IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Γιατί η Αλεξανδρούπολη είναι «καρφί στο μάτι» της Τουρκίας. Η δυσφορία της Άγκυρας για την ολοένα και στενότερη ελληνοαμερικανική συνεργασία με επίκεντρο την Αλεξανδρούπολη, δεν κρύβεται. Δεν την ενοχλεί μόνο η αμερικανική στρατιωτική παρουσία , τα νατοϊκά πλοία που δένουν στο λιμάνι για τις ανάγκες της Ουκρανίας και η συνολική της αναβάθμιση μερικά μόλις χιλιόμετρα από τη μεθόριο. Ανησυχεί για τη συνολική στρατηγική προσέγγιση των ΗΠΑ που με κόμβο την Αλεξανδρούπολη των 71.000 κατοίκων επιδιώκουν την παράκαμψη των Στενών μέσ από μια εναλλακτική διαδρομή προς Βορρά , για τη μεταφορά μεγάλων όγκων ενέργειας και εμπορικών φορτίων. Τέτοιους συνειρμούς προκαλεί στην Τουρκία η προ ημερών επίσκεψη στην πρωτεύουσα του νομού Έβρου, πέντε πρέσβεων χωρών που εμπλέκονται στη γεωπολιτική αναβάθμιση της περιοχής, μεταξύ των οποίων και ο Τζορτζ Τσούνης . Μαζί με εκείνους της Ουκρανίας , της Μολδ

  Θα γίνει η Τουρκία   κόμβος ρωσικού φυσικού αερίου; Η Ρωσία ήταν ο μεγαλύτερος εξαγωγέας φυσικού αερίου στον κόσμο μέχρι την εισβολή στην Ουκρανία, όταν και η Ευρώπη αναγκάστηκε να τερματίσει την εξάρτησή της από τα ρωσικά ορυκτά καύσιμα. Η Ευρώπη επέβαλε κυρώσεις στη Ρωσία,  τις οποίες η Τουρκία αρνήθηκε να εφαρμόσει.  Από την έναρξη του πολέμου, ο πρόεδρος Ερντογάν προσπάθησε να διαμεσολαβήσει στη σύγκρουση, προμηθεύοντας όπλα στο Κίεβο, διατηρώντας όμως παραλλήλως στενές σχέσεις με τον πρόεδρο Πούτιν. Ο Ρώσος πρόεδρος πρότεινε τον Οκτώβριο να γίνει η Τουρκία κόμβος για τη μεταφορά ρωσικού φυσικού αερίου ως εναλλακτική οδός εφοδιασμού προς την Ευρώπη - ένα σχέδιο που υποστηρίζεται από τον Ερντογάν. Αλλά αυτό που έχει στο μυαλό του ο Πούτιν δεν είναι σαφές μέχρι στιγμής. Η Τουρκία πιο κοντά στην "τροχιά της Μόσχας" Και οι δύο πρόεδροι περνούν δύσκολες στιγμές. Μετά από 20 χρόνια στην εξουσία, ο Ερντογάν αντιμετωπίζει την πιο σκληρή πρόκληση της

    Η μεγάλη υπόσχεση της πυρηνικής σύντηξης - Τι συνεπάγεται για την οικονομία.   Του Κώστα Ράπτη Πρόκειται για ενός είδους Ιερό Δισκοπότηρο της νεωτερικότητας – η ανακάλυψη του οποίου θα λύσει τα οικολογικά και λοιπά όρια ενός πολιτισμού βασισμένου στη διαρκή ανάπτυξη και, άρα, στην όλο και μεγαλύτερη κατανάλωση ενέργειας. Η πυρηνική σύντηξη, η οποία, σε αντίθεση με την πυρηνική σχάση, δεν απελευθερώνει ραδιενέργεια και δεν εγείρει ζητήματα βλαβερών αποβλήτων, αποτελούσε το μέγα ζητούμενο πολλών ερευνητών – μια διαρκή εκκρεμή υπόσχεση ενός μέλλοντος ενεργειακής αυτάρκειας και πραγματικής αειφορίας. Πρόκειται άλλωστε, κυριολεκτικά, για τη διαδικασία που φωτίζει τον κόσμο μας, αφού με αυτήν λειτουργούν άστρα όπως ο δικός μας Ήλιος, στον πυρήνα των οποίων συνενώνονται, σε συνθήκες τεράστιας πίεσης και θερμοκρασίας, πυρήνες ελαφρότερων στοιχείων σε βαρύτερα. Ωστόσο, μέχρι πριν από λίγους μήνες η επίτευξή του έμοιαζε εξαιρετικά μακρινή υπόθεση και κάθε εγχείρημα προς αυτή την κατεύθυνση

 QatarGate : Ποια τραγικά λάθη της Γερμανίας ψάχνουν να κρυφτούν πίσω από αυτό; Της Μαρίας Ν. Παπαδοπούλου* Η Γερμανία είναι μια ενεργοβόρος κρατική οντότητα . Τα βιομηχανικά εργοστάσια της , οι επιχειρήσεις μεσαίας παραγωγής, η αλυσίδα  μεταφορών,  ο δημόσιος τομέας και τα νοικοκυριά της χρειάζονται μεγάλες ποσότητες ενέργειας για να λειτουργήσουν και να την συντηρήσουν ως πρώτη οικονομία στην ΕΕ. Το πρόβλημα είναι ότι η Γερμανία δεν διαθέτει επαρκείς δικούς της φυσικούς πόρους για να ικανοποιήσει τις ενεργειακές της ανάγκες. Η αυτάρκεια πρωτογενούς ενέργειας στη Γερμανία είναι στο 100% μόνον σε  τρεις ενεργειακούς τομείς: καφέ άνθρακα – λιγνίτη, πυρηνική ενέργεια και ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Κατά τα λοιπά τα ενεργειακά ελλείμματα της χώρας είναι τεράστια. Σύμφωνα με το GMF (German Marshall Fund) για το 2021, οι γερμανικές πηγές ηλεκτρικής ενέργειας αποτελούνταν κατά 33% από αιολική και ηλιακή ενέργεια, 29,6% άνθρακα (σκληρό και λιγνίτη), 13,3% πυρηνική ενέργεια, 10,4% φυσικό αέρι