IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Η σημασία της ομιλίας Ερντογάν για τη Γάζα. Του Κώστα Ράπτη Εκ πρώτης όψεως, ο Ταγίπ Ερντογάν διοργάνωσε χθες Σάββατο, στον χώρο του πρώην αεροδρομίου Ατατούρκ της Κωνσταντινούπολης, μια ογκώδη συγκέντρωση, με τον ίδιο ως πρωταγωνιστή, προκειμένου να διατρανώσει την αλληλεγγύη της Τουρκίας προς τους Παλαιστίνιους και να εξαπολύσει μύδρους κατά του Ισραήλ. Σε ένα δεύτερο επίπεδο όμως, ενδεχομένως για τον ίδιο πολύ πιο σημαντικό, αυτό που θέλησε να διατρανώσει είναι το όραμα μιας αυτοκρατορικής Τουρκίας, ενώ πραγματικός αποδέκτης των βολών του δεν ήταν παρά ο Κεμάλ Ατατούρκ. Αυτός δηλαδή ο οποίος σαν σήμερα πριν από εκατό ακριβώς χρόνια, στις 29 Οκτωβρίου 1923, προχώρησε στην ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας. Η συγκέντρωση του Σαββάτου ήταν προγραμματισμένη έτσι, ώστε να επισκιάσει την εθνική επέτειο της Κυριακής, για την οποία οι προβλεπόμενες επίσημες εκδηλώσεις με επίκεντρο την Άγκυρα και το μνημείο του Anitkabir (το μαυσωλείο τ

Η νέα τουρκική κυβέρνηση και το μεγάλο παιχνίδι  με Αίγυπτο και Ισραήλ. Εν αναμονή του πρώτου δείγματος γραφής έναντι της Ελλάδας από τη νέα τουρκική κυβέρνηση, αφού ολοκληρωθεί ο εκλογικός κύκλος και στην Ελλάδα, η Αθήνα οφείλει να παρακολουθεί στενά τις επόμενες κινήσεις της Άγκυρας στα «μέτωπα» της Αιγύπτου και του Ισραήλ. Θεωρείται δεδομένο ότι από τις πρώτες κινήσεις που βρίσκονται στην κορυφή της ατζέντας του νέου δίπολου στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας θα είναι ο διεμβολισμός των σχέσεων της Ελλάδας με την Αίγυπτο και το Ισραήλ, κάτι που θα έχει σοβαρότατες συνέπειες για τη χώρα μας. Ο νέος υπουργός εξωτερικών Χ. Φιντάν είχε αναλάβει όλο το προηγούμενο διάστημα τις πολύ δύσκολες παρασκηνιακές επαφές με το Κάϊρο και το Τελ Αβίβ, που έστρωσαν τον δρόμο για τα βήματα αποκατάστασης των σχέσεων των δυο χωρών με την Τουρκία. Η προσωπική σχέση με τον επικεφαλής των Αιγυπτιακών Μυστικών Υπηρεσιών στρατηγό Α. Κάμελ και

Μπενιαμίν Νετανιάχου   Διευρύνεται το χάσμα Ισραήλ και αμερικανο-εβραϊκής Διασποράς.   Του Κώστα Ράπτη Η απόκλιση διευρύνεται εδώ και καιρό – όμως η συγκρότηση της νέας κυβέρνησης υπό τον Βενιαμίν Νετανιάχου, με τη συμμετοχή ακροδεξιών θρησκευτικών κομμάτων, δείχνει πλέον να θέτει υπό σοβαρή δοκιμασία τη σχέση του Ισραήλ με ό,τι έως τώρα αποτελούσε το πολυτιμότερο στήριγμά του: την αμερικανο-εβραϊκή διασπορά. Κάποιοι από τους λόγους της απόκλισης έχουν να κάνουν με μακροπρόθεσμες εξελίξεις: η προϊούσα εκκοσμίκευση του αμερικανο-εβραϊκού στοιχείου και οι μεικτοί γάμοι χαλαρώνουν τους ταυτοτικούς δεσμούς, ενώ η νεότερη γενιά αναπτύσσει όλο και πιο κριτική στάση ως προς την πολιτική του Ισραήλ έναντι των Παλαιστινίων. Όμως οι επιλογές του Νετανιάχου όλα τα προηγούμενα χρόνια μεγάλωσαν τις αποστάσεις, καθώς λόγω των ενεργειών του ως Ισραηλινού πρωθυπουργού το θέμα της στήριξης προς το Ισραήλ απέκτησε συνδηλώσεις ενδοαμερικανικής κομματικής αντιπαράθεσης – κάτι το ανήκουστο τις προηγούμεν

 «Το Ισραήλ δεν έχει ΟΥΤΕ λόγο ΟΥΤΕ συμφέρον να τροποποιήσει προς το ελληνικότερον την φυσιογνωμία του» Μετά από την αιφνίδια και κυρίως προσβλητική ακύρωση της επίσκεψης του υπουργού Άμυνας του Ισραήλ,  Μπένι Γκάντζ , στο υπό σύσταση Διεθνές Κέντρο Αεροπορικής Εκπαίδευσης στην Καλαμάτα,  οι πολιτικοί μας ταγοί , δια των μιντιακών θεραπαινίδων τους,  εναποθέτουν και πάλι τα πάντα, στην πιθανότητα επανεκλογής Νετανιάχου  στην πρωθυπουργία… Του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Δεν πρόκειται απλώς για μια επιζήμια και πολλαπλά επικίνδυνη αντίληψη. Πρόκειται στην ουσία για μια  έμμεση αναγνώριση του ναυαγίου του γνωστού μεγαλόσχημου αφηγήματος περί στρατηγικής συνεργασίας  μεταξύ των δυο χωρών, το οποίο υιοθετήθηκε, όχι για να αποτυπώσει επ’ ακριβώς το περιβάλλον της διμερούς συνεύρεσης της Ελλάδας με το Εβραϊκό κράτος, αλλά για να τροφοδοτηθούν με το απαραίτητο υλικό οι επικοινωνιακές ανάγκες των κυβερνώντων.  Και για να εξηγηθούμε  πληρέστερα, θεωρούμε πως  είναι απαραίτητο να αποσαφηνίσουμε τα εξή

  Η τάφρος της Γαλάζιας Πατρίδας που χωρίζει Τουρκία και Ισραήλ, και το παιχνίδι της ενεργειακής ασφάλειας. Ανοικτός πόλεμος στον αέρα με «Σιδερένιους Θόλους», S-400, F-16 και Ραφάλ – Πώς η Άγκυρα οικοδομεί «αμυντικό σύστημα» επιθετικού χαρακτήρα, γιατί το «Ανατολού» πονοκεφαλιάζει το Ισραήλ και πώς η ΕΦ προσπαθεί να κλείσει τις πληγές της. Ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη ένας αθέατος πόλεμος στον εναέριο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου με αμυντικά και επιθετικά πυραυλικά συστήματα, από τον «Σιδερένιο Θόλο» ώς τους S-400, ο Τούρκος Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν συνεχίζει να υιοθετεί την πολιτική τού εκκρεμούς, πατώντας με το ένα πόδι στις ΗΠΑ και με το άλλο στη Ρωσία. Την περασμένη Τρίτη βρισκόταν μεν τουρκική αντιπροσωπία στην Αμερική για τον εκσυγχρονισμό των F-16 και την πιθανότητα αγοράς άλλων 40, αλλά την ίδια στιγμή η Μόσχα ανακοίνωνε ότι προχωρεί με την Άγκυρα στην ολοκλήρωση συμφωνίας για την παράδοση μιας δεύτερης συστοιχίας των S-400, όπως προβλέπει το αρχικό προσύμφωνο μεταξύ Τουρκίας και

  Η "ιρανική απειλή" φέρνει Τουρκία και Ισραήλ  ακόμη πιο κοντά. Οι κρίσεις τους φέρνουν πιο κοντά. Τον περασμένο Νοέμβριο η σύλληψη ενός ζεύγους Ισραηλινών τουριστών στην Κωνσταντινούπολη επειδή φωτογράφιζαν την θερινή κατοικία του Ταγίπ Ερντογάν, έδωσε την ευκαιρία στον Τούρκο πρόεδρο να παρέμβει προσωπικά, επικοινωνώντας μεταξύ άλλων με τον ομόλογό του Ισαάκ Χέρτσογκ, σε μία σπάνια μετά το 2010 πολιτική επαφή ανώτατου επιπέδου μεταξύ των δύο πλευρών. Μάλιστα ο Ισραηλινός πρόεδρος είχε την ευκαιρία να επισκεφθεί την Τουρκία τον Μάρτιο και ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου το Ισραήλ τον Μάιο, σε μια απτή εικονογράφηση του "σπασίματος των πάγων” μεταξύ των δύο πλευρών. Άλλες χειρονομίες, λιγότερο δημόσιες, επίσης εκτιμήθηκαν δεόντως, όπως ήταν η απομάκρυνση στελεχών της παλαιστινιακής ισλαμιστικής οργάνωσης Χαμάς από την Τουρκία, όπου είχαν βρει καταφύγιο μετά την Αραβική Άνοιξη. Από χθες Δευτέρα, οι σχέσεις της Τουρκίας με το Ισραήλ περνούν άλλη μία δοκ

 ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ Τι σημαίνει η αλλαγή κυβέρνησης στο Ισραήλ για την Ελλάδα -Ποιοι «τέλειωσαν» τον Νετανιάχου. AP Photo/Oded Balilty Η «μετά-Νετανιάχου» εποχή σε Ισραήλ, Μ. Ανατολή, Αν. Μεσόγειο - Οι νέες προκλήσεις και οι νέες ισορροπίες. Η αλλαγή «φρουράς» στο πρωθυπουργικό γραφείο του Ισραήλ, διαταράσσει ισορροπίες και βεβαιότητες όχι μόνο στο εσωτερικό της χώρας αλλά και σε όλη τη Μέση Ανατολή και επηρεάζει με την αβεβαιότητα την οποία προκαλεί, ένα ευρύτερο πλαίσιο των διεθνών σχέσεων, εμπλέκοντας περιφερειακές και παγκόσμιες δυνάμεις που με τον ένα η άλλο τρόπο πρωταγωνιστούν στη σοβαρότερη και πιο επικίνδυνη διεθνή διένεξη. Το ερώτημα μας πριν λίγο καιρό σε έναν ισχυρό παράγοντα του ισραηλινού Υπουργείου Εξωτερικών: «Τι θα συμβεί εάν ο Νετανιάχου χάσει την πρωθυπουργία;». Η απάντηση δόθηκε χωρίς δεύτερη σκέψη: «Η εξωτερική πολιτική, οι στρατηγικές επιλογές του Ισραήλ δεν εξαρτώνται από έναν πρωθυπουργό ή από έναν Υπουργό Εξωτερικών. Υπάρχουν θεσμοί του κράτους που χαράσσουν την