IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Τι σημαίνει η ανατροπή στις γαλλικές βουλευτικές εκλογές. Από τις αρχές του αιώνα η θητεία του προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας μετετράπη από επταετής σε πενταετή, προσαρμοζόμενη σε αυτήν της Εθνοσυνέλευσης, με στόχο να αποφεύγονται οι "συγκατοικήσεις” διαφορετικών παρατάξεων στην κορυφή της εξουσίας. Επιπλέον, το γεγονός ότι οι προεδρικές εκλογές προηγούνται κατά μερικές εβδομάδες των βουλευτικών είχε ως αποτέλεσμα αφενός να μειώνεται το ενδιαφέρον των ψηφοφόρων για τη δεύτερη αναμέτρηση, εφόσον το μείζον διακύβευμα θεωρείται ότι έχει κριθεί, και να εξασφαλίζεται συντριπτικό πλεονέκτημα για την παράταξη η οποία στηρίζει τον πρόεδρο με τη νωπή εντολή. Ομοίως, το πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα με μονοεδρικές περιφέρειες αποσκοπεί στην ενισχυμένη κυβερνητική σταθερότητα. Η αποχή υπήρξε πολύ υψηλή και στον χθεσινό πρώτο γύρο των γαλλικών βουλευτικών εκλογών, όμως οτιδήποτε άλλο έχει ανατραπεί. Όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα του δεύτερου γύρου σε μία εβδομάδα, ο Εμανουέλ Μακρόν, ο

  «Η μέθοδος Μακρόν» Του Massimo Nava* Το αποτέλεσμα των γαλλικών προεδρικών εκλογών προκάλεσε ένα κύμα αναλύσεων και σχολίων, των οποίων ο κοινός παρονομαστής είναι η έκπληξη για τον κοινωνικοπολιτικό χαρακτήρα του αποτελέσματος και των δυνάμεων στο πολιτικό πεδίο. Λίγοι δείχνουν να θυμούνται ότι η μάχη του 2022 απλώς αναπαρήγαγε μια κατάσταση που είναι βαθιά ριζωμένη στην ιστορία της 5ης Δημοκρατίας. Το 2017, η Μαρίν Λεπέν είχε επίσης περάσει στον δεύτερο γύρο, όπως και ο πατέρας της δεκαπέντε χρόνια νωρίτερα. Αυτή τη φορά ξεπέρασε το 40%. Μπορεί κανείς να αρνηθεί ότι πρόκειται για μια σταθερή παρουσία; Ηδη το 2017, τα δύο μεγάλα κόμματα που πρωταγωνίστησαν στη ζωή της 5ης Δημοκρατίας είχαν αποκλειστεί από τον δεύτερο γύρο. Και το παιχνίδι παίχτηκε ανάμεσα στους ηγέτες δύο κινημάτων. Το ένα, με αρχηγό τη Μαρίν Λεπέν, είχε ασθενείς δομές και αναγκάστηκε να ζητήσει δάνειο από τη Ρωσία. Το άλλο, με αρχηγό τον Εμανουέλ Μακρόν, είχε ιδρυθεί μόλις έναν χρόνο πριν από τις εκλογές. Μια άλλη

  Οι επόμενες προκλήσεις για τον Μακρόν. Δικαιολόγηση ψήφου στην κάλπη δεν υπάρχει. Ούτε "αστερίσκοι”. Μπορεί πολλοί από τους Γάλλους που έδωσαν την προτίμησή τους στον Εμανουέλ Μακρόν να το έκαναν, όπως παραδέχθηκε ο ίδιος κατά τη νικητήρια ομιλία του, περισσότερο από επιθυμία να κλείσουν τον δρόμο στη Μαρίν Λεπέν, παρά από συμφωνία με το πρόγραμμά του. Όμως σε κάθε περίπτωση, ο ένοικος των Ηλυσίων κέρδισε άλλη μία πενταετία στην εξουσία και αυτό εντέλει μετράει . Είναι μάλιστα ο πρώτος πρόεδρος της Γαλλίας εδώ και είκοσι χρόνια που εξασφαλίζει επανεκλογή: ο τελευταίος ήταν ο Ζακ Σιράκ, ο οποίος αντιμέτωπος με τον Λεπέν πατέρα στον δεύτερο γύρο των εκλογών του 2002, συγκέντρωσε θριαμβευτικό ποσοστό, αν και υπό το διόλου κολακευτικό σύνθημα που είχαν λανσάρει αρκετοί συμπατριώτες του "Τον απατεώνα και όχι τον φασίστα!”... Τα "μοναρχικά” στοιχεία του πολιτεύματος της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας δίνουν στον αρχηγό του κράτους μεγάλο βαθμό ελευθερίας. Όμως αυτό έχει όρια,

  Οι γαλλικές εκλογές:  Η επόμενη μέρα θα μας βρει απροετοίμαστους και ανέτοιμους να αντιμετωπίσουμε τις νέες προκλήσεις.       Οι γαλλικές εκλογές σηματοδοτούν τεκτονικές κοινωνικές και πολιτικές ανακατατάξεις, που φαίνεται να μην αφορούν μόνο τη Γαλλία αλλά την Ευρώπη και ακόμη ευρύτερα τη Δύση. Καθώς η Γαλλία ήταν πάντα ένα κοινωνικό πειραματικό εργαστήριο, είναι πολύ πιθανόν αυτές οι εκλογές να δείχνουν τον δρόμο που θα ακολουθήσει κάποια στιγμή και η υπόλοιπη Ευρώπη και γενικότερα ο δυτικός κόσμος. Από τη χώρα αυτή ξεκινούν, από την  εποχή της Γαλλικής Επανάστασης, πολλαπλά και σημαντικά ιδεολογικά ρεύματα, πολλαπλά κοινωνικά κινήματα που καθορίζουν τη διαδρομή, εν πολλοίς, ολόκληρης της Δύσης. Στις εκλογές της περασμένης Κυριακής το παλιό γαλλικό πολιτικό σύστημα κατέρρευσε επί της ουσίας και φαίνεται να έχει κλείσει τον κύκλο του. Οι μεγάλες πολιτικές οικογένειες των γκωλικών, των σοσιαλιστών και των κομμουνιστών που κυβέρνησαν τη χώρα για δεκαετίες εξαφανίστηκαν. Οι τρεις μαζί

  Γαλλία: Μάχη για δύο  με έπαθλο το Μέγαρο των Ηλυσίων. Ο Εμανουέλ Μακρόν τρέχει. Έτσι τον απεικόνισε η γαλλική εφημερίδα Libeation σε πρωτοσέλιδό της που προκάλεσε αίσθηση, με τον χαρακτηριστικό της τίτλο "Αγάπη μου, ξέχασα την Αριστερά!". Το έχουν αυτό οι αναμετρήσεις σε δύο γύρους, καθώς ο ηττημένος του πρώτου αναδεικνύεται σε ρυθμιστή του δεύτερου. Και ενώ μέχρι την προηγούμενη Κυριακή, η προεκλογική καμπάνια είχε κατακλυσθεί από συζητήσεις για θέματα εθνικής ταυτότητας, μετανάστευσης ή νόμου και τάξης, λόγω του ανταγωνισμού στα δεξιά του πολιτικού φάσματος ανάμεσα στη Μαρίν Λεπέν, τον Ερίκ Ζεμούρ και την Βαλερί Πεκρές των Ρεπουμπλικανών, πλέον οι μονομάχοι της 24ης Απριλίου στηρίζουν τις ελπίδες τους για κατάκτηση της γαλλικής προεδρίας σε αλλεπάλληλα ανοίγματα προς τα αριστερά. Ο λόγος είναι απλός: οι καλύτερες του προβλεπόμενου επιδόσεις του υποψήφιου της ριζοσπαστικής Αριστεράς, Ζαν-Λυκ Μελανσόν, ο οποίος, φθάνοντας το 22% έμεινε για μόλις 1,1 μονάδα πίσω από τη Λεπέ

Οι μεγάλες κρίσεις φέρνουν και τις μεγάλες ανακατατάξεις. Η πολιτική κρίση της Γαλλίας είναι εμφανής – αν μη τι άλλο από την αποτυχία των διαδοχικών προεδριών Sarkozy και Hollande. Η αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού προβλέπεται ριζική – όμως ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί. Η μετάβαση από τον παραδοσιακό διπολισμό σε έναν καινοφανή "τετραπολισμό” και η πρόκριση στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών δύο υποψηφίων που δεν προέρχονταν από παραδοσιακά κόμματα ήταν ήδη μια πρώτη ηχηρή ένδειξη των συντελούμενων αλλαγών. Η εκλογή του Emmanuel Macron στην ηγεσία του γαλλικού κράτους, με ποσοστό ψήφων 65%, αποτελεί αποφασιστική προώθησή τους. Όμως το δεύτερο μισό του δρόμου θα διανυθεί με τις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου.  Ο νέος ένοικος των Ηλυσίων θα έχει βέβαια μέχρι τότε τη δυνατότητα να καθορίσει τον ρυθμό των εξελίξεων, με τις πρωτοβουλίες του και με τη φυσιογνωμία της κυβέρνησης που θα διορίσει. Άλλωστε, η πολιτική παράδοση (ακόμη και αν η δική του εκλογή αποτελεί το

 Γαλλία:  Σοκ από τη λευκή ψήφο - Το υψηλότερο ποσοστό από το 1969. Περισσότερα από 4,2 εκατομμύρια τα λευκά και άκυρα το 9% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων.   Περισσότεροι από 4,2 εκατομμύρια Γάλλοι ψηφοφόροι οι οποίοι συμμετείχαν στην εκλογική διαδικασία του β' γύρου για την εκλογή νέου προέδρου της χώρας έριξαν λευκό ή άκυρο στην κάλπη, προκαλώντας ηλεκτροσόκ στον πολιτικό κόσμο της χώρας. Κι αυτό, διότι το ποσοστό 9% που προσεγγίζει αυτή η ψήφος διαμαρτυρίας ή και απόρριψης και των δύο -θεωρητικά "αντισυστημικών"- υποψηφίων είναι το υψηλότερο από το 1969, οπότε και τα λευκά και άκυρα είχαν φθάσει το 6,4%. Ήδη, τα επιτελεία των κομμάτων προσπαθούν να αναλύσουν αυτή την ψήφο και να δουν πώς μπορούν να αντιστρέψουν την τάση. (πηγή εικόνας: AFP/Γαλλικό υπουργείο Εσωτερικών) http://www.topontiki.gr/article/219914/gallikes-ekloges-sok-apo-ti-leyki-psifo-ypsilotero-pososto-apo-1969 8/5/2017  Γαλλία: Περισσότερα από 4,2 εκατομμύρια τα

Πολλοί πιστεύουν ότι η τομή αριστερά-δεξιά μοιάζει "ξεπερασμένη", η πάλη των τάξεων όμως είναι περισσότερο παρούσα από ποτέ άλλοτε, μου λέει ο φιλόσοφος Ρεζίς Ντεμπρέ, κάποτε με τον Τσε Γκεβάρα στη Βολιβία κι αργότερα με τον Μιτεράν στα Ηλύσια Πεδία, ίσως ο γνωστότερος σήμερα διανοούμενος της Γαλλίας, που αρνείται όμως να αποκαλύψει δημόσια αν θα πάει να ψηφίσει. Δεν μοιάζει πάντως καθόλου ενθουσιασμένος, όπως και πολλοί συμπατριώτες του, με την προοπτική να ψηφίσει Μακρόν για να μη βγει η Λεπέν (ούτε, φαντάζομαι, και με τη σχετική σύσταση του Γιάνη Βαρουφάκη, γιατί, κατά τη γνώμη του, ο Μακρόν βοήθησε την Ελλάδα). Ο Ντεμπρέ μιλάει για την έντονη ταξική χροιά της ψήφου που, ήδη από τον πρώτο γύρο, φανέρωσε μια Γαλλία κομμένη στα τέσσερα. Τα "νέα στρώματα", τους "κερδισμένους της παγκοσμιοποίησης" (Μακρόν), τους χαμένους (κυρίως μικρές αποβιομηχανοποιημένες πόλεις και ύπαιθρος, Λεπέν), την παραδοσιακή μπουρζουαζία των ιδιοκτητών (Φιγιόν)