IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Το κίνημα της πετσέτας και ο υπερτουρισμός. Οι κινητοποιήσεις των νησιωτών φέρνουν στην επιφάνεια τον στρεβλό χαρακτήρα της τουριστικής ανάπτυξης και πιέζουν για την μεταρρύθμισή του τουριστικού μοντέλου. Οι κινητοποιήσεις των νησιωτών ενάντια στις καταλήψεις των παραλιών από την αλόγιστη και παράνομη επέκταση των μπιτς μπαρ -με τις σειρές από τις συχνά πολυτελείς ξαπλώστρες που ενοικιάζονται πανάκριβα και την δυνατή μουσική- έχουν ήδη καταφέρει να αναδειχθούν στην επικαιρότητα. Προκάλεσαν και την αντίδραση του αρμόδιου υπουργείου, το οποίο έδειξε να ανταποκρίνεται στις διαμαρτυρίες δηλώνοντας ότι θα ακολουθήσουν άμεσα έλεγχοι ώστε η νομοθεσία επιτέλους να εφαρμοστεί. Αρκετές φωνές στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, βέβαια, ασκούν κριτική. Βλέπουν στις κινητοποιήσεις την απόπειρα μιας συντετριμμένης αξιωματικής αντιπολίτευσης να παραμείνει στην επικαιρότητα. Καταγγέλλουν ”μιζεραμπιλισμό” , αποδίδοντας στους κινητοποιούμενους εσφαλμένα μια πρόθεση άρνησης της τουριστικής ανάπτυξ

  Μια Ελλάδα δίχως καλοκαίρι; Πώς η κατακόρυφη αύξηση του τουριστικού ρεύματος απειλεί και τον θερινό βίο, ως στοιχείο της ελληνικής κουλτούρας. Αρκεί µια επίσκεψη στις Κυκλάδες για να διαπιστώσει κανείς την εντυπωσιακή αύξηση του τουριστικού ρεύματος. Aλλωστε και η Αθήνα «βουλιάζει», με την Ακρόπολη να δέχεται πάνω από 16.000 επισκέπτες καθημερινά. Ποτέ στο παρελθόν δεν γίνονταν τόσες απευθείας πτήσεις από τις ΗΠΑ, ενώ δεν έχουν τέλος οι διάσημοι του κόσμου που εκθειάζουν την επίσκεψή τους στην Ελλάδα. Μετά δύο χρόνια πανδημίας, το ρεκόρ αφίξεων του 2019 φαίνεται να σπάει: οι προβλέψεις για τον Αύγουστο κάνουν λόγο για πάνω από ένα εκατομμύριο επισκέπτες την εβδομάδα και οι πανηγυρισμοί ξεκίνησαν, λες και η επιτυχία οφείλεται στις ενέργειές μας. Oλα καλά λοιπόν; Oχι απαραίτητα. Oπως διαπίστωνε πρόσφατα ο Αλέξης Παπαχελάς, το «πάρτι που ξανάρχισε» συνοδεύεται από σοβαρά προβλήματα: από την ασυγκράτητη ανοικοδόμηση και την αφόρητη κίνηση έως τα προβλήματα ύδρευσης και αποχέτευσης

     Ο Προβληματικός Τουρκικός Τουρισμός. Η Τουρκία είχε γίνει τουριστικός προορισμός από τη δεκαετία του 1980, μετά, δηλαδή, από το στρατιωτικό πραξικόπημα της 12ης Σεπτεμβρίου με τον Τουργκούτ Οζάλ (Turgut Ozal) που ηγείτο της οικονομίας της χώρας. Μεγάλα ξενοδοχεία χτίστηκαν στις ακτές του Αιγαίου και της Μεσογείου, για τη μαζική υποδοχή των Ευρωπαίων τουριστών. Η τουρκική οικονομία χρειαζόταν ξένο νόμισμα, διότι δεν είχε μεγάλη παραγωγή ή εξαγωγή. Έτσι, τα χρήματα των Αμερικανών και Ευρωπαίων τουριστών ήταν ένα σημαντικό, αποφασιστικής σημασίας, έσοδο. Ωστόσο, η φύση είχε παραμορφωθεί, το μπετόν είχε καταβροχθίσει το πράσινο και το μπλε, αλλά δεν είχε σημασία!   Επί 40 και πλέον χρόνια, ο τουρισμός κατέστη σημαντικό οικονομικό και πολιτικό ατού για την Άγκυρα. Η πανδημία του κορωναϊού, αλλά και η δικτατορία του Προέδρου Ερντογάν έβλαψαν πολύ τον τουρκικό τουρισμό: ήδη σημειώθηκε πτώση κατά 65% στον αριθμό των τουριστών το 2020 συγκριτικά με το 2019, και υπάρχει φόβος για περαιτέρω

  Ημερολόγιο κορωνοϊού, 9 Μαΐου 2020,  περί τουρισμού και μόνον,  εκτεταμένη σε μέγεθος ανάρτηση: 1. Θα θέλαμε ιδανικά για το επόμενο δίμηνο: σταδιακή εξασθένιση της πανδημίας στην χώρα, άνευ σημαντικών αναζωπυρώσεων (προσπαθούμε για το αντίθετο), και εύρεση ενός αξιόπιστου γρήγορου διαγνωστικού τεστ που να γίνεται παντού (δεν θα το έχουμε). 2. Θα ήταν σοφότερο στην παρούσα φάση να στοχεύσουμε στην εγχώρια αγορά αποκλειστικά; Ο εσωτερικός τουρισμός, σε εξασθένηση της επιδημίας εντός, μπορεί να λειτουργήσει σε μεγάλο βαθμό ακόμη και από τις αρχές Ιουλίου: ακόμη και αν η αναμενόμενη οικονομική ύφεση επηρεάσει τις δυνατότητες πολλών να πάνε διακοπές. Αυτό εξισορροπείται από την επίδραση του εγκλεισμού που αντανακλαστικά θα οδηγήσει σε αυξημένη επιθυμία απόδρασης, η οποία σε συνδυασμό με όποιους περιορισμούς για το εξωτερικό και όποιον συναφή φόβο για μη οικείους προορισμούς (που δημιουργεί η πανδημία), μπορεί να αυξήσει σημαντικά τον εσωτερικό τουρισμό. Ακόμη και δοκιμαστι

Το σκοτεινό πρόσωπο του ελληνικού τουρισμού. Τι κρύβεται πίσω από το success story  της τουριστικής βιομηχανίας στη χώρα μας;   Εργαζόμενοι που προσελκύονται με παραπλανητικές μεθόδους από το εξωτερικό προσφέρουν μαύρη και κακοπληρωμένη (υπερ)εργασία σε ελληνικά ξενοδοχεία. Μεγάλη έρευνα για τις εταιρείες-μεσάζοντες και για τις εργοδοτικές αυθαιρεσίες στις τουριστικές επιχειρήσεις της Μεσογείου. Ο Βλαντ είναι φοιτητής σε πανεπιστήμιο της Ρουμανίας. Αναζητά καλοκαιρινή εργασία, κατά προτίμηση σε ένα ηλιόλουστο μέρος, όπως η Ελλάδα. Ψάχνει στο διαδίκτυο και στην ηλεκτρονική πλατφόρμα του γραφείου καριέρας του πανεπιστημίου του. Εκεί βρίσκει μια συμβουλευτική εταιρεία ανθρώπινου δυναμικού με έδρα την Ελλάδα, που προσφέρει θέσεις εργασίας σε ελληνικά θέρετρα. Περνάει τη διαδικτυακή συνέντευξη και λαμβάνει προσφορά εργασίας για ένα ελληνικό ξενοδοχείο. Φτάνοντας όμως στο ξενοδοχείο της Χαλκιδικής όπου επρόκειτο να εργαστεί, διαπιστώνει ότι τίποτα δεν είναι όπως το περίμενε

Για τους κατοίκους του Λιζιάνγκ, και ιδιαίτερα για εκείνους των συνοικιών της παλιάς πόλης, οι συνέπειες υπήρξαν καταστροφικές: η καρδιά της πόλης με την εντυπωσιακή αρχιτεκτονική κληρονομιά μετατράπηκε σε τουριστικό θύλακα, όπου εξαπλώνονται τα ξενοδοχεία, τα εστιατόρια, τα μπαρ, οι μπουτίκ... Μέσα σε μερικά χρόνια το Λιζιάνγκ μετατράπηκε σε σκηνικό εν μέρει θυσιασμένο στον βωμό του τουρισμού  Το δηλητηριασμένο δώρο του πολιτιστικού τουρισμού Κάθε χρόνο περίπου πενήντα φυσικά τοπία ή τοποθεσίες πολιτιστικού ενδιαφέροντος καταθέτουν την υποψηφιότητά τους προκειμένου να ενταχθούν στον κατάλογο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς και να αναγνωριστεί η ανάγκη προστασίας τους προς όφελος ολόκληρης της ανθρωπότητας. Ωστόσο, χορηγώντας την πιστοποίηση, η UNESCO επηρεάζει έντονα τις τουριστικές ροές. Το τουριστικό ρεύμα είναι οικονομικά αποδοτικό, μπορεί όμως να αποδειχθεί και καταστροφικό. «Ξαφνικά, το Αλμπί άρχισε να υπάρχει στον παγκόσμιο χάρτη. Η ένταξη της επισκοπ