Αναρτήσεις

Εμφάνιση αναρτήσεων με την ετικέτα Αυθαιρεσία

Το κίνημα της πετσέτας και ο υπερτουρισμός.

Εικόνα
 Το κίνημα της πετσέτας και ο υπερτουρισμός. Οι κινητοποιήσεις των νησιωτών φέρνουν στην επιφάνεια τον στρεβλό χαρακτήρα της τουριστικής ανάπτυξης και πιέζουν για την μεταρρύθμισή του τουριστικού μοντέλου. Οι κινητοποιήσεις των νησιωτών ενάντια στις καταλήψεις των παραλιών από την αλόγιστη και παράνομη επέκταση των μπιτς μπαρ -με τις σειρές από τις συχνά πολυτελείς ξαπλώστρες που ενοικιάζονται πανάκριβα και την δυνατή μουσική- έχουν ήδη καταφέρει να αναδειχθούν στην επικαιρότητα. Προκάλεσαν και την αντίδραση του αρμόδιου υπουργείου, το οποίο έδειξε να ανταποκρίνεται στις διαμαρτυρίες δηλώνοντας ότι θα ακολουθήσουν άμεσα έλεγχοι ώστε η νομοθεσία επιτέλους να εφαρμοστεί. Αρκετές φωνές στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, βέβαια, ασκούν κριτική. Βλέπουν στις κινητοποιήσεις την απόπειρα μιας συντετριμμένης αξιωματικής αντιπολίτευσης να παραμείνει στην επικαιρότητα. Καταγγέλλουν ”μιζεραμπιλισμό” , αποδίδοντας στους κινητοποιούμενους εσφαλμένα μια πρόθεση άρνησης της τουριστικής ανάπτυξ

«Ανάκλιντρα στη θάλασσα»...

Εικόνα
«Ανάκλιντρα στη θάλασσα». Η ζητούμενη, αναγκαία διόρθωση του ελληνικού τουρισμού.  Οι φωτογραφίες με το διαβόητο –πλέον– μπιτς μπαρ της Ρόδου με τα θαλάσσια ανάκλιντρα και τον σερβιτόρο μέσα στη θάλασσα, άνοιξαν κάπως ετερόδοξα την συζήτηση για το τουριστικό μοντέλο και προφίλ της χώρας μας. Κακώς, η συζήτηση επικεντρώθηκε στα εργασιακά δικαιώματα και τις απολαβές του εργαζόμενου. Τ ο πρόβλημα , ωστόσο, με την συγκεκριμένη περίπτωση, αφού εξ άλλου αποδείχθηκε ότι ο εργαζόμενος αμείβεται ικανοποιητικά για μια εποχιακή εργασία, είναι ευρύτερο: αυθαιρεσίας, βλαπτικών ως προς το τοπίο και το περιβάλλον παρεμβάσεων, κουλτούρας και ευρύτερου προφίλ που προβάλουν τέτοιες ενέργειας προς τα έξω. Και βέβαια, ανακεφαλαιώνοντας, της ανισόρροπης ανάπτυξης που δημιουργείται στη χώρα μας από την μονοκαλλιέργεια του τουρισμού, παράγοντας που ενθαρρύνει όλα τα παραπάνω. “η τουριστική μονοκαλλιέργεια, το γεγονός ότι ο ελληνικός τουρισμός ακολουθεί νοοτροπίες "φαρ ουέστ", μηδεν

Φτιάχνουμε κτίρια και τα εγκαταλείπουμε...

Εικόνα
  Ενας μικρός θρίαμβος της ζωής. Ελβετοί διασώστες ανασύρουν ζωντανό βρέφος ηλικίας μόλις  4 μηνών, μέσα από τα χαλάσματα κτιρίου στο Χατάι. «Τη δεκαετία του ’80, το ποσοστό της αυθαίρετης δόμησης έφθανε  το  50%  –  μιλάμε  για  πολυώροφα  κτίρια.  Υπήρχε  μάλιστα τεχνικός  όρος  στην  Τουρκία, “τα χτισίματα  της  νύχτας”»,  εξηγεί ο κ. Τάσιος. «Ομως ήταν τόσο θηριώδες το μέγεθος του σεισμού, που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ούτε με τις καλύτερες κατασκευές». Φωτ. Michael FICHTER / FDFA / AFP ΣΕΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ.  Φτιάχνουμε κτίρια και τα εγκαταλείπουμε. Στην Αθήνα, πολλές πολυκατοικίες σε κεντρικές περιοχές έχουν διάβρωση των οπλισμών στα υπόγεια, λόγω της υγρασίας - Ο ακαδημαϊκός, πολιτικός μηχανικός, αρθρογράφος και συγγραφέας Θεοδόσης Τάσιος , μιλά στην «Κ» με αφορμή τον φονικό σεισμό στην Τουρκία.   Επαναπαυόμαστε, γιατί θεωρούμε ότι έχουμε καλύτερες κατασκευές από την Τουρκία. Οσο κι αν αυτό αντικειμενικά ισχύει, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε σε μια «γειτονιά» με υψηλή

Το φάντασμα του Le Corbusier. Από την ουτοπία των πρωτοποριών στο αστικό χάος του σήμερα.

Εικόνα
  Το φάντασμα του Le Corbusier. Από την ουτοπία των πρωτοποριών στο αστικό χάος του σήμερα. Δεν υπάρχει ίσως κανένα άλλο στοιχείο της σύγχρονης νεοελληνικής πραγματικότητας, που να θέτει περισσότερο σε κρίση το περίφημο ευρωπαϊκό αφήγημα από το πολεοδομικό χάος και την οικιστική ασχήμια των πόλεών μας. Όχι γιατί είναι το πιο σοβαρό από όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα μας, ιδίως σε αυτή την ταραγμένη και ασταθή περίοδο, αλλά γιατί είναι το πιο επίμονα ενοχλητικό, αυτό που βρίσκουμε μπροστά μας σε κάθε μας κίνηση, που μας δηλητηριάζει αισθητικά και ψυχικά, όσο κι αν το έχουμε συνηθίσει ή υποκρινόμαστε, κάποιοι, ότι έχουμε συμφιλιωθεί μαζί του. Αρκεί να αναλογιστούμε το αισθητικό σοκ που βιώνει ένας Έλληνας την πρώτη φορά που επισκέπτεται μια ευρωπαϊκή πόλη ή το αντίστοιχο που βιώνει ένας πολίτης ευρωπαϊκής χώρας, όταν αντικρύζει για πρώτη φορά ελληνική πόλη – ιδίως αν αυτή είναι η πρωτεύουσα. Ο πρώτος, φθάνοντας επιτέλους στα ιερά χώματα του ορθολογισμού και της τεχνικής προ

Η ξαπλώστρα ως εθνικός πλούτος...

Εικόνα
 Η ξαπλώστρα ως εθνικός πλούτος. Tο πρώτο καλοκαίρι σε συνθήκες σχετικά ομαλής συνύπαρξης με τον κορωνοϊό βρήκε τον ελληνικό αιγιαλό σε μια κατάσταση σχεδόν «πολεμική». Οι «επιθέσεις» διαρκείς, από όλα τα μέτωπα, με αυξητικές τάσεις: ο πολιτισμός του beach bar και της ξαπλώστρας επελαύνουν ακόμη και στα πιο ανυποψίαστα σημεία. Δεν συζητάμε για την Αττική, που θα πρέπει να έχεις ικανότητες εξερευνητή για να ανακαλύψεις τον κολπίσκο, την «ελεύθερη» παραλία, όπου φυσικά δεν θα πέφτει καρφίτσα από τις 9 το πρωί, γιατί τέσσερα εκατομμύρια άνθρωποι θα έχουν την ίδια ιδέα με σένα. Η μόδα του παραθαλάσσιου μπαρ (συνήθως μετά μουσικής) έχει κατακλύσει παραθεριστικούς οικισμούς, νησιά (όχι μόνο τα «δημοφιλή»), παραλίες κάθε είδους, τα πάντα. Προσβάλλει μέχρι πρότινος αμόλυντα τοπία, διαταράσσει φυσικές ισορροπίες αιώνων, καταπατάει δημόσια γη, διαστρέφει και αποδομεί σε βάθος χρόνου την ψυχή του ελληνικού καλοκαιριού. Η κουλτούρα της αέναης αξιοποίησης ενός φυσικού πόρου ξέρουμε πού οδηγεί. Ας ρ

Το στοίχημα για τις παλιές πολυκατοικίες της Αθήνας.Το γηρασμένο κτιριακό απόθεμα της Αθήνας ζητεί επειγόντως λύσεις για να περάσει στον 21ο αιώνα.

Εικόνα
Η εγκατάλειψη του κτιριακού πλούτου της Αθήνας έγινε οξύ κοινωνικό πρόβλημα στη διάρκεια της δεκαετούς οικονομικής κρίσης και επανέρχεται ως ζήτημα άμεσης προτεραιότητας.   Το στοίχημα για τις παλιές πολυκατοικίες της Αθήνας. Το γηρασμένο κτιριακό απόθεμα της Αθήνας ζητεί επειγόντως λύσεις για να περάσει στον 21ο αιώνα .   Το γηρασμένο κτιριακό απόθεμα της Αθήνας ζητεί επειγόντως λύσεις για να περάσει στον 21ο αιώνα. Διαμερίσματα και χώροι γραφείων σε κτίρια που χτίστηκαν ήδη από τον Μεσοπόλεμο, κυρίως όμως στις μεταπολεμικές δεκαετίες, χρήζουν άμεσης συντήρησης, πλήρους ανακαίνισης και ενεργειακής αναβάθμισης που θα συνοδεύεται από στατική ενίσχυση, διαφορετικά υπάρχει ο κίνδυνος να «κρυφτούν» οι βλάβες που ένα κτίριο μπορεί να έχει υποστεί ή να υποστεί, λ.χ., σε ένα σεισμό.. Η αθηναϊκή πολυκατοικία στον 21ο αιώνα Του Νίκου Βατόπουλου Μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις, αν όχι η μεγαλύτερη, που καλείται να αντιμετωπίσει η Αθήνα τα προσεχή χρόνια είναι η συντήρηση και ανανέωσ

Η ένοχη κενολογία.

Εικόνα
  Η ένοχη κενολογία. Υπάρχει συλλογική ενοχή; Ή ο νομικός καταλογισμός και η ψυχολογική βίωση της ενοχής είναι μόνο και πάντοτε ατομικό γεγονός; Μπορούμε να καταλογίσουμε έγκλημα, παράπτωμα ή πταίσμα συνολικά σε μια κοινωνία, σε ένα κράτος, σε ένα θεσμό – μπορεί να αποδοθεί συλλογικά η ενοχή; Στην περίφημη δίκη της Νυρεμβέργης, μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, καταδικάστηκαν είκοσι τέσσερα άτομα, εγκληματίες πολέμου, αλλά και οκτώ θεσμοί (ένας από αυτούς ήταν η Γκεστάπο). Το τότε «ειδικό δικαστήριο» δέχθηκε ότι ένας θεσμός μπορεί να κηρυχθεί ένοχος καθεαυτόν – ή οι στόχοι και επιδιώξεις του, η δομή και η λειτουργία του να έχουν σκόπιμα εγκληματικό χαρακτήρα. Και αν ο θεσμός είναι ένοχος, πόσην ευθύνη υπέχει το επιμέρους άτομο που βιοπορίζεται μετέχοντας στην υπαλληλική στελέχωση του θεσμού; Αν στην Ελλάδα σήμερα η ΔΕΗ, η εφορία, οι εταιρείες είσπραξης διοδίων είναι θεσμοί που παράγουν μείζονα βασανισμό του πολίτη, πόσο ένοχος πρέπει και μπορεί να αισθάνεται όποιος κερδίζει το ψωμί τ