IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Λανθάνουσα δημοκρατία – Έθνος-κράτος και μεταμοντέρνες ελίτ. Είναι σαφές ότι τα μεταμοντέρνα οικονομικά, οργανωτικά, αξιακά και πολιτισμικά δεδομένα λειτουργούν σήμερα σαν πολιορκητικός κριός και στοχοποιούν το έθνος-κράτος ως σημαίνoν αλλά και τα σημαινόμενα στα οποία παραπέμπει. Στόχος να διαμορφώσουν νέες παγκόσμιες πολιτικο-οικονομικές, θεσμικές, διαχειριστικές και κοινωνικές νόρμες. Κοινό σημείο αυτών των επιλογών αποτελεί η ομογενοποίηση και η εξάλειψη της διαφορετικότητας, είτε αυτή παραπέμπει στο οικονομικό, είτε στο πολιτισμικό-αξιακό πεδίο. Η καταστατική αμφισβήτηση αξιακών προτύπων (“challenging foundational thoughts”) αποτελεί μία πραγματικότητα της νέας διακυβέρνησης. Στο πολιτικό-πολιτισμικό πεδίο οι διεργασίες αφορούν το ρόλο ή ακόμα και την επιβίωση (με την παρούσα μορφή του) του έθνους-κράτους, το οποίο σημειολογικά αλλά και λειτουργικά διαφαίνεται να αποτελεί έννοια και θεσμό μη συμβατό με τους στόχους που έχουν θέσει οι πολιτικές ελίτ και το διεθν

  Πουθενά στήν Δύση καί στόν κόσμο δέν παράγεται σήμερα μία, ἔστω, νέα ἰδέα. Ἐν ὄψει τοῦ ἀρρήτου παραδόξου πού παρουσίασε στόν ἑλληνικό λαό τό ἀποτέλεσμα τῶν τελευταίων βουλευτικῶν ἐκλογῶν –τοῦ παραδόξου χαρακτῆρα τοῦ γεγονότος ἔτι περαιτέρω πολλαπλασιαζομένου ἀπό τήν ἐκ τοῦ ἰδίου τοῦ λαοῦ προέλευση τῶν ἀνεξήγητων ἀποτελεσμάτων–, πολλοί ἀνατρέχουμε στίς αἰτίες καί τούς παράγοντες διαμορφώσεως τῶν συλλογικῶν ἀποφάσεων. Ἕνας ἀπό τούς πλέον προβεβλημένους στήν ἐποχή μας εἶναι αὐτός τῶν περιβόητων «διανοουμένων»: ἐκεῖνοι εἶναι πού, ἐφοδιασμένοι μέ τίς γνώσεις τους, μέ τά «φῶτα τῆς ἐπιστήμης», θά παρέμβουν στίς κρίσιμες στιγμές προκειμένου νά καθοδηγήσουν τόν λαό. Ἤ καί νά προστρέξουν τῶν ἐξελίξεων, νά ἡγηθοῦν τῆς διαμαρτυρίας. Ἀπό κοντά τους οἱ «καλλιτέχνες» εἶναι ἐκεῖνοι πού μέ τήν ἔμπνευσή τους θεωροῦνται σήμερα ὡς ἑρμηνευτές αὐθεντικοί τῆς ἐθνικῆς ζωῆς μας, πρῶτοι ἐκφραστές τῆς ἀγανάκτησης. Αὐτούς τούς δύο πόλους τῆς σύγχρονης πνευματικῆς ζωῆς, ἔτσι, ἀναζητήσαμε στήν ἑπόμενη ἡμέρα τῶν π

  Όταν η ιστορία μας ειρωνεύεται. Τρία ομόκεντρα σχόλια. «Σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες», διαβάζω, «7.822.309 Ουκρανοί έχουν εγκαταλείψει τη χώρα τους από τις 24 Φεβρουαρίου 2022 και ένα 33% είναι εσωτερικά εκτοπισμένο. Από αυτούς 4.969.914 έχουν καταφύγει στη Δύση και 2.852.395 έχουν καταφύγει στη Ρωσία». Ό,τι ο ΟΗΕ αποκαλεί προσφυγιά είναι στην πραγματικότητα εκατέρωθεν εθνοκάθαρση. Οι Ρώσσοι ή (ρωσσόφρονες) της Ουκρανίας μετοικούν στα κατεχόμενα ἠ στην ίδια τη Ρωσσία, όσοι μένουν στο υπόλοιπο της χώρας, ανάμεσά τους και πάμπολλοι ρωσσόφωνοι με το καλό ή με το ζόρι γίνονται πλέον και με τη βούλα Ουκρανοί. Μια μεγάλη μερίδα εγκαταλείπει εντελώς τη χώρα, τραγική συνέπεια των μετασοβιετικών συνθηκών: από τα 52 εκατομμύρια κατοίκους το 1992, τριάντα χρόνια αργότερα είχαν απομείνει 44, την επαύριο του πολέμου το νούμερο θα είναι πολύ πολύ μικρότερο. Η Ουκρανία είναι η πρώτη χώρα παγκοσμίως σε διαρροή και μείωση πληθυσμού. Στην Ουκρανία βλέπ

Η πανδημία μεταβάλλει τους όρους νομιμοποίησης  των ευρωπαϊκών ηγεσιών;   Με τον Πρόεδρο Μακρόν να αναγγέλει παράταση ενός ακόμα μηνός του lockdown στη Γαλλία και τη Γερμανία να πελαγοδρομεί σε πλήρη σύγχυση στα αχαρτογράφητα νερά της υγειονομικής κρίσης, η Ευρωπαϊκή Ένωση δείχνει να αδυνατεί να παρακολουθήσει τους επιταχυνόμενους ρυθμούς αλλαγής τόσο των όρων του παγκόσμιου οικονομικού ανταγωνισμού όσο και των γεωπολιτικών ισορροπιών του νέου παγκόσμιου συστήματος διακρατικών σχέσεων και ασφάλειας. Όπως σημειώνει χαρακτηριστικά ο Ρόμπερτ Κάπλαν, γνωστός γεωπολιτικός αναλυτής και συγγραφέας, εκτός των άλλων, του πολυδιαβασμένου "Η Εκδίκηση της Γεωγραφίας", με την πανδημία έχει ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στην παγκοσμιοποίηση και ταυτόχρονα έχει επέλθει ένας εκτεταμένος πολυκερματισμός του διεθνούς ανταγωνισμού συνοδευόμενος από την άνοδο του λαϊκισμού, την επιστροφή του αυταρχισμού και την καθήλωση της δημοκρατίας με τις καλές ειδήσεις για τη διεύρυνση των πολιτικών ελευθεριών,

 «Εθνομηδενιστής καθότι Πατριώτης». Σχόλιο στο άρθρο του κ. Νίκου Δήμου  στο ''ΒΗΜΑ'' της 17ης/11/2019. Όταν ακούμε ότι ο Homo sapiens δεν κατάγεται από την Αφρική αλλά από τα Πετράλωνα της Χαλκιδικής, ή ότι όχι μόνον ο Μέγας Ναπολέων αλλά και ο Ιησούς Χριστός ήταν Έλληνας, ακριβώς όπως λέγεται ότι ήταν και ο πρωτάνθρωπος των Πετραλώνων, αντιπαρερχόμεθα τον ομιλούντα άνευ περιττών σχολίων. Δεν είναι όμως ομοίως εύκολο να αγνοήσουμε έγκριτο αρθρογράφο του Βήματος, ειδικά αυτοί εξ ημών οι οποίοι τον θεωρούν  διανοούμενο, όταν  διακηρύττει ότι η έννοια «έθνος» είναι μια νεόκοπη και κενή περιεχομένου λεκτική «κατασκευή»  και όταν μας διαβεβαιώνει ότι «είναι εθνομηδενιστής επειδή είναι πατριώτης»!  Και δεν πρέπει να τον αγνοήσουμε διότι κάποιοι τουλάχιστον πρέπει να πιστεύουν ότι τα αινιγματώδη του αυτά ρηματίσκια  ίσως επικαλύπτουν μια βαθύτερη αλήθεια. Μάλιστα, είναι νομίζω αναγκαίο, ειδικά αυτή την εποχή που ο κάθε ένας οφείλει να πάρει θέση σε μείζονα θέματα

Αξιωματούχοι των Υπηρεσιών Συνόρων του Καναδά μπροστά σε δύο κλειστά σημεία ελέγχου των συνόρων, αφότου ανακοινώθηκε ότι τα σύνορα θα κλείσουν σε «μη απαραίτητη κυκλοφορία» λόγω COVID-19, στην συνοριακή διάβαση ΗΠΑ-Καναδά της γέφυρας των Χιλιάδων Νησιών στο Lansdowne, στο Οντάριο του Καναδά, στις 19 Μαρτίου 2020. REUTERS / Alex Filipe   Παγκοσμιοποίηση Vs αυτάρκεια. Η πανδημία του κορωνοϊού μας επιστρέφει στο έθνος-κράτος.    Τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν επιστρέψει στις εθνικές λύσεις και κλείνουν τα σύνορα για τους γείτονές τους για πρώτη φορά εδώ και μερικές γενιές, παρά το γεγονός ότι αξιωματούχοι της ΕΕ κατήγγειλαν ότι τέτοιες ενέργειες υπονόμευσαν την αλληλεγγύη και εμπόδισαν την ΕΕ να υιοθετήσει μια κοινή προσέγγιση για την καταπολέμηση του νέου ιού.   Ο Χένρι Κίσινγκερ σε άρθρο του στην αμερικανική εφημερίδα «Wall Street Journal» (3 Απριλίου 2020) με τίτλο: «The Coronavirus pandemic will forever alter the world order» υποστηρίζει ότι ο ιός θα μπορούσε ν