Η σύλληψη των δύο Ελλήνων στρατιωτικών και η "λήψη του ζητουμένου" α λα τουρκικά.
Όποιος θέλει εντάσεις, εύκολα μπορεί να τις έχει. Και η στάση της Τουρκίας στην υπόθεση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών που συνελήφθησαν το μεσημέρι της Πέμπτης κατά τη διάρκεια περιπόλου στο δάσος των Καστανιών στον Έβρο παραπέμπει, όποια και αν ήταν τα πραγματικά περιστατικά της σύλληψης, σε έλλειψη καλής προαίρεσης ή μάλλον σε "λήψη του ζητουμένου". Το πρώτο δεδομένο είναι η απομάκρυνση από την μέχρι τώρα πρακτική που ήθελε ενδεχόμενες είσοδοι περιπόλων της μίας μεριάς στο έδαφος της άλλης λόγω απώλειας προσανατολισμού να επιλύονται γρήγορα, αθόρυβα και επιτόπια με συνεννόηση σε επίπεδο διοικητών μονάδας – ενώ εν προκειμένω επιλέχθηκε η διαδικασία της σύλληψης και της προσαγωγής σε δίκη. Το δεύτερο δεδομένο είναι ότι το δικαστήριο της Αδριανούπολης ενώπιον του οποίου εμφανίσθηκαν την Παρασκευή οι δύο Έλληνες στρατιωτικοί τους έκρινε προφυλακιστέους, ως ύποπτους φυγής, και έκρινε ότι θα πρέπει να συνεχισθεί η έρευνα για τον τρόπο και τα κίνητρα της εισόδου τους