IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Το πελατειακό ελληνικό μεταπολιτευτικό σύστημα είναι η μεγάλη μας τραγωδία. Και το ερώτημα που παραμένει και πλανάται πάνω από τη χώρα. Το πελατειακό ελληνικό μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα είναι ο κύριος υπεύθυνος ενός ανίκανου, ανεπαρκούς και πολλές φορές εγκληματικού Κράτους Κάποια στιγμή οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε –και όσο γίνεται νηφάλια επί των ζοφερών και τραγικών γεγονότων των ημερών μας- να προσπαθήσουμε να δούμε το δάσος, όπως σωστά επικαλούνται πολλοί, για να μπορέσουμε να συνάγουμε κάποια συμπεράσματα. Συμπεράσματα ικανά να μας οδηγήσουν ως πολίτες και δημοκρατία στο ξερίζωμα του βασικού αίτιου που παράγει και οδηγεί σε τραγωδίες και εγκλήματα όπως το Μάτι ή σήμερα στα Τέμπη. Κι αυτό πρέπει οπωσδήποτε να γίνει στη δημόσια συζήτηση και να προταχθεί ως ένα και κύριο πολιτικό διακύβευμα από φορείς, πολίτες και το σύνολο του λαού ώστε να πάψουμε να θρηνούμε κάθε τόσο και λιγάκι αθώα θύματα. Το κόστος της ζωής και η προάσπισή της οφείλουμε να είναι το κυριότερο

 Η πίσω αυλή της παιδείας μας. Aν υπήρχε όραμα στους ηγέτες μας θα ήταν και η χώρα καλύτερη. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Τα προβλήματα της παιδείας μας εύλογα γίνονται συχνά αντικείμενο συζήτησης μέσα στις οικογένειες ή σε συναναστροφές μεταξύ γονέων. Κατά την έναρξη του σχολικού έτους, μάλιστα, επικρατεί μεγαλύτερη ένταση, καθώς χρόνιες δυσλειτουργίε ς συμπυκνώνονται απαιτώντας (δικαιολογημένα) να αντιμετωπισθούν μέσα σε περιορισμένο χρόνο. Δεν θα αναφερθώ στην ντροπιαστική για την κοινωνία μας αδυναμία στέγασης των εκπαιδευτικών στα νησιά, δεχόμενος ότι ξεπερνάει τις στενές αρμοδιότητες του Υπουργείου Παιδείας και πιέζει για συνεργασία και άλλων φορέων. Φυσικά αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία διότι το αίσθημα εξαθλίωσης των εκπαιδευτικών μας μαρτυρεί για τις προτεραιότητες της κοινωνίας… Οι χρόνιες δυσλειτουργίες που κάθε φθινόπωρο γίνονται επίκαιρες είναι άλλες: αν θα έχουν τοποθετηθεί έγκαιρα οι αναπληρωτές στα κενά που υπάρχουν, αν θα καλύπτονται όλες οι ειδικότητε

  Ένας νηφάλιος αντίλογος  στους «αρνητές» των  αξιολογήσεων… Στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας όπου εργάστηκα για το μεγαλύτερο χρονικά μέρος της καριέρας μου ως καθηγητής και με αρκετές θητείες ως εκλεγμένος Πρόεδρος του Τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων βρέθηκα συχνά αντιμέτωπος με «αρνητές» κάθε προσπάθειας εισαγωγής κριτηρίων και συστημάτων αξιολόγησης ατόμων και Δομώ ν. Για να το πω με απλά λόγια, ήμουν πάντα στην περιορισμένου αριθμητικού μεγέθους ομάδα που υποστήριζε την ανάγκη εφαρμογής αξιολόγησης του έργου μας και αντιμέτωπος με αρκετές κατά πολύ μεγαλύτερες αριθμητικά ομάδες «αρνητών». Τα επιχειρήματα ήταν και παραμένουν σχεδόν τα ίδια ενώ τα δεδομένα έχουν αλλάξει πολύ. Ένα βασικό επιχείρημα των «αρνητών» ήταν και παραμένει εκφρασμένο στο, προδήλως λογικό αλλά και πασιφανώς «πονηρό» ερώτημα: «Ποιος, πως και με ποια κριτήρια θα επιλέξει τους Αξιολογητές;»   Με την κατάθεση του ερωτήματος αρχίζει να αιωρείται στην ατμόσφαιρα η «καχυποψία» που τρέφεται και στρέφεται στα

  Η εναντίωση των εκπαιδευτικών στην αξιολόγηση είναι στην πραγματικότητα μια αξιολόγηση από μόνη της, με οικτρά μέχρι στιγμής αποτελέσματα. 'Eνα σουρεαλιστικό πείραμα Θα είχε πολύ ενδιαφέρον αν οι μαθητές των εκπαιδευτικών που διαδηλώνουν κατά της αξιολόγησης αποφάσιζαν να οργανωθούν και να απόσχουν μαζικά από τις εξετάσεις. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να το κάνουν: προβλήματα στην κοινωνία, στο σπίτι, στο σχολείο. Πώς να δώσεις εξετάσεις υπό δίκαιους όρους όταν ο πλανήτης υπερθερμαίνεται, όταν προέρχεσαι από μια διαλυμένη οικογένεια ή όταν το μάθημα στο σχολείο δεν σε προετοιμάζει επαρκώς; Οι μαθητές θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι δεν έχουν κάτι εναντίον των διαγωνισμάτων γενικώς, αλλά διαφωνούν με τις συνθήκες υπό τις οποίες αυτά διεξάγονται, που είναι κατά κύριο λόγο δυσλειτουργικές κι ευτελίζουν τη διαδικασία της μάθησης. Επομένως, ναι στις εξετάσεις, αλλά μόνο όταν οι καταστάσεις επιτρέψουν να γίνουν σωστά. Με λίγα λόγια, όποτε το κρίνουν σκόπιμο οι ίδιοι οι μαθητές, δηλαδή μπ

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το Εφετείο, εκπαιδευτικών οι οποίοι και απεργούν, αντιδρώντας στην διαδικασία της αξιολόγησης όπως αυτή προωθείται από το υπουργείο Παιδείας, Δευτέρα 11 /10/ 2021. Εκτός από την αξιολόγηση, οι εκπαιδευτικοί αντιδρούν και στην αγωγή που κατέθεσε η υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως, προκειμένου να κριθεί παράνομη απεργία-αποχή από την αξιολόγηση (Eurokinissi) Αξιολόγηση και απεργία εκπαιδευτικών:  Μία «αιρετική» προσέγγιση. Nα αρνούμαστε ν′ αναλάβουμε την ευθύνη  της αξιολόγησης του έργου μας, δεν μας τιμά. Οι εκπαιδευτικοί απεργούμε σήμερα. Κύριο αίτημα η αντίθεση στην αξιολόγηση των σχολείων και η διαμαρτυρία μας για την προσφυγή της Υπουργού στη δικαιοσύνη προκειμένου να ”σπάσει” η απεργία-αποχή σε οποιαδήποτε μορφή αξιολόγησης. Σε μία μετωπική σύγκρουση είθισται να μην ακούγονται οι μετριοπαθέστερες φωνές και να επικρατεί η πόλωση και η απολυτότητα της κάθε πλευράς, η βεβαιότητα για το δίκιο του αγώνα από τη μια και η βεβαιότητα με αρκετή δόση αδιαλλαξί

 Φωτ. ΙΝΤΙΜΕ ΝΕWS  Βήμα – βήμα η αξιολόγηση στην εκπαίδευση. Με βάση τρεις θεματικούς άξονες.    «Ζητάμε τα σχολεία να μας καταγράψουν τα δυνατά και τα αδύναμα σημεία τους, με αποκλειστικό στόχο τη βελτίωση της λειτουργίας τους και της ποιότητας του εκπαιδευτικού έργου που παράγουν. Η εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση των σχολικών μονάδων είναι ένα από τα κατεξοχήν απαραίτητα εργαλεία στην κατεύθυνση της υλοποίησης του παραπάνω στόχου. Μιλάμε για τα αυτονόητα εδώ και 40 χρόνια», τονίζει στην «Κ» ο Γιάννης Αντωνίου, πρόεδρος του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ) . Το ΙΕΠ σε συνεργασία με την Αρχή Διασφάλισης της Ποιότητας στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (ΑΔΙΠΠΔΕ) έχει αναλάβει τον σχεδιασμό της αξιολόγησης των σχολικών μονάδων, μία πολιτική απόφαση της υπουργού Παιδείας Νίκης Κεραμέως. Ηδη, το σήμα για την εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου των περίπου 14.000 σχολείων της χώρας έχει δοθεί. Αναμένεται να ολοκληρωθεί μέχρι τις 25 Ιουνίου, σύμ

  Έρευνα ΔιαNEOσις: Επείγουν αξιολόγηση των δικαστών,  αναθεώρηση του δικαστικού χάρτη.    Καθορισμένα και σαφή κριτήρια αξιολόγησης για δικαστές και εισαγγελείς, ως προς το εάν ένας δικαστικός λειτουργός πληροί τις προϋποθέσεις για να διευθύνει ένα δικαστήριο ή μια εισαγγελία, κάτι που μέχρι σήμερα δεν προβλέπεται, καθώς επίσης ανάγκη αναθεώρησης του δικαστικού χάρτη της χώρας, ο οποίος διαμορφώθηκε στη βάση δεδομένων που αντανακλούν τα ισχύοντα πριν από 50 και πλέον χρόνια συγκαταλέγονται στις προτάσεις έξι εν ενεργεία δικαστικών λειτουργών, όπως τις παραθέτει έρευνα της diaNEOsis για τη δικαιοσύνη και την επιτάχυνση της απόδοσής της. Το κείμενο πολιτικής που συνέγραψαν οι Μιχάλης Ν. Πικραμένος, Αντιπρόεδρος ΣτΕ, Αν. Καθηγητής Νομικής Σχολής Α.Π.Θ. - Ιωάννης Συμεωνίδης, Επίτροπος στη Γενική Επιτροπεία της Επικρατείας των Τακτικών Διοικητικών Δικαστηρίων, Καθηγητής Νομικής Σχολής Α.Π.Θ.- Βασίλειος Π. Ανδρουλάκης, Σύμβουλος Επικρατείας, Θεοκτή Νικολαΐδου, Εφέτης- Λάμπρος Τσόγκας, Αντει

'' Ναι, το δημόσιο σχολείο έχει αυτό το χάλι και ακόμη πολύ-πολύ περισσότερο, επειδή ο εκπαιδευτικός:   1. Δεν καθοδηγείται και δεν ελέγχεται από άξιους & υπεύθυνους Προϊσταμένους.  (Αυτό λέγεται δημοκρατική κατάκτηση) . 2. Δεν έχει ούτε οικονομική, ούτε ηθική συνέπεια η θετική ή αρνητική απόδοσή του. (Αυτό λέγεται ακώλυτη μισθολογική και βαθμολογική εξέλιξη) 3. Ο αντιδραστικός συνδικαλισμός και ο ηθικοφθοροποιός (sic) κομματισμός δρουν στη Δημόσια Εκπαίδευση, ως ο (πρόσφατος) "Ιανός".  (Αυτό λέγεται εκδημοκρατισμός του   Δημοσιοϋπαλληλικού Κινήματος).  4. Δεν είναι "της μόδας" για την Κοινωνία μας και δεν στηρίζει η Πολιτεία τον εκπαιδευτικό που είναι "προσανατολισμένος" προς ένα σχολείο με καλά δομημένη οργάνωση και λειτουργία με μέσα την εργατικότητα, την αγάπη, τον αλληλοσεβασμό και την πειθαρχία στους κανόνες από  μαθητές και δασκάλους.  (Αυτό το σχολείο λέγεται αυταρχικό και δεν εκπαιδεύει "δημοκρατικούς" πολίτες).''