IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Πέρα από τις αναλύσεις, τις κατηγοριοποιήσεις του πνεύματος και τα συναφή, μια απλή αλήθεια ορίζει τον πολιτισμό κάθε κοινωνίας:  το πώς συμπεριφέρεται στους αναπήρους, στα παιδιά και στα ζώα. Η Ιταλίδα συγγραφέας Ελσα Μοράντε, σε νεαρή ηλικία, με τις δύο γάτες της Ποιος είναι ο Μπακ του Τζακ Λόντον και ποιος ο Κάφκα του Μουρακάμι - Ποιος ο Μηδέν του Σαρτρ και ποιος ο Αντόρνο του Κορτάσαρ - Σκύλοι, γάτες, ακόμη και φάλαινες, αποκτούν ανθρωπομορφικά στοιχεία δημιουργώντας υπέροχες αλληγορίες Οταν ο Τ.Σ. Ελιοτ εξέδιδε το 1939 την ποιητική του συλλογή  Εγχειρίδιο πρακτικής γατικής του γερο-Πόσουμ (Old Possum's Book of Practical Cats),  ήταν αδύνατον να φανταστεί πως τα ποιήματα εκείνα θα ενέπνεαν τόσους και τόσους - μουσικούς κατά το πλείστον. Aποκορύφωμα το μιούζικαλ  «Cats»  του Αντριου Λόιντ Βέμπερ που παρουσιάστηκε το 1981 στο Λονδίνο και έναν χρόνο αργότερα στο Μπρόντγουεϊ της Νέας Υόρκης. Υπήρξε το μακροβιότερο του είδους, ώσπου να ξεπεραστεί από  «Το φάντασμα

 "Ελπίζω αυτό μ' αυτό που έγραψα να βάλω ένα λιθαράκι, να βοηθήσω έστω και λίγο", μου είπε ο Granville Stergios Lee-Warner, που, μετά από συνεννόηση, μου έστειλε αποκλειστικά για το LIFO.gr το διήγημά του 'Pelopponesian Dog', μεταφρασμένο στα ελληνικά.      Μακάρι και η δημοσίευση του κειμένου του να βοηθήσει - όσο πιο πολύ γίνεται.         Ο ΣΚΥΛΟΣ ΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ   Ο σκύλος καθόταν σχεδόν ακίνητος στην άκρη του δρόμου παρακολουθώντας τα αυτοκίνητα να περνούν. Δεν ήξερε πόσο καιρό βρισκόταν εκεί, ήταν δύσκολο να υπολογίσει, αλλά μπορούσε να μετρήσει τις νύχτες. Μόνο τότε άφηνε το χώρο του και πήγαινε να αναζητήσει τροφή, συνήθως τα σκουπίδια που πετούσαν οι άνθρωποι από τα οχήματά τους, όπως περιτυλίγματα από σοκολάτες ή αποφάγια από σάντουιτς που ήταν σκόρπια στην άκρη του δρόμου.    Κάποτε ήταν κουτάβι, θυμόταν. Είχε ζήσει σε ένα κλουβί που μοιραζόταν με άλλα τρία κουτάβια σαν κι εκείνον και μια καλή κυρία τους έφερνε τροφή και νερό δ

(...) «Ο άνθρωπος είναι πολιτισμένος, στον βαθμό που ξέρει να κατανοήσει τη γάτα »... Το ίδιο ισχύει για όλα τα ζώα, συγκατοίκους μας σε αυτόν τον πλανήτη, πάνω στα οποία εξασκήσαμε τις πρώτες μορφές καταπίεσης και ιεραρχίας, πριν τις μεταφέρουμε αυτούσιες στην κοινωνία των ανθρώπων. Σε έναν πλανήτη που βιάζουμε, μολύνουμε, σφάζουμε, ηχορυπαίνουμε, μας ενοχλούν τα .. κόπρανα ή οι κραυγές των ζώων… Γεμάτη η ελληνική επαρχία από « καλούς καγαθούς » που πετούν ζωντανές ψυχούλες τις εποχές της αναπαραγωγής σε κάδους καταδικάζοντας τες σε ένα θάνατο μαρτυρικό.  Όπως σωστά σχολιάστηκε κάποτε  «για τα ζώα κάθε άνθρωπος είναι ναζί …» (...)  Πάντοτε αρχές Απρίλη, όπως και τέλη Οκτώβρη, θυμάμαι τον ένα μου παππού… Γιατί  ο παππούς μου είναι ίσως ο άνθρωπος που περισσότερο από όλους τους άλλους μου έμαθε τον πολιτισμό της πράξης. Κι αυτό αφορά την σχέση του με το αδύναμο εκείνο  από το οποίο δεν είχε να προσδοκά ούτε ένα μπράβο, (πόσο μάλλον κάτι που θα τον ωθούσε στον κοινωνικό κορ