IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Συμπληρώθηκαν φέτος  100 χρόνια  από την 21η Αυγούστου 1916, τότε που διαδραματίστηκε  η μεγάλη απεργία των μεταλλωρύχων εργατών της Σερίφου , η οποία κόστισε εννέα ανθρώπινες ζωές, δεκάδες τραυματίες και πολλές διώξεις. Το 1984 δημιουργήθηκε το μνημείο των πεσόντων εργατών, ακριβώς δίπλα στο περίφημο νεοκλασικό κτίριο διοίκησης στο Μεγάλο Λιβάδι της Σερίφου. Ένα νεοκλασικό κουφάρι, παρατημένο, χορταριασμένο, καμένο, χωρίς οροφή και πάτωμα, χωρίς ιδιοκτήτη. Ένα χώρο που, εν έτει 2016, χρησιμοποιείται για να παρκάρουν τα σκουπίδια τους οι ντόπιοι και οι γείτονες ταβερνιάρηδες...  Ένα χώρο που «βάζει τα καλά του» μια φορά το χρόνο όταν γίνεται η επιμνημόσυνη δέηση . Και στη μνήμη των ελάχιστων ζώντων μεταλλωρύχων που έζησαν εκεί μέσα... Ένα χώρο που η αξία του ως ιστορική μνήμη του τεχνικού πολιτισμού αλλά και του ανθρώπινου μόχθου είναι ανυπολόγιστη... Το άλλοτε κτίριο διοίκησης των μεταλλείων στο Μεγ. Λιβάδι της Σερίφου Εκπρόσωποι του δ...

Ξενοδοχείο Ακταίον Υπέροχα κτίρια που δεν υπάρχουν πια, χαρακτηριστικά μιας ιστορικής πρωτεύουσας που έχασε τον χαρακτήρα της στο όνομα της ανάπτυξης και μιας στρεβλής αντίληψης περί εκμοντερνισμού Ο χρυσός αιώνας της Αθήνας ήταν ο 19ος. Μέσα σε 50 χρόνια ένα μικρό χωριό στους πρόποδες της Ακρόπολης μετατράπηκε σε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα με ανάκτορα, νεοκλασικά μέγαρα, βουλεβάρτα και μερικά από τα ομορφότερα δείγματα νεοκλασικισμού στον κόσμο – που τότε ήταν και απολύτως της μόδας. Όμως η ανάπτυξη, η ανοικοδόμηση, ο υπερβολικός εκμοντερνισμός, το οικονομικό συμφέρον, αλλά και ο πόλεμος και η έλλειψη χρημάτων συνετέλεσαν ώστε μερικά θαυμάσια κτίρια να χαθούν για πάντα. Κτίρια που αν είχαν διατηρηθεί η εικόνα της Αθήνας θα ήταν διαφορετική, σίγουρα ομορφότερη. Ξενοδοχείο Ακταίον Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα εμβληματικού χαμένου κτιρίου. Βρισκόταν στο Νέο Φάληρο -στη θέση όπου σήμερα υπάρχει ιδιωτικό νοσοκομείο- και είχε χτιστεί σε σχέδια του Πάνου Καρα...