IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Ο Μέσος Διάδρομος της Ευρασίας:  Μια ατλαντική φρενίτιδα για να καταπνίξει την ολοκλήρωση Ευρώπης-Ασίας. Τα γεωπολιτικά συμφέροντα μεταξύ του αγγλοαμερικανικού κατεστημένου και του Σινορωσικού άξονα θα  έρθουν σε σύγκρουση στην Διαδρομή Διεθνών Μεταφορών της Κασπίας. Matthew Ehret Στις 12 Δεκεμβρίου 2022, ο Οργανισμός των Ηνωμένων Πολιτειών για τη Διεθνή Ανάπτυξη (USAID) φιλοξένησε μια Διάσκεψη για το μέλλον του Μεσαίου Διαδρόμου της Ευρασίας, ενός έργου ανάπτυξης υποδομής μεταφορών και ενέργειας που εκτείνεται από την πλούσια σε πόρους Κασπία Θάλασσα μέχρι την Ευρώπη. Στη συνάντηση, κορυφαίοι αξιωματούχοι του Ατλαντισμού έδωσαν ιδιαίτερη προσοχή στο πώς θα «πλαισίωναν» αυτόν τον στρατηγικό παγκόσμιο κόμβο μεταφορών που αναπτύσσεται εκτός του ελέγχου τους. Τόνισαν ότι τα έθνη που θα κερδίσουν περισσότερο από την αναπόφευκτη ανάπτυξη του Μεσαίου Διαδρόμου δεν θα έπρεπε να χαρακτηρίσουν τους εαυτούς τους ως «περιφερειακό κόμβο» Ανατολής-Δύσης που συνδέει την Ευρώπη με την Κίνα,

  Αλεξανδρούπολη: Το λιμάνι που αλλάζει τα δεδομένα. Έκθεση του έγκριτου αμερικανοβραϊκού ινστιτούτου JINSA αναδεικνύει τη δυναμική της Αλεξανδρούπολης  για τις ΗΠΑ και τη Δύση .   H κομβική σημασία του λιμένα της Αλεξανδρούπολης για την ευρύτερη πολιτική, ενεργειακή, οικονομική και γεωπολιτική αρχιτεκτονική της Νοτιοανατολικής Ευρώπης αναδεικνύεται στο κείμενο πολιτικής που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στην δεξαμενή σκέψης « JINSA » (Εβραϊκό Ινστιτούτο Εθνικής Ασφάλειας της Αμερικής). Στην ανάλυση 18 σελίδων, την οποία υπογράφουν οι  Τζόναθαν Ρουχ  και  Αρί Κικουρέλ , ο λιμένας χαρακτηρίζεται ως ένα «ζωτικό» αλλά συνάμα «αναξιοποίητο στρατηγικό κεφάλαιο» για ΗΠΑ και Ευρώπη. Επισημαίνεται, δε, η σημασία του στη σκιά του ρωσο-ουκρανικού πολέμου, τόσο όσον αφορά στην προσπάθεια της Δύσης να διαφοροποιηθεί από τα ρωσικά ορυκτά καύσιμα όσο και στην συνεχιζόμενη συνδρομή του Κιέβου με εξοπλισμούς. Μενέντεζ: «Η Αλεξανδρούπολη θα γίνει γεωστρατηγικό κέντρο» Γεωγραφία και ΝΑΤΟ «Το λιμάνι βρ

Γιατί οι ΗΠΑ θα ανεχθούν και μία ευρασιανική Τουρκία.  Στην Ελλάδα κυριαρχεί τα τελευταία χρόνια η άποψη ότι η Ελλάδα εξελίσσεται σε στρατηγικό σύμμαχο της Ουάσιγκτον, ενώ η Τουρκία απομακρύνεται συνεχώς από τη Δύση, μετατρεπόμενη σε ευρασιανική Τουρκία. Εκκινώντας από αυτό αδυνατούν να ερμηνεύσουν το γιατί οι ΗΠΑ ασκούν πιέσεις στην Ελλάδα σε θέματα κρίσιμα για την άμυνα της, όπως π.χ. είναι η απομάκρυνση βαρέων όπλων από τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, για χάρη της Τουρκίας. Και φυσικά δυσκολεύονται να ερμηνεύσουν και άλλες φιλοτουρκικές κινήσεις των Αμερικανών. Για να ενισχύσουν την άποψή τους όσοι θεωρούν δεδομένη την ελληνοαμερικανή στρατηγική συμμαχία, επικαλούνται τις ολοένα και περισσότερες φωνές στο εσωτερικό των ΗΠΑ που καλούν για εξοβελισμό της Τουρκίας από τη Δύση, ενώ παραλλήλως ομιλούν με τα καλύτερα λόγια για τον πιστό σύμμαχο Ελλάδα. Αν μάλιστα, απομακρυνθούν τα πυρηνικά όπλα από το Ιντσιρλίκ και με δεδομένη την αναβάθμιση της βάσης στη Σούδα, τότε –κατά την άποψή τ

Γιατί η Δύση επιδιώκει την παράταση του πολέμου στην Ουκρανία; Η κριτική στάση απέναντι στην πολιτκή του ΝΑΤΟ και τα εθνικά μας συμφέροντα Φίλιππου Νικολόπουλου    Και ο πόλεμος στην Ουκρανία καλά κρατεί! Και η νατοική πολιτική παραμένει η ίδια και σωστά ορισμένοι αναλυτές πιστεύουν ότι πρόκειται για πόλεμο της Δύσης και ιδιαίτερα των ΗΠΑ κατά της Ρωσίας  «δι’αντιπροσώπου». Και ο αντιπρόσωπος είναι η δυστυχής Ουκρανία. Η Δύση φαίνεται να επιδιώκει την παράταση του πολέμου, πράγμα που, όπως πολύ σωστά επισήμανε ο πρ. πρωθυπουργός  Κώστας Καραμανλής σε ομιλία του, μειώνει την ηθική υπεροχή της ( επιτέλους είδαμε έναν Έλληνα πολιτικό  του κύκλου   των  λεγομένων  κομμάτων εξουσίας   να λέει τα  πράγματα με το όνομά τους ! ) .     Βέβαια θα μπορούσε να τεθεί το ερώτημα και γιατί η Δύση επιδιώκει την παράταση του πολέμου; Ερώτημα που μας οδηγεί, σχεδόν αναπόφευκτα , και στο άλλο ερώτημα : Ποιοι πραγματικά συγκρούονται στην Ουκρανία ; Μπορεί ο πρόεδρος της Ρωσίας ν α έκανε το

  Η επίσκεψη Πελόζι στην Ταϊβάν ανατρέπει τα πάντα στις σινο-αμερικανικές σχέσεις. Η πραγματοποίηση της επίσκεψης της προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ Νάνσι Πελόζι στην Ταϊβάν αποτελεί μια ταπείνωση για την Κίνα, στο βαθμό ιδίως που η ηγεσία της είχε επιλέξει να ανεβάσει προκαταβολικά τους τόνους, με ηχηρές προειδοποιήσεις προς την αμερικανική πλευρά ότι ο κινεζικός στρατός (που την προηγουμένη εόρταζε την επέτειο ίδρυσής του) "δεν θα μείνει απαθής” απέναντι σε μια τέτοια "πρόκληση”. Είναι μια ταπείνωση προσωπικά και για τον Κινέζο ηγέτη Σι Τζινπινγκ (ο οποίος στο ανά πενταετία κομματικό συνέδριο το φθινόπωρο θα διεκδικήσει μια δίχως προηγούμενο τρίτη κατά σειρά θητεία), καθώς δεν επέφερε εκτόνωση της κρίσης η μακρά τηλεφωνική του επικοινωνία με τον Τζο Μπάιντεν την προηγούμενη εβδομάδα. Στο chicken game που απειλούνταν να εξελιχθεί ακόμη και σε θερμή σύγκρουση η Κίνα υποχώρησε πρώτη. Διότι η δική της στρατηγική είναι αυτή της "ειρηνικής ανάδυσης” και οποιαδή

  Τεράστια τα ρίσκα της επίσκεψης Πελόζι στην Ταϊβάν. Μια δεύτερη, περισσότερο απρόβλεπτη "Ουκρανία" στη Νότια Σινική Θάλασσα; Η προαναγγελθείσα, καίτοι εκτός του αρχικού προγράμματος της ασιατικής της περιοδείας, προσγείωση σήμερα στις 17.30 (ώρα Ελλάδος) της προέδρου της ομοσπονδιακής Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ Νάνσι Πελόζι στην Ταϊβάν έχει εκρηκτική δυναμική, καθώς το Πεκίνο έχει προειδοποιήσει πως οι ένοπλες δυνάμεις του "δεν θα μείνουν απαθείς" μπροστά σε ό,τι η κινεζική πλευρά θεωρεί μείζονα πρόκληση και ανάμιξη στα εσωτερικά της. Το ότι η τρίτη στην ιεραρχία του αμερικανικού κράτους επιθυμεί να επισκεφθεί την Ταϊβάν και μάλιστα με στρατιωτικό αεροσκάφος δοκιμάζει τα αντανακλαστικά της Λαϊκής Δημοκρατίας, εφόσον η de facto αποσχισθείσα από το 1949 νήσος θεωρείται τμήμα της "Μίας Κίνας” και κάθε υψηλού επιπέδου επαφή με την ταϊβανική πλευρά αποτελεί οιονεί αναγνώριση της διακριτής υπόστασής της και ενθάρρυνση των εθνικιστικών δυνάμεων που επιδιώκουν ε