Η σύλληψη των δύο Ελλήνων στρατιωτικών και η "λήψη του ζητουμένου" α λα τουρκικά.


Όποιος θέλει εντάσεις, εύκολα μπορεί να τις έχει. Και η στάση της Τουρκίας στην υπόθεση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών που συνελήφθησαν το μεσημέρι της Πέμπτης κατά τη διάρκεια περιπόλου στο δάσος των Καστανιών στον Έβρο παραπέμπει, όποια και αν ήταν τα πραγματικά περιστατικά της σύλληψης, σε έλλειψη καλής προαίρεσης ή μάλλον σε "λήψη του ζητουμένου".

Το πρώτο δεδομένο είναι η απομάκρυνση από την μέχρι τώρα πρακτική που ήθελε ενδεχόμενες είσοδοι περιπόλων της μίας μεριάς στο έδαφος της άλλης λόγω απώλειας προσανατολισμού να επιλύονται γρήγορα, αθόρυβα και επιτόπια με συνεννόηση σε επίπεδο διοικητών μονάδας – ενώ εν προκειμένω επιλέχθηκε η διαδικασία της σύλληψης και της προσαγωγής σε δίκη.

Το δεύτερο δεδομένο είναι ότι το δικαστήριο της Αδριανούπολης ενώπιον του οποίου εμφανίσθηκαν την Παρασκευή οι δύο Έλληνες στρατιωτικοί τους έκρινε προφυλακιστέους, ως ύποπτους φυγής, και έκρινε ότι θα πρέπει να συνεχισθεί η έρευνα για τον τρόπο και τα κίνητρα της εισόδου τους στο τουρκικό έδαφος καθώς και για την πιθανή τέλεση και άλλων αδικημάτων.

Το τρίτο δεδομένο είναι αυτό της επικοινωνιακής διαχείρισης, με τη δημοσιοποίηση εικόνων από την προσαγωγή στο δικαστήριο των δύο σιδηροδέσμιων Ελλήνων ενστόλων και την επιλεκτική διαρροή τμημάτων της απολογίας τους στα τουρκικά μέσα ενημέρωσης.

Σύμφωνα με ανταπόκριση της Miliyet από την Αδριανούπολη, το δικαστήριο αποφάσισε να συνεχισθεί η κράτηση των δύο συλληφθέντων με το σκεπτικό της παραβίασης πρωτοβάθμιας απαγορευμένης στρατιωτικής ζώνης, της υποψίας διαφυγής και καταστροφής αποδεικτικών στοιχείων, της μη ύπαρξης κατοικίας στην Τουρκία και της πιθανότητας διαφυγής στο εξωτερικό. Το δικαστήριο αποφάσισε επίσης να ερευνήσει τα ψηφιακά δεδομένα των κινητών τηλεφώνων των συλληφθέντων.

Το τελευταίο αυτό στοιχείο εμφανίζεται και ως το πιο επιβαρυντικό, καθώς οι φωτογραφίες που φέρονται να έχουν τραβήξει οι δύο στρατιωτικοί με τα κινητά τους τηλέφωνα θα μπορούσαν να στηρίξουν κατηγορίες κατασκοπείας , τις οποίες έσπευσαν να προεξοφλήσουν εθνικιστικών τάσεων μέσα ενημέρωσης στην Τουρκία.

Στην απολογία τους, ο υπολοχαγός και ο λοχίας, φέρονται, σύμφωνα με την ιστοσελίδα sozcu.com.tr, να καταθέτουν ότι κατά τη διάρκεια της περιπόλου και ενώ το χιόνι έφθανε τα 20-25 εκατοστά εντόπισαν ίχνη παπουτσιών, τα οποία και ακολούθησαν, σκεπτόμενοι ότι πρόκειται για ίχνη παράνομων μεταναστών. Έτσι βρέθηκαν κάτω από ένα δέντρο, αντιμέτωποι με Τούρκοι στρατιώτες οι οποίοι και τους αφόπλισαν και τους μετέφεραν στο αστυνομικό τμήμα.

"Δεν είμαστε πράκτορες. Περάσαμε τα σύνορα λόγω των κακών καιρικών συνθηκών και όχι σκόπιμα”, φέρεται, κατά το ίδιο δημοσίευμα, να έχουν καταθέσει οι συλληφθέντες, προσθέτοντας πως τις εικόνες που τράβηξαν με το κινητό τους θα τις έστελναν στους ανωτέρους τους.

Ανώτατη ελληνική στρατιωτική πηγή εκτίμησε, ενημερώνοντας τους δημοσιογράφους, ότι η κατάσταση είναι διαχειρίσιμη, αλλά και ταυτοχρόνως λεπτή, διότι αν εξελιχθεί διαφορετικά, τα προβλήματα θα είναι μεγάλα.

Δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ποιες ανησυχίες βρίσκονται στο πίσω μέρος του κεφαλιού των Ελλήνων ιθυνόντων: πρόκειται ακριβώς για τα ενδεχόμενα τα οποία ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος έσπευσε να εξορκίσει ως "σενάρια κατασκοπευτικής συνωμοσιολογίας”.

Η Τουρκία κατηγορείται διεθνώς ότι το τελευταίο διάστημα ασκεί "πολιτική ομήρων” δηλ. προχωρά στην σύλληψη (με διάφορες κατηγορίες, συνήθως της υποβοήθησης τρομοκρατικής δράσης) πολιτών ξένων χωρών ώστε να διαπραγματευτεί εκβιαστικά με τις κυβερνήσεις τους θέματα ενδιαφέροντός της – συχνά, την έκδοση εκζητούμενων Τούρκων. Οι περιπτώσεις, μεταξύ άλλων του Αμερικανού πάστορα Άντριου Μπέρστον και δύο εργαζομένων αμερικανικών προξενείων στην Τουρκία είναι χαρακτηριστικές και έχουν και αυτές δηλητηριάσει τις τουρκοαμερικανικές σχέσεις. Ο προσφάτως αποφυλακισθείς Τουρκο-Γερμανός δημοσιογράφος Ντενίζ Γκιουτζέλ, πάλι, βρέθηκε στο επίκεντρο των διαβουλεύσεων της Άγκελα Μέρκελ με την τουρκική πλευρά – και δεν ήταν ο μόνος πολίτης της Γερμανίας που αντιμετωπίζει τέτοια τύχη.

Σε κάθε περίπτωση, το κλίμα διαμορφώνεται, και στην περίπτωση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών, από μία πολιτική ηγεσία η οποία είναι ιδιαίτερα επιρρεπής στην καλλιέργεια θεωριών συνωμοσίας και πολύ εύκολη στην χρήση των προσχημάτων (λ.χ. η φερόμενη διείσδυση μιας περιπόλου για λίγα μέτρα στο τουρκικό έδαφος επιχειρείται να στηρίξει υπόθεση κατασκοπείας, κατά τρόπο που έχει αναλογίες με την κατάρριψη, όπως επιδιωκόταν, ρωσικού μαχητικού τον Νοέμβριο 2015 λόγω πιθανής παραβίασης του τουρκικού εναέριου χώρου για μερικά δευτερόλεπτα). Αυτή η πολιτική ηγεσία, και όχι το δικαστήριο της Αδριανούπολης, είναι και που θα κρίνει τη συνέχεια.

Του Κώστα Ράπτη


3/3/2018

       ΣΧΕΤΙΚΑ   ΚΕΙΜΕΝΑ     

1.
Ο τουρκικός αναθεωρητισμός απειλεί την συνοχή του ΝΑΤΟ
 και την ισχύ του δυτικού κόσμου.

 Η πολιτική Ποντίου Πιλάτου της Δύσης έναντι της πρωτοφανούς τουρκικής επιθετικότητας και του ρητά εκπεφρασμένου αναθεωρητισμού εις βάρος της Ελλάδος, είναι κάτι χειρότερο από διπλωματικό έγκλημα: είναι τραγικό πολιτικό λάθος. 

 Τον Οκτώβριο του 1922, και αφού ο Κεμάλ είχε εκκαθαρίσει την Μικρά Ασία από το ελληνικό στοιχείο με την ρητή στήριξη ή ανοχή Γάλλων, Ρώσσων, Ιταλών και την αδράνεια των Βρεταννών, ο τουρκικός στρατός έφτασε απέναντι από την διεθνοποιημένη τότε Κωνσταντινούπολη. Εκεί υπήρχε βρεταννική στρατιωτική παρουσία. Ο Κεμάλ απαίτησε με τελεσίγραφο την άμεση αποχώρησή της, απειλώντας με επίθεση. Η βρεταννική βουλή έστειλε μία ταπεινωτικά ικετευτική επιστολή στον Κεμάλ, παρακαλώντας τον να μην περάσει στην άλλη όχθη των Στενών. Ο Κεμάλ όμως ήταν ανένδοτος και τελικά οι Βρεταννοί εκκένωσαν την Κωνσταντινούπολη και οι Τούρκοι ξαναβρέθηκαν στην Ευρώπη. Η κρίση του Τσανάκ, όπως αποκλήθηκε, εξευτέλισε την βρεταννική υπερδύναμη και σήμανε και το τέλος της πολιτικής σταδιοδρομίας του νικητή του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου πρωθυπουργού Λόϋντ Τζώρτζ. 

 Σήμερα ο Ερντογάν κινείται ανεξέλεγκτα, και η Δύση παρακολουθεί απαθής την φρενήρη του δραστηριότητα σε όλα τα μέτωπα. Απειλεί τις ΗΠΑ με «οθωμανικό χαστούκι», εισβάλλει στην Συρία και προειδοποιεί ότι θα χτυπήσει τις αμερικανικές μονάδες στο Μάνμπιτζ, και ο Τίλερσον σπεύδει στην Άγκυρα να διαπραγματευθεί. Τουρκικά πολεμικά περικυκλώνουν το ιταλικό ερευνητικό σκάφος στην κυπριακή ΑΟΖ και οι Ιταλοί, που έχουν στείλει στο σημείο και φρεγάτα, εκκενώνουν την περιοχή και δηλώνουν ότι αναστέλλουν την γεώτρηση. Η τουρκική κυβέρνηση δηλώνει ότι τα Ίμια ανήκουν στην Τουρκία, ακυρώνοντας έτσι με μονομερή δήλωση την ρύθμιση Χόλμπουργκ του 1996 που έθεσε τα Ίμια σε καθεστώς ουδέτερης ζώνης, και το Σταίητ Ντηπάρτμεντ σιωπά. Τουρκικό σκάφος διεμβολίζει  ελληνικό στα Ίμια και ουδείς αντιδρά. Το δε ΝΑΤΟ καθεύδει.

 Το ΝΑΤΟ ειδικά, του οποίου μέλος είναι και η Ελλάδα και η Τουρκία, κινδυνεύει να γίνει θεατής θερμού επεισοδίου ή και κατάστασης σύγκρουσης μεταξύ δύο μελών του. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε, αν όχι την πλήρη αποδόμηση, πάντως την αποδυνάμωση και απαξίωση της ισχυρότερης στρατιωτικής συμμαχίας του πλανήτη, και θα είχε ευρύτερες και πολύ σοβαρές επιπτώσεις. 

 Η Ελλάδα, οικονομικά καθημαγμένη και πολιτικά ασταθής, παραμένει ωστόσο το όριο μεταξύ του Δυτικού Πολιτισμού και της Ασίας. Δυτικά της Ελλάδος υπάρχει η επικράτεια της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ανατολικά εκτείνεται η βαθειά υπανάπτυξη, ο αυταρχισμός και ο κοινωνικός μεσαίωνας.

 Το 1529, λίγες δεκαετίες μετά την πτώση της Κωνσταντινουπόλεως, οι Τούρκοι είχαν ήδη καταλάβει την Ουγγαρία και βρίσκονταν έξω από τα τείχη της Βιέννης. Κανένα δίδαγμα δεν έχει αντλήσει η Ευρώπη από την ιστορία της; Η εκπεφρασμένη πρόθεση του Ερντογάν να ανασυστήσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία ήδη υλοποιείται στο άνυσμα μεταξύ Αιγαίου και Συρίας, ενώ έχει ανασυγκροτήσει ισχυρούς πατερναλιστικούς δεσμούς επιρροής με την Αλβανία, τα Σκόπια και τις μουσουλμανικές μειονότητες στην ελληνική Θράκη και την νότια Βουλγαρία. Τι άλλο πρέπει να γίνει γιά να λάβει επιτέλους θέση η Δύση στην επικίνδυνη ατραπό των ελληνοτουρκικών σχέσεων;

 Μελέτης Η. Μελετόπουλος
 Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών 
του Παν/μιου της Γενεύης

 http://www.huffingtonpost.gr/entry/o-toerkikos-anatheoretismos-apeilei-ten-senoche-toe-nato-kai-ten-ische-toe-detikoe-kosmoe_gr_5a9a6353e4b089ec353a8238?utm_hp_ref=gr-homepage
3/3/2018  


Red balloons in the shape of a heart that read: 
"Free Deniz" in reference to Deniz Yucel, a German-Turkish journalist imprisoned in Turkey. 
(Sean Gallup/Getty Images) 

 2.
Turkey’s New Foreign Policy Is Hostage-Taking.
The West knows what Ankara is up to, but won’t call it by its name.
BY NATE SCHENKKAN | MARCH 2, 2018