Αναρτήσεις

Εμφάνιση αναρτήσεων με την ετικέτα DEUTSCHLAND-Nazis

Τα τελευταία γενέθλια του Χίτλερ – Παράνοια και πτώση.

Εικόνα
  Τα τελευταία γενέθλια του Χίτλερ  – Παράνοια και πτώση. Στις 16 Απρίλιου 1945 οι Σοβιετικοί εξαπέλυσαν την τελική, όπως αποδείχθηκε, επίθεσή τους κατά των Γερμανών, με έπαθλο το Βερολίνο. Τέσσερις μόλις μέρες μετά την έναρξη της επίθεσης τους, οι Σοβιετικοί είχαν διασπάσει το γερμανικό μέτωπο βόρεια και νότια της πόλης και με ταχύ ρυθμό προχωρούσαν στην περικύκλωση της πόλης. Οι γερμανικές δυνάμεις δεν ήταν σε θέση, πλέον, να τους αμφισβητήσουν, ούτε για μια στιγμή, το πεδίο της μάχης. Η υπεροχή των σοβιετικών ήταν τόσο μεγάλη ώστε κανείς – εχέφρων- δεν είχε αμφιβολία για το αποτέλεσμα. Υπήρχε όμως κάποιος που αρνούνταν κατηγορηματικά να δει την πραγματικότητα. Την 20η μάλιστα Απριλίου γιόρταζε τα 56α του γενέθλια. Ήταν φυσικά ο Αδόλφος Χίτλερ. Ο γερμανικός λαός ενημερώθηκε μέσω ραδιοφώνου για το “ευτυχές” γεγονός, από τον υπουργό Προπαγάνδας Γκαίμπελς, όπως συνέβαινε κάθε χρόνο, τέτοια μέρα, τα τελευταία 12 χρόνια, ο οποίος, προπαγάνδισε την τυφλή υπακοή στον “Φύρερ”. «Αν σήμερα η Γ

Πως η σβάστικα κατέληξε σύμβολο των ναζί

Εικόνα
 Πως η σβάστικα κατέληξε σύμβολο των ναζί Το αρχαίο σταυροειδές σύμβολο, η σβάστικα, που ο Σλήμαν ανακάλυψε στην Τροία, ήταν διαδεδομένη στον Ινδοευρωπαϊκό χώρο ήδη από την αρχαιότητα. Το πέρασμα του χρόνου ωστόσο, δεν κατάφερε να την απαλλάξει από την αρνητική -εφιαλτική, επί της ουσίας- νοηματοδότηση που του έδωσαν οι ναζί. Πώς όμως, οικειοποιήθηκαν το σύμβολο; Στις 15 Σεπτεμβρίου του 1935 ο Αδόλφος Χίτλερ υιοθετεί τη σβάστικα ως επίσημο σύμβολο της Ναζιστικής Γερμανίας . Η ιστορία όμως αρχίζει πολύ πριν...  Όταν ο Γερμανός αρχαιολόγος Ερρίκος Σλήμαν (1822 - 1890) ταξίδεψε στην Ιθάκη το 1868, στη σκέψη του κυριαρχούσε μία και μόνη σκέψη: Η ανακάλυψη της Τροίας. Ο Σλήμαν ήταν πεπεισμένος ότι η ομηρική «Ιλιάδα» δεν είναι παρά ένας χάρτης που θα του αποκάλυπτε τη θέση αρχαίων πόλεων.  Κάπως έτσι άρχισε τις ανασκαφές για το παλάτι του Οδυσσέα. Στην Ιθάκη έφερε στην επιφάνεια περί τις 20 τεφροδόχους, ένα θυσιαστικό εγχειρίδιο, ένα πήλινο ειδώλιο αρχαίας θεάς και άλλα

Οι νόμοι της Νυρεμβέργης: 80 χρόνια

Εικόνα
Στις εκλογές του Μαρτίου 1933, στη Γερμανία, ο Χίτλερ και οι ναζί πήραν το 44% των ψήφων, που, μαζί με το 8% των εθνικιστικών κομμάτων, τους έδωσαν την πολυπόθητη εξουσία. Στις 21 του μήνα, η νέα βουλή, με 441 ψήφους έναντι 94, έδινε δικτατορικές εξουσίες στον Χίτλερ. Έμεναν μερικά ακόμη, που έπρεπε να πράξει, ώστε να μείνει μοναδικός κυρίαρχος του παιχνιδιού. Όλ’ αυτά τα χρόνια, τα τάγματα εφόδου τον είχαν βοηθήσει όπου τα χρειάστηκε. Οι αρχηγοί τους είχαν αποκτήσει δύναμη και πλέον ζητούσαν μερίδιο στην εξουσία (Ερνέστ Ρεμ) ή ασκούσαν σκληρή κριτική (Ότο Στράσερ). Στις 30 Ιουνίου 1934, σφάχτηκαν και οι δύο, καθώς και όλοι οι αντίπαλοί του μέσα στο κόμμα. Την ίδια νύχτα, σφάχτηκε στο σπίτι του μαζί με τη γυναίκα του και ο αρχηγός του κόμματος των καθολικών, Κουρτ φον Σλάιχερ (1847 - 1934), πρωθυπουργός το 1932. Την επομένη, 1η Ιουλίου 1934, σφάχτηκαν 5.000 στελέχη των ταγμάτων εφόδου. Ο Χίτλερ έμεινε μόνος κυρίαρχος, καθώς το μοναδικό εμπόδιό του, ο γηραιός πρόεδρος της

Οι Γερμανοί και το τραύμα του 20ού αιώνα

Εικόνα
   Η αγάπη για την πατρίδα που διατυμπάνιζαν οι Ναζί και στο όνομα της οποίας συσπείρωσαν μεγάλα τμήματα του γερμανικού λαού δεν ήταν αγάπη για την αληθινή Γερμανία, για τη Γερμανία όπως αυτή ήταν στην πραγματικότητα. Η αγάπη τους δεν αφορούσε μια Γερμανία που είναι ένα έθνος μεταξύ άλλων ισότιμων εθνών. Ήταν αγάπη για μια Γερμανία όπως αυτή όφειλε να είναι σύμφωνα με τα αισθήματά τους: μια Γερμανία μεγαλύτερη από τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά έθνη. Ήταν αγάπη για μια Γερμανία ιδεατή. Ούτε ο Χίτλερ αγαπούσε τη Γερμανία όπως πραγματικά ήταν. Αυτό που αγαπούσε ήταν μια οπτασία της Γερμανίας και του μεγαλείου της. Ο ναζιστικός πόλεμος και η όλη θηριωδία εκείνων των ετών ήταν η απέλπιδα κίνηση ενός έθνους που καταποντιζόταν ταχύτατα σε θέση δεύτερης ή τρίτης κατηγορίας. Οι Γερμανοί είδαν αυτό τον πόλεμο ως την ύστατη απόπειρά τους να φανούν αντάξιοι της ιδεατής τους αυτοεικόνας. Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι δεν ήταν ανάγκη να εξοντωθούν εκατομμύρια Εβραίοι για να μάθουν οι Γερμαν

Joseph Goebbels:Ο αρχιπροπαγανδιστής του Αδόλφου Χίτλερ

Εικόνα
Ο αρχιπροπαγανδιστής του Αδόλφου Χίτλερ Ο Γιόζεφ Γκέμπελς, υπουργός «Λαϊκής Διαφώτισης και Προπαγάνδας»  της ναζιστικής Γερμανίας  PETER LONGERICH Goebbels Εκδόσεις Bodley Head, 2015, τιμή 30 στερλίνες   Το υποδειγματικό πορτρέτο της ανόδου και της πτώσης του Γιόζεφ Γκέμπελς, φερεφώνου του Φύρερ και πρόθυμου ναζί εγκληματία Τον Απρίλιο του 2015, δύο εβδομάδες περίπου πριν από την κυκλοφορία στα αγγλικά της βιογραφίας του Γιόζεφ Γκέμπελς από τον κορυφαίο γερμανό ιστορικό Peter Longerich (Πέτερ Λόνγκεριχ) , καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Ρόγιαλ Χόλογουεϊ του Λονδίνου, ο εκδοτικός οίκος ''Random House'' έγινε αποδέκτης μιας μήνυσης: οι κληρονόμοι του αρχιπροπαγανδιστή του Γ' Ράιχ απαιτούσαν την καταβολή συγγραφικών δικαιωμάτων για τη χρήση των προσωπικών ημερολογίων του. Οι εκδότες συναίνεσαν με την προϋπόθεση το αντίτιμο να δωρηθεί σε φιλανθρωπική οργάνωση για τα θύματα του Ολοκαυτώματος, η δικηγόρος της οικογένειας ωστόσο αρνήθηκε και η υπόθεση

''Die Welt'' - Berthold Seewald: European Union & DNA !!! ΄Ενα δημοσίευμα ΝΤΡΟΠΗ!

Εικόνα
Η  ''Die Welt''  επιστρατεύει Φαλμεράγιερ και Ναζιστικό Ρατσισμό στον Πόλεμο Διασυρμού και Εξόντωσης των '' Ψευδ-Ελλήνων ''  ''  Οι Έλληνες δεν είναι πραγματικοί Έλληνες,  άρα δεν ανήκουν στην ΕΕ''... Ο ...Εκλεκτός ..κ. Berthold Seewald!   -'' ''Οι λαοί δεν πρέπει να ξεσηκώνονται ενάντια στο ''νόμιμο'' ηγεμόνα τους''.''.. -Στο πλαίσιο του δικαιώματος συμμετοχής στην ΕΕ βάσει DNA, η συντηρητική Welt υπονοεί σαφώς ότι εκτός από τους «ψεύτικους» Έλληνες, ούτε οι Τούρκοι, οι Σλάβοι και οι Αλβανοί έχουν δικαίωμα να γίνουν μέλη της καθαρόαιμης ευρωπαϊκής οικογένειας. Αυτό είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό, αν σκεφτεί κανείς ότι η συγκεκριμένη εφημερίδα εκπροσωπεί τις απόψεις μίας μεγάλης μερίδας των ψηφοφόρων του κόμματος της καγκελαρίου Άνγκελας Μέρκελ, της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης της Γερμανίας. -O αρθρογράφος της εφημερίδας, Berthold Seewald,  εξηγεί στους συντηρητικούς Γ