IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

   Η Ελλάδα στη Μέση Ανατολή. Οι διπλωματικοί αναλυτές δεν μπορούν να εξηγήσουν γιατί η Ελλάδα δεν αξιοποιεί τα πλεονεκτήματα που διαθέτει στη Μέση Ανατολή ώστε να αναπτύξει η ίδια μια δυναμική εξωτερική πολιτική αντί να τρέχει και να σβήνει φωτιές από πρωτοβουλίες της Τουρκίας.   Όπως λένε άνθρωποι που γνωρίζουν το περιβάλλον στο υπουργείο Εξωτερικών, για αρκετά χρόνια επικρατούσε το δόγμα «δεν κάνουμε τίποτε διότι όποτε πήραμε πρωτοβουλία τα πήγαμε άσχημα». Υπάρχουν πολλά που θα μπορούσε να πει κανείς γι’ αυτή τη φοβία: Καταρχάς  επιβραβεύεται η ευθυνοφοβία  αντί της ανάληψης ευθυνών. Όποιος από φιλότιμο ανέλαβε κάποια πρωτοβουλία, στο τέλος βρήκε τον μπελά του. Δεύτερον,  οι υπουργοί συνήθως διακατέχονται από κομματική λογική.  Δεν διαχειρίζονται το προσωπικό, και κυρίως τους διπλωμάτες, με βάση τις ικανότητές τους, αλλά συνήθως με την πολιτική τους προσήλωση. Τρίτον, έχουν υποβαθμίσει με το τελευταίο νομοσχέδιο τη διπλωματική υπηρεσία και βασίζονται στους συμβούλους του

 Ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, στο Ριάντ, στην Σαουδική Αραβία, τον Μάιο του 2017. Όχι έξοδος. Γιατί η Μέση Ανατολή εξακολουθεί να έχει σημασία για την Αμερική* Το ιστορικό της αμερικανικής αποτυχίας στη Μέση Ανατολή τις τελευταίες δύο δεκαετίες είναι μακρύ και απογοητευτικό. Η πιο προφανής καταστροφή ήταν η εισβολή στο Ιράκ το 2003. Αλλά το πρόβλημα ξεκίνησε πολύ πριν από αυτό το φιάσκο. Η νίκη των ΗΠΑ στον Ψυχρό Πόλεμο, το «τρίτο κύμα» του εκδημοκρατισμού σε όλο τον κόσμο, και ο πλούτος που παρήγαγε η παγκοσμιοποίηση ήταν θετικές εξελίξεις, αλλά επίσης παρήγαγαν ένα τοξικό μείγμα αμερικανικής αλαζονείας και υπεροχής. Σε όλο το πολιτικό φάσμα, αξιωματούχοι και αναλυτές πίστευαν ότι οι κοινωνίες της Μέσης Ανατολής χρειάζονταν την βοήθεια της Ουάσινγκτον και ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν την δύναμή τους με εποικοδομητικούς τρόπους στην περιοχή. Αυτό που ακολούθησε ήταν άκαρπες αναζητήσεις για μετασχηματισμό αραβικών κοινωνιών, επίλυση της ισραηλιν

Αναδιαμόρφωση της ευρύτερης Μέσης Ανατολής  – Πώς σκοπεύει η Ουάσιγκτον να θριαμβεύσει Το 2001, ο Ντόναλντ Ράμσφελντ και ο Ναύαρχος Άρθουρ Σεμπρόουσκι καθόρισαν τους στόχους του Πενταγώνου στην εποχή του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού. Στη συνέχεια, το γενικό επιτελείο καθόρισε αυτόν τον χάρτη της κατάτμησης της Μέσης Ανατολής. Ωστόσο, το 2017, ο Ντόναλντ Τραμπ αντιτάχθηκε (1) στις αλλαγές των συνόρων (2), στη δημιουργία κρατών που κυβερνώνται από τζιχαντιστές (3), και στην παρουσία αμερικανικών στρατευμάτων στην περιοχή. Από τότε, το Πεντάγωνο σκέφτηκε πώς να συνεχίσει την καταστροφή των κρατικών δομών χωρίς να αμφισβητήσει τις χώρες και ικανοποιώντας τον Λευκό Οίκο. Τιερί Μεϊσάν, Δίκτυο Βολταίρος . Κατά τη διάρκεια του τρίμηνου δυτικού περιορισμού κατ’ οίκον, ο χάρτης της Μέσης Ανατολής μεταμορφώθηκε ριζικά. Η Υεμένη έχει χωριστεί σε δύο ξεχωριστές χώρες, το Ισραήλ εχεί παραλύσει από δύο πρωθυπουργούς που αλληλομισούνται, το Ιράν υποστηρίζει ανοιχτά το ΝΑΤΟ στο Ιρ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ: (1) Τι επιχειρείται με την επίσκεψη Νετανιάχου στη Μόσχα. (2) Το σχέδιο Τραμπ για Ισραήλ - Παλαιστίνη  μπορεί να αποδειχθεί μοιραίο.    (3) Τα κύρια σημεία του σχεδίου Τραμπ για την Παλαιστίνη . Η "συμφωνία του αιώνα" ίσως να μην βγάλει τον χρόνο. Ποιος έχει ανάγκη από το "ντιλ του αιώνα” για τον τερματισμό της ισραηλινο-παλαιστινιακής σύγκρουσης το οποίο θα παρουσιάσει απόψε ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ στον Ισραηλινό πρωθυπουργό Βενιαμίν Νετανιάχου; Σύμφωνα με τον αρθρογράφο των Times of Israel, Avi Issacharoff μόνο δύο άνθρωποι: ο Τραμπ και ο Νετανιάχου. Και οι δύο ηγέτες δίνουν μάχη πολιτικής επιβίωσης. Όχι μόνο διότι διανύουν προεκλογική περίοδο, αλλά και διότι αντιμετωπίζουν δικαστικές περιπέτειες: ο μεν Τραμπ με την δίκη που εξελίσσεται στην αμερικανική Γερουσία για την καθαίρεσή του, ο δε Νετανιάχου με τις κατηγορίες που έχουν απαγγελθεί εναντίον του για τρεις υποθέσεις διαφθοράς. Σε αυτό το πλαίσιο, είναι πο