IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

    Μ​​ια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας Ισπανός πολιτικός, ταμίας του κόμματός του. Επιχειρηματίας στα χαρτιά, στην πράξη ήταν κυρίως αργόσχολος, διατριβώντας στο τίποτα. Με το μυστήριο του μεγάλου τίποτα απασχολούνται εντατικά διά βίου πολλοί επαγγελματίες πολιτικοί. Η χώρα της σιέστας, μάλιστα, εκτιμά την αργοσχολία από αρχαιοτάτων χρόνων. Πρόσφατα, βρέθηκα στην Empuries, αρχαία αποικία στην Ισπανία. Το πλέον εμβληματικό μωσαϊκό της ελληνιστικής πόλης φέρει την επιγραφή ΗΔΥΚΟΙΤΟΣ. Σε μετάφραση: «Τι ωραίο να είσαι ξαπλωμένος», ή πιο ελεύθερα, «Αραξε, μεγάλε». Ενα προβληματάκι προέκυψε, όταν εμφανίστηκε ότι ο αραχτός πολιτικός ενόσω χαλάρωνε είχε αποκτήσει λογαριασμούς 48 εκατ. ευρώ στην Ελβετία. Το χαλάρωμα κάνει ίσως καλό στην υγεία, αλλά δεν είναι γνωστό να γεννοβολά θησαυρούς. Ο Ισπανός πρωθυπουργός και ποικίλοι λυτοί και δεμένοι επέμεναν ότι τα 48 εκατομμύρια ουδαμώς σχετίζονται με το κόμμα. Είναι πανεύκολο να βρεθείς ξαφνικά με 48 εκατομμύρια αποταμιεύσεις, ισχυρίστηκ

Είναι  εύκολο  να μας δώσει αυτή η λιμνάζουσα μικρή περιουσία πληροφορίες για το πώς διαχειρίζονταν τα του οίκου τους όσοι κρατούσαν στα χέρια τους τη μοίρα όλης της χώρας. Καθώς και για το πώς ένα ξεχασιάρικο κόμμα μπορεί, όταν βουλιάξει οικονομικά, να καταντήσει δέσμιο των τραπεζών που θα το δανείσουν ή των ευπατριδών που θα το ενισχύσουν λάθρα.  'Οσο παραμένουμε μια χώρα που της περισσεύουν πολλά, δικαιούμαστε να μην πανικοβαλλόμαστε κάθε φορά που αναγγέλλεται η συντέλεια του κόσμου. Και δεν εννοώ την περίσσεια ήλιου, ακρογιαλιών, δειλινών και αρχαιοτήτων, με τα οποία μας προίκισαν η φύση και ο χρόνος, για να ’χουμε να πορευόμαστε εσαεί, όσο σκορποχέρηδες κι αν είμαστε. Εννοώ άλλου είδους αγαθά, χειροπιαστά όσο μια δεσμίδα ευρώ, που, έτσι λαρτζ όπως είμαστε, ξεχνάμε και την ύπαρξή τους ακόμα. Τρανταχτό παράδειγμα τα δεκαπέντε εκατομμύρια ευρώ, που τα βρήκαν λησμονημένα τα καημένα οι ορκωτοί λογιστές στο χρηματοκιβώτιο του ΠΑΣΟΚ. Τους είχε αναθέσει η Εισαγγελία Π

Τις τελευταίες εβδομάδες βρίσκεται στο προσκήνιο, με αφορμή δηλώσεις «πόθεν έσχες» υπουργών, το ζήτημα του «ηθικού πλεονεκτήματος» του ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με τα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας. Αν και μέχρι στιγμής δεν έχει αποδειχθεί τίποτα και οι ίδιοι οι ενδιαφερόμενοι διαψεύδουν τις κατηγορίες που ακούγονται εναντίον τους, πολλοί σπεύδουν να προχωρήσουν σε συμψηφισμούς και να διακηρύξουν την ανυπαρξία του παραπάνω «πλεονεκτήματος». Η όλη αυτή συζήτηση τοποθετείται όμως σε λάθος βάση. Το θέμα δεν είναι προεχόντως προσωπικό ή ηθικοπλαστικό, ούτε είναι λογικό να ισχυριστεί κανείς για πολυάνθρωπους σχηματισμούς (όπως πολιτικά κόμματα) ότι όλοι οι συμμετέχοντες είναι εκ προοιμίου ηθικοί ή ανήθικοι. Είναι προφανές ότι στην Ελλάδα υπάρχει σοβαρό πρόβλημα διαφθοράς της πολιτικής τάξης και όχι μόνο. Η διαφθορά αυτή δεν αγγίζει μόνο άτομα, αλλά ολόκληρα πολιτικά κόμματα, αφού π.χ. πρώην διευθύνων σύμβουλος ελληνικής θυγατρικής μεγάλης πολυεθνικής εταιρείας ομολόγησε ενώπιον γερμανικο