IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Γιατί η Δύση δεν επιβάλλει κυρώσεις στην Τουρκία  για την «ειδική επιχείρησή» της στο Ιράκ; Valery Kulikov,Νew Eastern Outlook  Μετάφραση:Μ. Στυλιανού Η πρόσφατη ρωσοφοβική φρενίτιδα της Ουάσιγκτον και των δυτικών συμμάχων της σχετικά με την ειδική επιχείρηση της Ρωσίας να αποσταθεροποιήσει και να αποστρατιωτικοποιήσει την Ουκρανία με όλο και περισσότερες αντιρωσικές κυρώσεις που επιβάλλονται κάθε μέρα που περνά, κάνει κάποιον να αναρωτιέται ακούσια: γιατί τότε η Δύση δεν αντιδρά με τον ίδιο τρόπο σε μια άλλη ειδική επιχείρηση – αυτή που διεξάγει η Τουρκία σε ιρακινό έδαφος; Και πώς, στην πραγματικότητα, οι δύο ειδικές επιχειρήσεις είναι διαφορετικές στη διεθνή τους μεταχείριση; Όπως γνωρίζετε, η Τουρκία ξεκίνησε άλλη μια (sic!) στρατιωτική ειδική επιχείρηση στο Βόρειο Ιράκ στις 18 Απριλίου, χτυπώντας κρησφύγετα, καταφύγια, σπηλιές και αποθήκες του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος (ΡΚΚ). «Είμαστε αποφασισμένοι να σώσουμε το ευγενές έθνος μας από τη μάστιγα της τρομοκρατίας»,

Massoud Barzani Μετά τα τελευταία γεγονότα στο Ιρακινό Κουρδιστάν, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή, ας προσπαθήσουμε να δούμε με μια ψύχραιμη ματιά τις εξελίξεις, τα λάθη ενός ηγέτη και την αμερικανική και ευρωπαϊκή «προδοσία», όπως θεωρούν πολλοί αναλυτές, που τελικά οδήγησαν σε επιτυχία και προβολή ισχύος και επιρροής της Ρωσίας και  του Ιράν, μετά την Συρία και  στο Ιράκ. Και αν συνεξεταστούν το Κουρδικό δημοψήφισμα με το Καταλονικό, θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα, ότι τα αποκεφαλιστικά από ηγεσίες πλέον δημοψηφίσματα, που έχουν δημιουργήσει τόσο μεγάλη διαμάχη τις τελευταίες εβδομάδες, προκλήθηκαν από μια λανθασμένη και καταστροφική αυτοπεποίθηση των αυτονομιστών, η οποία κατέληξε τελικά σε αυτό που στην αρχαιότητα  ονομαζόταν… Ύβρις!  Πολλά έχουν ειπωθεί για τα Καταλανικά γεγονότα, ιδιαίτερα για την  υπερβολική αστυνομική βία, σε μια Ευρωπαϊκή χώρα,  που ξέσπασε εναντίον  ανθρώπων που περίμεναν  ειρηνικά για να ψηφίσουν. Ακόμη και για την έλλειψη κρίσης των αντιπάλω

Ο Τυχοδιωκτισμός του Μπαρζανί Ενώ προ ημερών οι «επαϊοντες» έριζαν περί της επιτυχίας (ή μη) της επίσκεψης του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, στο μακρινό Ιρακινό Κουρδιστάν ο «τζόγος» του Μπαρζανί με το αποσχιστικό δημοψήφισμα αποτύγχανε παταγωδώς. Γιατί όμως; Εν συντομία, επειδή ο Μπαρζανί εξέλαβε ως δεδομένη την δίχως όρους υποστήριξη των ΗΠΑ προς αυτόν εν μέσω της σαφούς αντι-Ιρανικής στροφής του Τραμπ και υποτίμησε τις υπόλοιπες μεταβλητές της εξίσωσης: τον Αμπάντι, τον Ταλαμπανί και τον Σολεϊμανί. Η ήττα του ΙΣΙΣ αποτελεί την μοναδική σταθερά στην κατά τ’ άλλα εντελώς ανερμάτιστη στρατηγική του Τραμπ περί της Μέσης Ανατολής. Ως εκ τούτου, η Ουάσινγκτον αντιτέθηκε σφοδρότατα στο τυχοδιωκτικό δημοψήφισμα του Μπαρζανί επειδή υπονόμευε τη συνοχή της πολυσυλλεκτικής συμμαχίας εναντίον του ΙΣΙΣ. Συν τοις άλλοις, οι ΗΠΑ ανέκαθεν εκφράζονταν υπέρ της εδαφικής ακεραιότητας του Ιράκ και της ομοσπονδιοποίησής του στη βάση αμοιβαίας συμφωνίας – όχι μονομερών ενεργειών. Ουδόλως τυχαί

Λίγους μήνες μετά την αιματηρή «απελευθέρωση» της άμοιρης Μοσούλης από τον ιρακινό στρατό και τους ετερόκλητους συμμάχους του και μόλις δύο εβδομάδες μετά το πολυσυζητημένο δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία του Ιρακινού Κουρδιστάν, οι ένοπλες δυνάμεις της Βαγδάτης ξεκίνησαν χτες μεγάλης κλίμακας επιχείρηση για την ανακατάληψη του σημαντικότερου οικονομικού «μήλου της έριδος» σε ολόκληρη την περιοχή – των φημισμένων πετρελαιοπηγών του Κιρκούκ. Οι Ιρακινοί όμως έχουν ένα πρόβλημα: η επαρχία του Κιρκούκ, την οποία προσπαθούν τώρα να ανακτήσουν, είναι γεμάτη χιλιάδες σκληροτράχηλους και ψυχωμένους Κούρδους πεσμεργκά, που έχουν ήδη ορκιστεί να υπερασπιστούν τα εδάφη –και κυρίως τα... υπεδάφη– τους απέναντι στους «εισβολείς» από τον Νότο. Για την ακρίβεια, το Κιρκούκ (και το πετρέλαιό του, που υπολογίζεται χονδρικά σε περίπου δέκα δισεκατομμύρια βαρέλια...) είχε επιμελώς παραμείνει κομμάτι της ιρακινής επικράτειας, όταν συμφωνήθηκε –υπό την πίεση των Αμερικανών εισβολέων– να δοθε

Οι Κούρδοι στους δρόμους μετά την ολοκλήρωση του δημοψηφίσματος.  AP Photo/Bram Janssen Ιράκ:  Υπέρ της ανεξαρτησίας το 93% των Κούρδων στο δημοψήφισμα Σχεδόν το 93% εξ όσων συμμετείχαν στο δημοψήφισμα που διεξήχθη τη Δευτέρα στο ιρακινό Κουρδιστάν τάχθηκε υπέρ της ανεξαρτησίας από το Ιράκ, μεταδίδουν κουρδικά ΜΜΕ επικαλούμενα τα ως τώρα αποτελέσματα. Σύμφωνα με το τηλεοπτικό δίκτυο Rudaw, είχαν καταμετρηθεί μέχρι τις 3 περίπου τα ξημερώματα (ώρα Ελλάδος) περίπου 282.000 ψήφοι από τα συνολικά 3,3 εκατομμύρια. Με βάση τα ως τώρα αποτελέσματα μόλις το 2% των ψηφοφόρων στην πόλη Αμαντίγια τάχθηκε εναντίον της ανεξαρτησίας, ενώ το «ναι» συγκέντρωσε το 99% των ψήφων στην Άκρι, το 96% στη Σακλάουα, το 95% στη Χαλάμπτζα, το 90% στην Κάλαρ, ενώ το ποσοστό εκείνων που εναντιώθηκαν στην ανεξαρτησία έφθασε το 14% στην πόλη Ντουχόκ. Η εκλογική επιτροπή ανακοίνωσε το βράδυ της Δευτέρας ότι η συμμετοχή ανήλθε στο 72,16%. Μετά την ανακοίνωση της απόφασης

Το καλοκαίρι του 2014 μια τρομοκρατική οργάνωση αναδείχθηκε για πρώτη φορά οιονεί κράτος, καταλαμβάνοντας έκταση συγκρίσιμη με εκείνη της Ελλάδας στο δυτικό Ιράκ και στην ανατολική Συρία. Τρία χρόνια αργότερα, το Ισλαμικό Κράτος φαίνεται να μπαίνει στον επιθανάτιο ρόγχο του στη Μεσοποταμία – αν και στο μεταξύ έχει προκαλέσει μεταστάσεις σε ένα μεγάλο γεωγραφικό τόξο, από τη Λιβύη και το Σινά μέχρι το Αφγανιστάν. Στο Ιράκ, ύστερα από τις διαδοχικές ήττες του από τον κυβερνητικό στρατό και τις κουρδικές ένοπλες δυνάμεις (Πεσμεργκά), έχει απομείνει μόνο ένας αστικός θύλακος στη Χαουίτζα, κοντά στο Κιρκούκ, και έρημες εκτάσεις προς τα σύνορα με τη Συρία. Στη γειτονική χώρα τα εδάφη του συρρικνώθηκαν από 40% σε 12% τους τέσσερις τελευταίους μήνες. Η τελική μάχη δίνεται στην κοιλάδα του Ευφράτη, σε δύο μέτωπα: στην περιοχή γύρω από το Ντέιρ αλ Ζορ, όπου ο στρατός του Ασαντ, από πολιορκούμενος που ήταν μέχρι πρότινος, διεξάγει τώρα εκκαθαριστικές επιχειρήσεις με τη βοήθεια τη