Ουκρανία: οι Τουρκικές εγγυήσεις οδηγούν στο καινούργιο “σπίτι” των Τούρκικων S-400.
και μόνιμη θέση στο Σ.Α.
Ουκρανία: οι Τουρκικές εγγυήσεις οδηγούν
στο καινούργιο “σπίτι” των Τούρκικων S-400.
Την περίοδο που υπηρέτησα στο Αφγανιστάν είχα την ευκαιρία να γνωρίσω το έργο της Τούρκικης κατασκευαστικής εταιρείας Yüksel, που είχε κερδίσει το Νατοϊκό διαγωνισμό για την κατασκευή καταλυμάτων και άλλων έργων στο βόρειο τμήμα του αεροδρομίου της Καμπούλ.
Εκτός από την Τουρκία και το Αφγανιστάν, η Yüksel συνεχίζει να πραγματοποιεί μεγάλα έργα και στην Ουκρανία αλλά και σε χώρες όπως το Καζακστάν, τη Σαουδική Αραβία, το Ουζμπεκιστάν, τη Γεωργία, τη Ρουμανία, το Ντουμπάι, το Κατάρ, την Ιορδανία, τη Λιβύη, και το Βόρειο Ιράκ.
Προκύπτει γενικότερα ότι η Τουρκία αρέσκεται να δραστηριοποιείται οικονομικά σε υπό κατάρρευση κράτη και είναι χαρακτηριστικό ότι έχει σημαντική παρουσία στα περισσότερα από τα κράτη που συγκεντρώνουν τις χαμηλότερες βαθμολογίες στον κατάλογο με τον δείκτη διαφθοράς για το έτος 2021 της Διεθνούς Διαφάνειας.
Στις χώρες αυτές συμπεριλαμβάνεται βέβαια το Αφγανιστάν, αλλά και η Λιβύη, η Σομαλία, η Συρία, το Σουδάν και το Νότιο Σουδάν. Επίσης είναι χαρακτηριστικό ότι κατά τις πρόσφατες φανατικές, εορταστικές εκδηλώσεις που έγιναν στην περιοχή του Σαχέλ για την αποχώρηση των Γαλλικών δυνάμεων μαζί με τις ντόπιες σημαίες υπήρχαν και Τούρκικες. Επισημαίνεται ότι στις περισσότερες από τις προηγούμενες χώρες η δραστηριότητά της Τουρκίας συμπίπτει με μικρή η μεγαλύτερη παρουσία Τουρκικών στρατευμάτων.
Ο ρόλος τους ήταν να δημιουργήσουν ένα αίσθημα ασφάλειας στον ντόπιο πληθυσμό, έτσι ώστε να προκύπτει ένα ευνοϊκό κλίμα για τις Τουρκικές κατασκευαστικές εταιρίες (και όχι μόνο), που δραστηριοποιούνται στη χώρα. Η Τουρκία φαίνεται να αναλαμβάνει την «βρώμικη» δουλειά, προς το συμφέρον και άλλων Δυτικών εταιρειών που επιθυμούν να δραστηριοποιηθούν στις αγορές αυτές «χωρίς να λερώσουν τα χέρια τους».Η αίσθηση ασφάλειας ευνοεί την οικονομική δραστηριότητα και φυσικά την οικοδομική.
Η Τουρκική οικονομία έχει επενδύσει πολλά στις εγχώριες κατασκευαστικές εταιρείες. Το γενικότερο πρόβλημα με τις εταιρείες αυτές, είναι ότι λόγω του χαμηλού σχετικά τεχνολογικού επιπέδου που διαχειρίζονται, σε σχέση με άλλες τεχνολογικές δραστηριότητες, στηρίζονται στο φτηνό χρήμα. Αυτός ενδεχομένως είναι και ο λόγος των συχνών αλλαγών στη διοίκηση της Τράπεζας της Τουρκίας, από τον Πρόεδρο Ερντογάν, στις περιπτώσεις που αυτή αντιτίθεται στη διατήρηση των χαμηλών επιτοκίων, παρά τη σοβαρή υποτίμηση της Τουρκικής λίρας.
Παρά το γεγονός ότι η Τουρκική οικονομία λόγω της εκτεταμένης παραοικονομίας δεν μπορεί να αξιολογηθεί μέσω των συνήθων αλγορίθμων και μεθόδων που χρησιμοποιούν οι γνωστοί οίκοι αξιολόγησης, φαίνεται ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει ήδη κοστίσει στην οικονομία της Τουρκίας μεταξύ 35 και 40 δισεκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με επιχειρηματικό όμιλο που εκπροσωπεί τις μεγαλύτερες Τουρκικές επιχειρήσεις. Κάθε αύξηση 10 δολαρίων το βαρέλι στην τιμή του πετρελαίου κοστίζει στην Τουρκία περίπου 5 δισεκατομμύρια δολάρια, δήλωσε ο Σιμόν Κασλόφσκι, επικεφαλής της Τουρκικής Ένωσης Βιομηχάνων και Επιχειρήσεων (TÜSİAD). Ωστόσο η αποτελεσματική διασφάλιση της εσωτερικής σταθερότητας που απειλείται από την ρωσοουκρανική σύρραξη αποτελεί και θα παραμείνει προτεραιότητα της Άγκυρας κατά τη διάρκεια του πολέμου σε σύγκριση με την παραδοσιακή συμπεριφορά της ως «επιτήδειος ουδέτερος» στη διεθνή πολιτική ή τη βραχυπρόθεσμη προστασία των τουρκικών επιχειρήσεων.
Στην προσπάθεια της Τουρκίας να συνδυάσει το αναγκαίο με το ωφέλιμο, η επιθυμία της Ουκρανίας που εκφράστηκε από τον υπουργό Εξωτερικών της Ντμίτρο Κουλέμπα στο Λβιβ, στις 17 Μαρτίου, ήταν μουσική για τα αυτιά του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας Τσαβούσογλου λίγο μετά τη συνάντησή τους Ο Κουλέμπα ανέφερε ότι η Τουρκία επιθυμεί να είναι μεταξύ των χωρών που θα προσφέρουν στην χώρα του, εγγυήσεις ασφαλείας, στο πλαίσιο οποιασδήποτε συμφωνίας με τη Ρωσία για τον τερματισμό του πολέμου. Επίσης ανέφερε ότι η Τουρκία συνεισφέρει στη δημιουργία άμεσων συνομιλιών μεταξύ του Ουκρανού Προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι και του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν Ο Τσαβούσογλου έχει καταβάλει πολλές προσπάθειες και έχει επενδύσει πολλά σε αυτή τη συνάντηση.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, η στάση της Τουρκίας απέναντι στον πόλεμο ήταν και παραμένει μετριοπαθής. Σαν απάντηση στα γεγονότα που φαίνεται να αιφνιδίασαν την Άγκυρα δηλαδή την ισχυρή αντίσταση της Ουκρανίας όσο και την απροσδόκητα ισχυρή θέση που υιοθέτησε η Δύση (ΝΑΤΟ και ΕΕ), καταδίκασε καθυστερημένα την εισβολή της Ρωσίας. Η Τουρκία έχει υποστηρίξει σε μεγάλο βαθμό την πολιτική γραμμή του ΝΑΤΟ, υλοποιώντας ένα πρόγραμμα βοήθειας για την Ουκρανία που επίσημα είναι καθαρά ανθρωπιστικό, αλλά ταυτόχρονα υποθάλπει στρατιωτική υποστήριξη, μέσω της παράδοσης μη επανδρωμένων αεροσκαφών που σύμφωνα με τον υφυπουργό Εξωτερικών, αφορά σε «εμπορική δραστηριότητα» της ιδιωτικής κατασκευάστριας τουρκικής εταιρείας. Μια άλλη χειρονομία υποστήριξης της Τουρκίας προς τη Δύση, ήταν η επίσης καθυστερημένη ενεργοποίηση της Σύμβασης του Μοντρέ (άρθρο 19) σχετικά με τα Στενά του Εύξεινου Πόντου. τα οποία στην πραγματικότητα έκλεισαν την είσοδο σε όλα τα ρωσικά πλοία που όμως δεν ανήκουν στο Ρωσικό Ναυτικό της Μαύρης Θάλασσας.
Οι ενέργειες της Τουρκίας μέχρι σήμερα υπενθυμίζουν την πολιτική της συνήθεια του επιτήδειου ουδέτερου που ισορροπεί μεταξύ των άκρων, εμπαίζει τους ανταγωνιστές / εμπλεκόμενους και επικεντρώνεται στα εθνικά του συμφέροντα. Η Τουρκία έχει αναπτύξει σημαντικές πολιτικές, οικονομικές και στρατιωτικές επαφές και με τα δύο εμπόλεμα κράτη, τα οποία διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη συνολική στρατηγική της Τουρκίας. Ο διάλογος και η συνεργασία με τη Ρωσία (οι οποίες ταυτόχρονα συνοδεύονται συχνά από σφοδρή αντιπαλότητα, απειλώντας ενίοτε και με ένοπλη αντιπαράθεση) αποτελούν απαραίτητα στοιχεία της πολιτικής της Τουρκίας στη Λιβύη, τη Συρία, αλλά και στον Καύκασο. Η Ρωσία παραμένει ο σημαντικότερος προμηθευτής φυσικού αερίου της Τουρκίας, σημαντικός εμπορικός εταίρος και βασικός πελάτης του τουριστικού τομέα της. Από την άλλη πλευρά, η Τουρκία είναι επί του παρόντος ένας ιδιαίτερα πολύτιμος πελάτης / καταναλωτής φυσικού αερίου και μια σημαντική οδός για τις Ρωσικές εξαγωγές του. Σημείο αναφοράς και ορόσημο αυτής της παράξενης σχέσης είναι η προμήθεια από την Τουρκία των Ρωσικών S400.
Ωστόσο για τις, κατά τα άλλα, ισχυρές σχέσεις της Άγκυρας με την Δύση και ιδιαίτερα με την ΕΕ, η στρατιωτική αυτή προμήθεια αποτελεί ταυτόχρονα και αντικείμενο σύγκρουσης. Επιπλέον οι σχέσεις αυτές επισκιάστηκαν από τις κατηγορίες της Τουρκίας ότι τα δυτικά κράτη παρεμβαίνουν στις εσωτερικές υποθέσεις της ενώ, όπως προαναφέρθηκε, η γενικότερη οικονομική πολιτική της Τουρκίας, παραμένει σοβαρή πηγή προβλημάτων για την ΕΕ.
Για τους λόγους αυτούς αν και η στρατηγική σχέση μεταξύ Τουρκίας, ΝΑΤΟ και ΕΕ δεν έχει επισήμως και ουσιαστικά, αμφισβητηθεί ποτέ, η Ρωσία έχει επανειλημμένα «αντικαταστήσει» τη Δύση στον προσανατολισμό εξωτερικής/αμυντικής πολιτικής της Τουρκίας (όπως στην περίπτωση των προαναφερθέντων συστημάτων αεράμυνας)· Σαν αποτέλεσμα της σχέσης της με τη Ρωσία, η ελευθερία δράσης της Άγκυρας στην εξωτερική της πολιτική αυξήθηκε προσωρινά και αντίστοιχα επετράπη στη Μόσχα να υπονομεύσει τη συνοχή της Δύσης και του ΝΑΤΟ.
Όμως και οι σχέσεις με την Ουκρανία έχουν αναπτυχθεί εντατικά, στο πολιτικό επίπεδο (διάλογος, συμπεριλαμβανομένης της υποστήριξης της Τουρκίας για το αυτοκέφαλο της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ουκρανίας), στο στρατιωτικό επίπεδο (συνεργασία μεταξύ των βιομηχανιών αμυντικών εξοπλισμών και αγορά μη επανδρωμένων αεροσκαφών από την Ουκρανία) και στο εμπορικό επίπεδο (υπογραφή συμφωνίας ελεύθερων συναλλαγών τον Φεβρουάριο).
Ωστόσο ο Τσαβούσογλου έχει αντιληφθεί, ότι ο ρωσο-ουκρανικός πόλεμος δεν θα είναι τόσο μια χρονικά περιορισμένη τοπική σύγκρουση όσο (μία ακόμη) εκδήλωση της κλιμακούμενης και θεμελιώδους αντιπαράθεσης μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας. Στο πλαίσιο αυτό αποκαλύπτεται ο φόβος της τελικά αναγκαστικής επιλογής από την Τουρκία πλευράς αντιμαχομένων, κάτι που επιβαρύνεται από την παραδοσιακή δυσανεξία της να τηρεί τις δεσμεύσεις της προς τους συμμάχους της, συμπεριλαμβανομένης της συμμαχίας της με τις ΗΠΑ. Η συμμαχία αυτή «χαίρει» ελάχιστης συμπάθειας στην Τουρκική κοινή γνώμη και, κατά την άποψη της Άγκυρας, παραβιάζει συχνά τα «υπαρξιακά» συμφέροντα της Τουρκίας στη Μέση Ανατολή. Επίσης βλέπει με σκεπτικισμό το ΝΑΤΟ, το οποίο το 2015 παρέμεινε απαθές κατά τη διάρκεια της σοβαρής κρίσης που προέκυψε μετά την κατάρριψη από την Τουρκία ενός ρωσικού αεροπλάνου στα σύνορα με τη Συρία. Σε όλα τα παραπάνω θα πρέπει να προστεθεί μια αίσθηση απειλής που προέρχεται από την πλευρά της ίδιας της Ρωσίας. Εάν το καθεστώς του πολέμου στην Ουκρανία αυξηθεί σε υπερεθνικό επίπεδο, αυτό θα εγείρει ανησυχίες στην Τουρκία σχετικά με τη σταθερότητα της Μέσης Ανατολής: είτε ως αποτέλεσμα της υποτιθέμενης ρωσοαμερικανικής αντιπαλότητας που εκτείνεται σε αυτήν την περιοχή, είτε ως αποτέλεσμα κοινωνικής αστάθειας που εμφανίζεται συχνά στον Μουσουλμανικό κόσμο λόγω της μείωσης των προμηθειών σε σιτηρά, κάτι που πολύ εύκολα θα μπορούσε να συμβεί λόγω του πολύ μεγάλου ρόλου που διαδραματίζουν τόσο η Ρωσία όσο και η Ουκρανία στο διεθνές εμπόριο σιτηρών.
Ως αποτέλεσμα αυτής της αντίληψης για την κατάσταση, ο Τσαβούσογλου επιταχύνει την προσπάθεια της Τουρκίας να εξομαλύνει τις σχέσεις της με τις χώρες της Μέσης Ανατολής, την περιοχή της Μεσογείου και φυσικά με την Ελλάδα, αναγκάζοντας την να συντονίσει κοινές δράσεις πολιτικής με αυτά τα κράτη. Σε σχέση με την Ελλάδα ο συντονισμός αυτός εξαντλήθηκε σε ένα γεύμα εργασίας μεταξύ του Τούρκου προέδρου και του Έλληνα πρωθυπουργού και σε ένα αμφισβητούμενο τετ α τετ των δύο υπουργών Άμυνας.
Ο Τσαβούσογλου αναγνωρίζοντας την απειλή που συνιστά ο πόλεμος στην Ουκρανία για την εσωτερική σταθερότητα της Τουρκίας και κάτω από τη σοβαρή οικονομική κρίση που βιώνει η χώρα επαναφέρει το σχέδιο Νταβούτογλου που αφορά στην μείωση των προστριβών με τα γειτονικά κράτη, κάτι που δεν πέτυχε με επιτυχία τα τελευταία χρόνια. Στην παρούσα φάση η ανοχή της Ελλάδας που φαίνεται η Τουρκία να επιτυγχάνει από μια προβλέψιμη, ενδοτική και εστιασμένη στην πλήρη εγκατάσταση ενός νεοφιλελεύθερου καθεστώτος στην χώρα μας, την βοηθά να μην συνδεθεί η παρουσία της ως «εγγυήτρια δύναμη» στα κατεχόμενα της Κύπρου και φυσικά σαν παράγοντας αποσταθεροποίησης για τα τελευταία 48 χρόνια κατοχής ενός σημαντικού τμήματος του νησιού. Είναι χαρακτηριστικό ότι στα διεθνή φόρα, ούτε από την Ελλάδα, ούτε από την Κύπρο, δεν έχει ονομαστικά, επιτακτικά και επίσημα αναφερθεί η σύνδεση της τραγικής για την Ουκρανία και για τον κόσμο εισβολή της Ρωσίας, με την αντίστοιχη εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο το 1974. Οι σχετικές αναφορές είναι αποτελέσματα περισσότερο ενδοσκόπησης και όχι εξωτερικής πολιτικής, ενώ γίνονται κυρίως για εσωτερική κατανάλωση.
Επανερχόμενοι στην «μουσική» που άκουσαν μαζί οι Κουλέμπα και Τσαβούσογλου στις 17 του μήνα στο Λβιβ, αναμένεται η Τουρκία να επιδιώξει λυσσαλέα την συμμετοχή της ως εγγυήτρια δύναμη της ασφάλειας της Ουκρανίας, μαζί με την Αμερική και την Βρετανία. Η θέση της αυτή θα της επιτρέψει παρέχοντας υπηρεσίες στις δύο αυτές χώρες αλλά και στην ΕΕ (προφανώς χρηματοδοτούμενη γι’ αυτές), να δημιουργήσει άλλη μια βάση οικονομικής εξόρμησης και επιρροής, αυτή την φορά στην Ευρώπη. Παράλληλα θα βρει ένα εύσχημο τρόπο να «παρκάρει» τους S-400 στο έδαφος της Ουκρανίας ως «αμυντικό όπλο» σε βάση που η ίδια θα κατασκευάσει σύμφωνα με τον συνήθη πρακτική της, λαμβάνοντας ταυτόχρονα ένα μεγάλο μέρος της πίτας από την Ουκρανική κατασκευαστική ανασυγκρότηση της χώρας μετά τον πόλεμο και επαναφέροντας το status των σχέσεών της με τις ΗΠΑ στην προ S 400 περίοδο. Ταυτόχρονα δε και σε συνέχεια της πρακτικής της θα αξιοποιεί οικιστικά και τα Βαρώσια.
Στο διάστημα αυτό τα Ελληνικά ΜΜΕ θα ασχολούνται με το αν τα «ψίχουλα» των κρατικών επιδοτήσεων στο καύσιμο θα παρέχονται στην αντλία ή στις τραπεζικές καταθέσεις των δικαιούχων.
Δημήτρης Παντελάτος
Υποπτέραρχος (Ι) ε.α. Νατοϊκός Διοικητής στο αεροδρόμιο της Καμπούλ το 2010
https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/336634_oykrania-oi-toyrkikes-eggyiseis-odigoyn-sto-kainoyrgio-spiti-ton-toyrkikon-s
22/3/2022
ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
Τουρκικοί στόχοι:
Αγωγό από Ισραήλ και μόνιμη θέση στο Σ.Α.
Η Τουρκία έχει φτιάξει μια λίστα «shopping list» με όσα θέλει να αποκομίσει είτε στη διάρκεια της ρωσικής εισβολής είτε στο τέλος της ουκρανικής κρίσης. Ανάμεσα στα κέρδη που θέλει να εξασφαλίσει η Τουρκία στο διάστημα αυτό είναι η κατασκευή αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου από το Ισραήλ και η μεταρρύθμιση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ κατά τρόπο που να της δίνει θέση μόνιμου μέλους.
Οι κινήσεις της Ευρώπης για απεξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο σε συνάρτηση με τη αναθέρμανση των σχέσεων της Τουρκίας με το Ισραήλ, έδωσαν την ευκαιρία στην Άγκυρα να επαναφέρει στο προσκήνιο τον τουρκοϊσραηλινό αγωγό. Η τουρκική εφημερίδα Μιλιέτ επανέφερε στο προσκήνιο ένα θέμα που για μεγάλο χρονικό διάστημα είχε μείνει στο περιθώριο ένεκα και της απουσίας διαλόγου ανάμεσα σε Ισραήλ και Τουρκία.
- ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ουκρανικό: Αλλάζει την εικόνα της η Τουρκία
Οι ειδικοί τους οποίους επικαλείται η τουρκική εφημερίδα αναφέρουν ότι δεν χρειάζονται τεράστιες επενδύσεις για να πραγματοποιηθούν οι δυνατότητες και ο χρόνος που χρειάζεται για την υλοποίηση του έργου είναι περίπου 4 χρόνια. Προστίθεται ωστόσο ότι “η υλοποίηση αυτών και παρόμοιων έργων εξαρτάται από πολλούς παράγοντες: την αμοιβαία εμπιστοσύνη των χωρών, τις θαλάσσιες δικαιοδοσίες, ζητήματα αναγνώρισης αλλά και συγκρούσεις συμφερόντων”. “Στην ευρωπαϊκή αγορά ενέργειας, δεν είναι τόσο δύσκολο να μαντέψει κανείς ποια χώρα θα αντιταχθεί στα έργα που μπορούν να αποτελέσουν εναλλακτική σε βάρος της Ρωσίας και, αν χρειαστεί, να καταγράψει την αντίρρησή της προκαλώντας προβλήματα σε άλλους τομείς”, σχολιάζει η Μιλιέτ.
Θέλει μια μόνιμη θέση
Ένα από το μεγάλα οράματα του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι να καταστεί η Τουρκία μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Ένας στόχος που προωθείται μέσα από την πρόταση για μεταρρυθμίσεις στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Θέση της Τουρκίας είναι πως η υφιστάμενη σύνθεση του ΣΑ ΟΗΕ αντιπροσωπεύει μια παλαιότερη κατάσταση πραγμάτων και όχι τον σημερινό κόσμο. Και στη σημερινή τάξη πραγμάτων η Τουρκία έχει, σύμφωνα με το αφήγημα Ερντογάν, ένα πρωταγωνιστικό ρόλο.
Σύμφωνα με το πρακτορείο Ανατολή (πηγή ΓΤΠ) ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου δήλωσε μετά από συνάντηση με τον Ιάπωνα ομόλογό του, Γιοσιμάσα Χαγιάσι, ότι χρειάζονται να γίνουν σοβαρές μεταρρυθμίσεις στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών.
Μιλώντας σε κοινή διάσκεψη Τύπου με τον Ιάπωνα ομόλογό του, ο Τσαβούσογλου υπογράμμισε ότι τόσο ο πόλεμος Ουκρανίας-Ρωσίας, όσο και οι διεθνείς εξελίξεις στην περιοχή, έχουν αποδείξει ότι υπάρχει ανάγκη να γίνουν άμεσα μεταρρυθμίσεις στο διεθνές σύστημα και κυρίως στο Συμβούλιο Ασφαλείας των ΗΕ. «Έχουμε συμφωνήσει μαζί με την Ιαπωνία να ενεργήσουμε από κοινού σε αυτά τα ζητήματα», δήλωσε ο Τσαβούσογλου. Ο Τσαβούσογλου είπε επίσης ότι στη συνάντηση του με τον Ιάπωνα ομόλογό του αντάλλαξαν απόψεις για τις εξελίξεις στην περιοχή της Ασίας και του Ειρηνικού και τον ενημέρωσε για τις προσπάθειες που καταβάλλει η Τουρκία για επίτευξη μόνιμης εκεχειρίας στον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας. Τονίζοντας ότι η Τουρκία επιθυμεί να βελτιώσει τις διμερείς της συνεργασίες σε διάφορες πλατφόρμες, ο Τσαβούσογλου επανέλαβε τη στήριξη της χώρας του στην υποψηφιότητα της Ιαπωνίας για το Συμβούλιο Ασφαλείας των ΗΕ κατά την περίοδο 2023-2024.
Ανδρέας Πιμπίσιης
https://philenews.com/eidiseis/politiki/article/1428046/toyrkikoi-stochoi-agg-apo-israil-kai-monimi-thesi-sto-s-a
22/3/2022