Τα Ολλανδάκια
Ήταν μια από εκείνες τις ημέρες που ο καιρός δεν ήξερες πού το πήγαινε. Συνηθισμένο φαινόμενο στην Ολλανδία να έχεις στην ίδια τσάντα γυαλιά ηλίου και ομπρέλα. Επίσης σύνηθες να χρειάζεται να τα χρησιμοποιήσεις και τα δυο. Τα γραφεία της εταιρείας μου αποτελούνται από πολλά κτίρια. Χρειάστηκε νωρίς το απόγευμα εκείνης της ημέρας να πάω για μια συνάντηση στο απέναντι απ’ το δικό μου κτίριο. Δίπλα του, βρίσκεται μια παιδική χαρά. Έχει κούνιες, τραμπάλες και διάφορα άλλα παιχνίδια. Βασιλιάς όμως είναι το γηπεδάκι ποδοσφαίρου, όχι παραπάνω από 20×10 μέτρα, με πολύ μικρά τέρματα. Εκεί έβλεπα να παίζουν συχνά πιτσιρικάδες, από 5 έως 10 ετών. Καμιά φορά κοντοστεκόμουν και τους χάζευα, γιατί πολύ μού είχε (και μου έχει) λείψει να κλοτσάω μια μπάλα και να είναι αυτό το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο. Τέλος πάντων, εκείνη την ημέρα την αναποφάσιστη, όπως περπατούσα προς το απέναντι κτίριο και οι πιτσιρικάδες παίζανε μπάλα, με κάποιους γονείς (προσοχή, όχι μόνο μητέρες) να είναι εκεί κοντ...