IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Σκίτσο του Α.Πετρουλάκη ''ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ'' Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών σηματοδοτεί την πολύ ευχάριστη εξέλιξη «απελευθέρωσης» ενός σημαντικού μέρους ψηφοφόρων από τα μνημονιακά κόμματα, τη σαφή αποδοκιμασία πολιτικών που συνεχίζουν να καταστρέφουν τη χώρα. Ταυτόχρονα όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει, δυστυχώς, να έχασε μια ιστορική ευκαιρία να ανακόψει τις μνημονιακές πολιτικές, σταθεροποιώντας ή/και ανατρέποντας τη δικτατορία των πιστωτών που επιβλήθηκε στη χώρα, δια της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.  Αν κάτι επιβεβαίωσαν οι ευρωεκλογές είναι ότι  η Ελλάδα δεν θέλει τη συνέχιση των μνημονιακών πολιτικών, αλλά δεν έχει ακόμα πεισθεί για την αξιοπιστία της κύριας διαθέσιμης εναλλακτικής, δηλαδή του ΣΥΡΙΖΑ, παραμένει στην πλειοψηφία της δύσπιστη και καχύποπτη απέναντι στο κόμμα της αριστεράς. Η πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ συνιστά ασφαλώς μεγάλη πολιτικο-εκλογική, αν και όχι την «ιστορική» νίκη που ο ίδιος διατείνεται. Το να χρησιμοποιεί κανείς ιστορικο-παραταξιακά κριτήρια του τύπου «για

Σκίτσο του Γ.ΚΑΛΑ'Ι'ΤΖΗ  Η ευστάθεια της κυβέρνησης Σαμαρά και ευρύτερα η δυναμική των πολιτικών εξελίξεων ήταν συνάρτηση δύο παραγόντων. Ο πρώτος ήταν η διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ από τη ΝΔ. Ο δεύτερος ήταν από το ποσοστό της Ελιάς. Εάν η διαφορά ήταν μικρότερη των τριών μονάδων, ο ΣΥΡΙΖΑ θα είχε καταγάγει εκλογική νίκη, αλλά θα είχε υποστεί πολιτική ήττα. Γιατί αυτό;  Επειδή η χαλαρότητα της ευρωψήφου ευνοεί την εκλογική έκφραση της κοινωνικής οργής. Είναι κοινό μυστικό, άλλωστε, πως στις εθνικές εκλογές οι εγχώριες άρχουσες ελίτ, το μιντιακό σύστημα και βεβαίως το ευρωιερατείο θα χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο για να εκβιάσουν τους ψηφοφόρους, ώστε να αποτρέψουν τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Τελικώς, η διαφορά είναι σχεδόν τέσσερις μονάδες. Πρόκειται για μία καθαρή εκλογική νίκη που, ωστόσο, δεν επαρκεί για να αποσταθεροποιήσει την κυβέρνηση και να οδηγήσει άμεσα σε εθνικές εκλογές. Δεν διαμορφώνει το σαρωτικό πλειοψηφικό ρεύμα που θα έκαμπτε τις πολλές και μεγάλες επιφυλάξεις και των

Δεν δουλεύει το μαγαζί : Γερμανία  52,1%!  Δανία  43,6%!  Ολλανδία, κρατηθείτε:  63%!!  Τι είναι αυτά; Ποσοστά  αποχής  στις ευρωεκλογές! Αυστρία, 54,3%! Πάμε  στο «Νησί». Βρετανία:  64%  αποχή! Πάμε στους «χορτασμένους», Σουηδία:  54,3%  αποχή! Φινλανδία:  59,1% ! Γαλλία, η «ψυχή» της Ευρώπης. Εκτός απ’ την άνοδο των Λεπενικών του Εθνικού Μετώπου, ταβάνι βάρεσε και η αποχή:  56 , 5%!  Στη διπλανή και βασανισμένη Ισπανία (με τον εκεί δικομματισμό να καταρρέει) η αποχή έφθασε το  54,1%!  Ενώ στην εξαθλιωμένη Πορτογαλία , που «βγήκε» προσφάτως απ’ τα Μνημόνια (παρ’ ότι δεν την κυβερνά ο  Σαμαρομπαλτάκος ), η αποχή βάρεσε  65 , 5% !! Δεν δουλεύει το μαγαζί στη δύση της Δύσης , αλλά δεν δουλεύει και στην  ανατολή   της . Στις χώρες του πρώην σοσιαλιστικού μπλοκ, που τώρα συναπαρτίζουν ένα ψηφιδωτό προτεκτοράτων, αποικιών, ειδικών οικονομικών ζωνών, σαντζακίων, και ζωτικών χώρων αλλωνών η αποχή έσπασε λέβητες: Λετονία  70% ! Τσεχία  80% ! Σλοβακία 87%!!  - πάρτε ανάσα! Ουγγαρία 

(...) Τα 'χουν βάλει τώρα άπαντες στην κυβέρνηση με τον Στουρνάρα:  αυτός φταίει για όλα.  Και εδώ ανακύπτει το πολύ απλό ερώτημα:  μα ποιος Στουρνάρας;  Τι περισσότερο είναι ο Στουρνάρας από απλός εκφραστής της πολιτικής Σαμαρά – Βενιζέλου;  Υπάρχει Στουρνάρας χωρίς αυτούς;  Ασφαλώς και όχι.. (...)   Μπορεί η πολιτική να ταυτίζεται συχνά με την υποκρισία,αλλά υπάρχει κι ένα όριο - τουλάχιστον στην πολιτική, αν όχι και στην υποκρισία. Τα 'χουν βάλει τώρα άπαντες στην κυβέρνηση με τον Στουρνάρα: αυτός φταίει για όλα. Και εδώ ανακύπτει το πολύ απλό ερώτημα: μα ποιος Στουρνάρας; Τι περισσότερο είναι ο Στουρνάρας από απλός εκφραστής της πολιτικής Σαμαρά – Βενιζέλου; Υπάρχει Στουρνάρας χωρίς αυτούς; Ασφαλώς και όχι... Μέχρι χθες, ο υπουργός Οικονομικών ήταν ο “πατέρας” των διαδοχικών success stories, του πρωτογενούς πλεονάσματος, της δήθεν εξόδου της χώρας στις αγορές κοκ. Μόλις 24 ώρες μετά τις τριπλές εκλογές, έγινε ξαφνικά κάτι σαν τον... άρχοντα του σκότους.

Τελικά είναι καλύτερο ή χειρότερο το Ευρωκοινοβούλιο που εκλέχτηκε, σε σχέση με τους συσχετισμούς που υπήρχαν πριν από πέντε χρόνια; Το πρώτο επιχείρημα που ακούγεται, απ’ όλους εκείνους τους λάτρεις της συστημικής ομοιογένειας είναι, ότι το 2009 παρά τις ιδεολογικές διαφορές στα κόμματα που συμμετείχαν  στην πολιτική βεντάλια του Ευρωκοινοβουλίου, αν εξαιρέσεις την κριτική στάση της Αριστεράς (κι εν μέρει των Πρασίνων), δεν υπήρξε καμιά  βασική αμφισβήτηση από τους υπόλοιπους, στον τρόπο λειτουργίας των θεσμικών οργάνων της Ε.Ε., πλην εκείνης των κατηγοριών, σε μερικούς εκ των Επιτρόπων και ειδικότερα εναντίον του πρωτοκάθεδρου αυτών, Μανουέλ Μπαρόζο.  Δηλαδή η λογική των συνεργασιών στη λήψη των κοινοβουλευτικών αποφάσεων, στη διαμόρφωση μιας συναινετικής λύσης και στάσης, έδειξε ότι η δημοκρατία της Ε.Ε. λειτουργεί με τον πλέον ικανοποιητικό ρυθμό. Ο πολιτικός τους πολιτισμός, βαθμολογήθηκε μ’ ένα υψηλής ποιότητας ήθος κι απομόνωσε τις όποιες προκλητικές παρεκτροπές. Με δυό λ

Επτά ολόκληρες εκατοστιαίες μονάδες έχασε η ΝΔ στις προχθεσινές ευρωεκλογές συγκριτικά με τις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου του 2012 - από το 29,7% έπεσε στο 22,7%. Εχασε δηλαδή περίπου το ένα τέταρτο του ποσοστού της! Ούτε λόγος φυσικά περί σύγκρισης του ποσοστού της με τις προηγούμενες ευρωεκλογές του 2009, πριν ξεσπάσει στην Ελλάδα η οικονομική κρίση. Από το 32,3% που είχε πάρει τότε έχασε σχεδόν δέκα εκατοστιαίες μονάδες, παρόλο που και το 2009 είχε χάσει πάνω από άλλες δέκα (!) εκατοστιαίες μονάδες σε σύγκριση με τις ευρωεκλογές του 2004 που είχε πάρει 43%. Δεν έχασε όμως μόνο η ΝΔ. Εχασε και ο άλλος κυβερνητικός εταίρος, το ΠΑΣΟΚ. Αυτό μάλιστα έχασε πάνω από το ένα τρίτο (!) του ποσοστού που είχε πάρει στις βουλευτικές εκλογές του 2012: από το 12,3% τον Ιούνιο του 2012 έπεσε στο 8% προχτές. Καλά, εδώ μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να θεωρηθεί η σύγκριση με το ποσοστό των ευρωεκλογών του 2009. Το ΠΑΣΟΚ από τότε έχει καταβαραθρωθεί στα πολιτικά Τάρταρα, χάνοντας πάνω από... 28

 Ένα από τα καλά σημεία της προεκλογικής παρουσίας του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η συμμετοχή του Αλέξη Τσίπρα στο ευρωπαϊκό debate. Ο λόγος ήταν απλός: οι 'Ελληνες είδαν πολύ ευχάριστα έναν πολιτικό να υπερασπίζεται τη χώρα του διεθνώς, αντί να ευχαριστεί τους ξένους που καταστρέφουν και υποδουλώνουν την Ελλάδα! (Ατυχώς βέβαια, τη συζήτηση αυτή παρακολούθησαν ελάχιστοι στην Ευρώπη, στη Γερμανία π.χ. μόνο 160.000, δηλαδή μηδαμινός αριθμός. Προτού η Αθήνα δοκιμάσει να αμφισβητήσει Μνημόνια και Δανειακές, οφείλουν οι  «αντιμνημονιακοί» πάσης αποχρώσεως να έχουν εξαπολύσει τεράστια διεθνή καμπάνια κατάδειξης των καταστροφών που υπέστη η χώρα, ώστε να δημιουργήσουν τις απαραίτητες πολιτικές συνθήκες μιας επιτυχούς «διαπραγμάτευσης-σύγκρουσης». Επί τέσσερα χρόνια δεν έκαναν τίποτα!). 'Εθνος και ηγεμονία Το «κλειδί» για τη διεκδίκηση της πολιτικο-ιδεολογικής ηγεμονίας στη χώρα είναι το ζήτημα του έθνους. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ (και όχι μόνο) δεν πάθαινε «γλωσσοδέτη» κάθε φορά που έπρεπε να χρ

(...)   Ο γερμανός υπουργός έχει πολλές φορές εκφραστεί για την ελληνική ελίτ και τις ευθύνες της και μάλιστα σκληρά. Ε, επ' αυτού, δεν μπορεί παρά να συμφωνήσει κανείς μαζί του. Ομως, από την άλλη πλευρά, σε αυτήν ακριβώς την ελίτ είναι που τελικά πάτησε για να πετύχει ότι πέτυχε πρώτα στην Ελλάδα και, μέσω αυτής, στην Ευρώπη: να εισάγει την εποχή της γερμανικής κυριαρχίας. Μια Ευρώπη που πλέον, όλο και λιγότεροι λαοί της την εγκρίνουν και την επιθυμούν, όπως δείχνουν όλα τα μέχρι στιγμής στοιχεία στην πορεία προς τις ευρωεκλογές. Τη θελει λοιπόν αυτή την ελίτ τελικά στη θέση της. (...) Μάλιστα. Δεν ήταν τελικά ιδέα του γερμανού υπουργού Οικονομικών Σόιμπλε ο σχεδιασμός για την ενδεχόμενη έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Οχι, εκείνος ουδέποτε είπε κάτι τέτοιο. Απλώς, αναγκάστηκε να εκπονίσει ένα σχετικό σχέδιο επειδή κάποιος έλληνας πολιτικός του... “πέταξε”, λέει, την ιδέα! Ποιος έλληνας πολιτικός; Α, αυτό, δεν είναι δική του δουλειά να μας το πει... Αφήνει

Ίσως ο κ. Σαμαράς με τον λόγο του, τον γεμάτο καλαμπούρια (μέτρα δεν τα λες πάντως) περί ανάπτυξης, που εκφώνησε την Τρίτη το βράδυ από τις 7 και επί μια ώρα για να προλάβει να είναι μέσα  στα τηλεοπτικά πλυντήρια των εγκεφάλων των τηλεθεατών στις 8, να ήθελε να μαλακώσει τη λύσσα που θεωρώ πως δίκαια πρέπει να νιώθουν οι Έλληνες πολίτες καθώς πλησιάζει η ώρα των ευρωεκλογών. Λέγοντας πως θα πουλάμε αγάλματα μέσω e-shop μου θύμισε κάτι παλιές ελληνικές ταινίες όπου φτωχαδάκια παιγμένα από Φωτόπουλο, Αυλωνίτη, Βέγγο, με ελάχιστες εμπειρίες από πραγματικές επιχειρήσεις, έκαναν όνειρα για μεγάλες (αερο)μπίζνες. Και όταν άρχισε να υπολογίζει τα δισεκατομμύρια από τα μελλοντικά πετρέλαια θύμισε τον επιπόλαιο τζογαδόρο του καζίνο, που πριν περάσει καν την πόρτα για να μπει, λογαριάζει πως έχει στην τσέπη του όσα χρήματα σχεδίαζε όλη μέρα με το μυαλό του ότι θα κερδίσει εκείνο το βράδυ. Συμπαθητικός μέσα στη φαινομενικά αφελέστατη ανεδαφικότητά του και τον παιδαριώδη, γεμάτο δήθεν λαϊ