IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Η ακατανόητη απόφαση της Πρωτοδίκη Φλώρινας για το Σωματείο «Κέντρο Μακεδονικής Γλώσσας στην Ελλάδα». Οι δικαστικές αποφάσεις είναι σεβαστές. Επιτρέπεται, όμως ή μάλλον επιβάλλεται η κριτική τους, όταν η κρίση του Δικαστή είναι καταφανώς εσφαλμένη. Η Πρωτοδίκης Φλώρινας, με την υπ’ αρ. 41/2023 απόφασή της, επικύρωσε την αναγνώριση του Σωματείου « Κέντρο  Μακεδονικής  Γλώσσας στην Ελλάδα ». Η απόφαση αυτή δικαιολογημένα προκαλεί, πλείστα ερωτηματικά, διότι: I) Πολλές Ενώσεις και Σύλλογοι, πολιτιστικοί και πατριωτικοί, από τους πλέον ιστορικούς στη Μακεδονία και στην Ελλάδα γενικότερα, σκοπός των οποίων είναι η προστασία της εθνικής κληρονομιάς και η προάσπιση των εθνικών συμφερόντων είχαν ασκήσει πρόσθετη παρέμβαση υπέρ της ανακοπής της Εισαγγελέως Φλώρινας, ζητώντας την ακύρωση της απόφασης αναγνώρισης του επίμαχου Σωματείου. Μεταξύ αυτών η «Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών», ο «Σύνδεσμος Προάσπισης Μακεδονίας-Θράκης», ο «Φιλεκπαιδευτικός Σύλλογος Φλώρινας ο Αριστοτέλης»

 Κατασκευάζοντας ένα έθνος Με αφορμή την προσφάτως εκδηλωθείσα αντιπαράθεση μεταξύ της βουλγαρικής κυβέρνησης και αυτής της Βόρειας Μακεδονίας, εξαιτίας του βουλγαρικού βέτο ως προς την εν προκειμένω έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την ΕΕ, οφείλουμε να υπενθυμίσουμε πως η κατά ταύτα αντιπαράθεση έχει ιστορικές ρίζες που παραπέμπουν στο γεγονός ότι η Βουλγαρία δεν αναγνωρίζει ιστορικά και διεθνοπολιτικά, δηλαδή παλαιόθεν και σήμερα τα Σκόπια ως ανεξάρτητη εθνική οντότητα. Για τη Σόφια τα Σκόπια ήταν ανέκαθεν τμήμα του βουλγαρικού έθνους. Αυτή η παράσταση εδράζεται στην ιστορική διαδρομή των δύο χωρών, κυρίως δε στη γλωσσική διάσταση των Σκοπίων, που παραπέμπει σε ένα βουλγαρικό ιδίωμα. Αυτήν την αντίληψη υιοθέτησε και προέβαλε και η Αθήνα στη διαδρομή της αντιπαράθεσης για το αποκαλούμενο μακεδονικό ζήτημα μέχρι και τη συμφωνία των Πρεσπών, όπου και η ανωτέρω πολιτική εν τίνι βαθμό ανετράπη. Η Βουλγαρία, τόσο στο παρελθόν, όσο και σήμερα, θεωρεί τα Σκόπια ως εδαφική συγκρότηση και

  Η«Εκκλησιαστικός πόλεμος» στα Βαλκάνια.  Την Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2020 ο οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος έλαβε στην έδρα του, στο Φανάρι της Κωνσταντινούπολης, μια επίσημη επιστολή από τον πρωθυπουργό της Βόρειας Μακεδονίας, Ζόραν Ζάεφ, με την οποία τον προέτρεπε να παραχωρήσει στην Ορθόδοξη Εκκλησία της χώρας του την αυτοκεφαλία ή εκκλησιαστική ανεξαρτησία, και να τερματίσει έτσι την παλιά της διαμάχη με τη Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία. Παράμοια επιστολή απέστειλε στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο και ο Πρόεδρος της Βόρειας Μακεδονίας, Στέβο Πενταρόβσκι, ζητώντας του το ίδιο. Αυτές οι επιστολές αποτελούν τη συνέχεια των προσπαθειών του Ζάεφ ώστε να κλείσει αυτό το ευαίσθητο εκκλησιαστικό ζήτημα και να “κανονικοποιήσει” τη χώρα του και την εκκλησία της, η οποία για την ώρα θεωρείται “σχισματική”. Οι επιστολές ανέφεραν πως οι Ορθόδοξοι στη Βόρεια Μακεδονία αξίζουν την ανεξαρτησία της Εκκλησίας τους, αφού την ονειρεύονται επί έναν αιώνα, και αναμένουν να αναγνωριστεί το αυτοκέφαλο καθεστώ

  Πώς οι Πρέσπες έδωσαν χώρο στο Βουλγαρικό εθνικισμό.  Όταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και ο Ν. Κοτζιάς προκειμένου να επιτύχουν συμφωνία με τα Σκόπια επέλεξαν να κάνουν την μείζονα παραχώρηση της αναγνώρισης «μακεδονικής» γλώσσας και «μακεδονικής» ταυτότητας (που αποτελούσε και την ουσία της διαφοράς για το ονοματολογικό), πρακτικά άνοιγαν ένα ακόμη μέτωπο για την συντήρηση των παλιών εθνικισμών στα Βαλκάνια. Η μη αναγνώριση της γλώσσας και της ταυτότητας ως «βορειομακεδονικής» καθώς οι Πρέσπες πρακτικά αποδέχτηκαν την πάγια επιδίωξη των Σκοπίων για διπλή ονομασία, προκάλεσε τα εθνικιστικά αντανακλαστικά στην Σόφια που πάντοτε έβλεπαν την γειτονική χώρα τους ως κατασκεύασμα του Τίτο προκειμένου να περιοριστεί η Βουλγαρική επιρροή στα Βαλκάνια αλλά και για επέκταση της γιουγκοσλαβικής επιρροής στην Ελλάδα. Η Βουλγαρία αν και από τις πρώτες χώρες που αναγνώρισαν την ανεξάρτητη «Μακεδονία» ουδέποτε αναγνώρισε την γλώσσα ως «μακεδονική» θεωρώντας ότι πρόκειται για διάλεκτο της Βουλγαρικής κ