IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Μετά τη Συνθήκη της Βεστφαλίας του 1648, που τερμάτισε τον τριακονταετή πόλεμο, και ταυτόχρονα κατοχύρωσε την αρχή της εθνικής κυριαρχίας, ουδείς την αμφισβήτησε ευθέως σε ρητορικό επίπεδο, ακόμη και οι ηγέτες -όπως ο Ναπολέων Βοναπάρτης- που θέλησαν να κυριαρχήσουν στην Ευρώπη. Η πρώτη χωρίς περιφράσεις επίσημη οροθέτηση της εθνικής κυριαρχίας έγινε αμέσως μετά την εισβολή της ΕΣΣΔ και τεσσάρων άλλων συμμάχων της στην Τσεχοσλοβακία τον Αύγουστο του 1968: Ο τότε ηγέτης του ΚΚΣΕ είπε ευθέως ότι εντός του Σοσιαλιστικού Στρατοπέδου η εθνική κυριαρχία παύει να υφίσταται όταν απειλείται η σταθερότητα του «Υπαρκτού Σοσιαλισμού Συνολικά», μία τοποθέτηση που πέρασε στην Ιστορία σαν δόγμα Μπρέζνιεφ. Η δεύτερη προσπάθεια οροθέτησης της κυριαρχίας έγινε την Ανοιξη του 1999, από τον τότε πρωθυπουργό της Βρετανίας Μπλερ, στην Ουάσιγκτον, στο περιθώριο των πανηγυρισμών για τα πενήντα χρόνια του ΝΑΤΟ και στη σκιά των βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία: Οταν παραβιάζονται ανθρώπινα δ

The New York Times Διαδηλωτές που διαμαρτύρονται για τα πρόσφατα μέτρα λιτότητας συρρέουν στους δρόμους στις πρωτεύουσες της νότιας Ευρώπης και η μαζικότητα των κινητοποιήσεων δεν επιτρέπει στους πολιτικούς να τους αγνοήσουν. Εκατοντάδες χιλιάδες εμφανίστηκαν στη Λισσαβώνα, τη Μαδρίτη, την Αθήνα, και πολλές ακόμη ανάλογες διαμαρτυρίες αναμένονται μέσα στις επόμενες μέρες. Η υπομονή του κόσμου εξαντλείται αφού οι πολιτικές λιτότητας που ζητούν η γερμανική κυβέρνηση και οι Ευρωπαίοι ηγέτες απέτυχαν να μειώσουν το χρέος και να ανοίξουν τον δρόμο για οικονομική ανάπτυξη. Αντίθετα, είναι σαφές ότι αυτές οι πολιτικές θα επιταχύνουν τα υφεσιακά επίπεδα ανεργίας και θα καταστρέψουν τα προγράμματα κοινωνικής προστασίας τη στιγμή που είναι πιο αναγκαία από ποτέ. Οι προβολείς πέφτουν τώρα στην Ισπανία όπου ο πρωθυπουργός Μαριάνο Ραχόι αγωνίζεται να προχωρήσει σε νέες περικοπές στον προϋπολογισμό, χωρίς να προκαλέσει περαιτέρω εκρήξεις οργής στο εσωτερικό της ούτε να πυρο

Γερμανία, χλωμή Μητέρα Deutschland , Bleiche Mutter (Μπέρτολντ Μπρεχτ) Όλα ξεκινούν έχοντας στον νου την παρακάτω ρήση του Λουδοβίκου του XIV : " E ίναι πάντα η ανυπομονησία που οδηγεί στην ήττα ". Η Γερμανία σήμερα έχει ξαναγίνει η Γερμανία του προχτές. Τον τελευταίο καιρό αυτή η μορφή επναλαμβανόμενων υποδείξεων που θυμίζει το ύφος του Μπίσμαρκ, όσο αφόρητη κι αν ακούγεται έχει γίνει πραγματικότητα για πολλούς Ευρωπαίους, συμπεριλαμβανομένων και των Γερμανών. Η κ. Μέρκελ ποντάρει στη δύναμη της χώρας της ώστε να επιβληθεί εις βάρος της ευρωπαϊκής ενότητας, και αυτή η επιβολή είναι το μόνο αποτέλεσμα της ευρωπαϊκής πολιτικής της. Μπορεί στο παρελθόν η κ. Θάτσερ να είχε δηλώσει " θέλω τα λεφτά μου πίσω ", ωστόσο η κ. Θάτσερ είχε συνεισφέρει προτού διεκδικήσει τα χρήματά της πίσω. Η κ. Μέρκελ χωρίς να έχει πληρώσει τίποτα αρνείται να συμβιβαστεί και να ενστερνιστεί την αρχή της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, που είναι το ζητούμενο του Fran ç

Η κρίση θα φτάσει πολύ σύντομα στην πόρτα της Γερμανίας ... Ακόμα μέχρι σήμερα, αδυνατώ να καταλάβω τι είναι αυτό που θέλουν να κάνουν στην Ευρώπη. Ειλικρινά σας λέω, αδυνατώ να κατανοήσω το σχέδιο περί εξόδου από την κρίση με τις πολιτικές που βλέπω. Βάζοντας την Ελλάδα στην άκρη, η κρίση στην Ευρώπη είναι μια κρίση μόχλευσης σε συνδυασμό με αποπληθωρισμό αξίων (asset deflation). Και το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει κανένα φάρμακο για αυτή την κρίση εκτός από χασούρες . Δεν μπορείς να λύσεις ένα πρόβλημα μόχλευσης με περισσότερη μόχλευση. Πριν λίγες μέρες έθεσα το ερώτημα, Διαβάστε το υπόλοιπο κείμενο      πόσο καιρό έχει ακόμα η Ισπανία . Η απάντηση είναι ο χρόνος τελείωσε. Χτες η απόδοση του δεκαετούς ήταν σχεδόν 7% και τα βραχυπρόθεσμα επιτόκια εκτινάχτηκαν. Η Κύπρος επίσης παραδόθηκε και δεν έχω καμία αμφιβολία ότι και η ίδια η Γαλλία θα έχει πρόβλημα σε λίγο καιρό. Χτες ο Paul Donovan , global economist στην UBS, προειδοποίησε ότι η Γερμανία κινδυνεύει να χάσε

Μέρκελ: «Στην Ελλάδα τις τελευταίες μέρες καλλιεργούνται ψευδαισθήσεις ». Προφανώς η σιδηρά κυρία της «Σιδερένιας Φτέρνας» που άρχει στην Ευρωπαϊκή Ενωση αναφέρεται με αυτήν της την απόφανση στο ενδεχόμενο των διαπραγματεύσεων μεταξύ εντολέων και εντολοδόχων, μεταξύ Επικυριάρχων και Τοποτηρητών,   τέτοιες διαπραγματεύσεις όντως δεν συνηθίζονται και κατά τούτο έχει δίκιο η αξιότιμη ϋμπεργκρουπενφύρερ - διαπραγματεύεται ο τσιφλικάς με τον κολλίγο; Αλλά, αν κάποιος ουδεμία πράγματι ψευδαίσθηση καλλιεργεί στην Ελλάδα, αυτός είναι η ίδια η πραγματικότης : «Μέσα σε 15 μόνον ημέρες », από τις 15 Μαΐου τρέχοντος έτους έως το τέλος του ιδίου μηνός, «υπογράφηκαν στη χώρα μας 20.571 ατομικές συμβάσεις εργασίας με μείωση αποδοχών έως 50%» (Real news 24/6/2012, ρεπορτάζ της κυρίας Αργυρώς Μαρουλή υπό τον τίτλο «Κατέρρευσαν οι μισθοί σε 15 ημέρες» ). Αυτή είναι η πραγματικότητα! μπορεί η Διαπλοκή να υπαγορεύει πολιτική κάθε μέρα στους πειθήνιους υπηρέτες της χρησιμοπ

Σκίτσο ΠΑΝΟΥ ΜΑΡΑΓΚΟΥ Η λιτότητα τα έφαγε τα ψωμιά της. Η ύφεση που πλήττει τη Βρετανία και το 11% της ευρωπαϊκής ανεργίας μας δείχνουν πού οδηγεί. Οι Έλληνες και οι Ισπανοί διαδηλωτές αποτελούν μαρτυρία των δεινών που προκαλεί. Η γαλλική πολιτική ζωή αποδεικνύει ότι οι ψηφοφόροι δεν την επιθυμούν. Σε πρόσφατη διάσκεψη στο Βερολίνο, υψηλά ιστάμενοι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας δεν βρήκαν άλλο παράδειγμα παρά την Λετονία για να υποστηρίξουν την πολιτική λιτότητας. Ήταν θλιβερό .   Ήρθε ο καιρός να προτείνουμε μια εναλλακτική: την ανάπτυξη. Το πρόβλημα όμως είναι ότι η ανάπτυξη αποτελεί στόχο και όχι πολιτική. Όλοι έχουν μια συνταγή να προτείνουν. Για τους πλούσιους Αμερικανούς, η ανάπτυξη περνά από την μείωση της φορολογίας. Στην Ευρώπη, οι εργοδότες ζητούν μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας ενώ οι τράπεζες ζητούν απορύθμιση. Σήμερα μας παρουσιάζουν πότε την « αναζωογόνηση» της οικονομίας πότε την « εξυγίανση του προϋπολογισμού » ως πανάκεια. Ορισμένοι ζητούν πρώτα τη μί

The weekend announcement that Spanish banks would be bailed out briefly drove up markets around the world. But optimism was short lived. The euro crisis is rapidly intensifying and Europe is not prepared. The Asian markets are something of a canary in the coalmine when it comes to foreseeing how the day will unfold for European and US financial markets. And on Tuesday, that canary was looking woozy indeed. After widespread investor optimism on Monday in the wake of the weekend news that Spain would receive up to €100 billion ($125 billion) in emergency aid for its wobbling banks, Tuesday has brought a return to realism. Black stock-exchange numbers have once again nudged back into the red and worries about the survival of the euro zone have returned despite the Spanish bailout. The apparent skittishness isn't surprising. Greek voters go to the polls on Sunday in an election that many believe could determine whether the country remains in the euro zone or is for