίνο. Μέρος του διεθνούς κόστους είναι και το κλείσιμο των Στενών του Βοσπόρου από την Τουρκία, μια απόφαση η οποία θα μας απασχολήσει σήμερα. Του Ζαχαρία Μίχα * ( Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ / ISDA ) Η Ρωσία δεν έχει περιθώριο υποχώρησης χωρίς μια πειστική επίδειξη ισχύος, όχι απέναντι στην ουκρανική ηγεσία, όσο

  Τι πραγματικά αποφάσισε η Τουρκία για τα Στενά. Η αναγγελία της ενεργοποίησης από την Τουρκία των άρθρων 19, 20 και 21 της Συνθήκης του Μοντρέ που επιβάλλει περιορισμούς στην πρόσβαση πολεμικών πλοίων στη Μαύρη Θάλασσα εν καιρώ πολέμου έγινε αντιληπτή ως κίνηση αποκλεισμού του ρωσικού Πολεμικού Ναυτικού από την κλιμάκωση των επιχειρήσεών του εναντίον της Ουκρανίας. Στην πραγματικότητα, η κίνηση της Τουρκίας είναι περισσότερο σύνθετη και κατά βάση αμφίσημη, όπως και οτιδήποτε πράττει η χώρα του Ταγίπ Ερντογάν έναντι της Ρωσίας και της Ουκρανίας. Η Συνθήκη του Μοντρέ προέκυψε το 1936, σε εποχή που οι μεγάλες δυνάμεις διολίσθαιναν προς έναν νέο παγκόσμιο πόλεμο, ως αναθεώρηση των όσων προέβλεπε η Συνθήκη της Λωζάνης το 1923 περί αποστρατιωτικοποίησης των Στενών του Βοσπόρου και των Δαρδανελλίων, καθώς και των νησιών της Ίμβρου, της Τενέδου, της Λήμνου και της Σαμοθράκης. Σε ένα περιβάλλον το οποίο προσδιοριζόταν σε μεγάλο βαθμό από τις φιλοδοξίες της φασιστικής Ιταλίας, η οποία τότε στρ

Η Τουρκία είναι μία εκ των νικητριών χωρών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου εισερχόμενη σε αυτόν το Φεβρουάριο του 1945, μόλις δύο μήνες πριν την οριστική λήξη του. Η αναίμακτη αυτή συμμετοχή είχε ως αποτέλεσμα αφ’ ενός να λάβει μερίδιο της αμερικανικής βοήθειας μετά τον πόλεμο, αφ’ ετέρου να θεωρεί εαυτόν –δια στόματος Αχμέτ Νταβούτογλου– αδικημένη επειδή δεν προσάρτησε τα Δωδεκάνησα. Η επόμενη ημέρα της Συνθήκης της Λωζάνης βρήκε τη νεοϊδρυόμενη Α’ Τουρκική Δημοκρατία απολύτως καθημαγμένη. Τα κεμαλικά στρατεύματα είχαν καταφέρει μία μεγάλη νίκη στο πεδίο της μάχης, αλλά το κόστος υπήρξε τεράστιο, με τις επιπτώσεις εκείνων των γεγονότων να είναι εμφανείς έως και σήμερα. Η οικονομία ήταν κατεστραμμένη, η γραφειοκρατία ανύπαρκτη και κυρίως η ανθρωπολογία απολύτως κατακερματισμένη, με την αίσθηση του ανήκειν σε μια κοινή εθνική ταυτότητα να αποτελεί τη μεγαλύτερη πρόκληση των επομένων ετών. Σε αυτό το πλαίσιο, ο Κεμάλ επέλεξε την ουδετερότητα ως στρατηγική επιλογή της Τουρκίας όσο

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ: (1) Η κρίση με τις ΗΠΑ από την σκοπιά της Τουρκίας:  Διδάγματα με ελληνικό ενδιαφέρον…  (2) Τουρκία: Πολιτική και Οικονομία  - Η διαχρονική επιτηδειότητα της τουρκική πολιτικής. Πόσο ευάλωτη είναι η Τουρκία στις αμερικανικές κυρώσεις; Η Ρωσία «ανάδοχος» της απεξάρτησης της Τουρκίας από τη Δύση.  Οι αμερικανικές κυρώσεις εναντίον Ρωσίας, Ιράν, Τουρκίας σχηματίζουν μια νέα «de facto οικονομική ζώνη». Να μην ξαφνιαστούμε αν η Ρωσία καλύψει με τα πυραυλικά της συστήματα την προσεχή έξοδο του «Πορθητή» στα ανοιχτά του Καστελορίζου ή της Κύπρου. Αναλύοντας την σχέση ΗΠΑ-Τουρκίας, που έχει πλέον εισέλθει σε φάση μη αναστρέψιμης κρίσης, υποστηρίξαμε σε προηγούμενο άρθρο δύο κυρίως θέσεις: 1) Οσο η Ρωσία θα είναι στριμωγμένη στη γωνία λόγω της επιθετικής πολιτικής του αμερικανικού «βαθέος κράτους», τόσο θα έχει απόλυτη ανάγκη την συμμαχία της Τουρκίας και άλλο τόσο θα είναι αδύνατη η επάνοδος της Τουρκίας στο δυτικό μαντρί -  επειδή η Ρωσία ελέγχει την Του