IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η συναλλαγματική ισοτιμία του ευρώ είναι «υπερβολικά χαμηλή» για τα γερμανικά γούστα, είπε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, επικρίνοντας την πολιτική της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Μάριο Ντράγκι.  Ο Γ ερμανός υπουργός Οικονομικών παραδέχθηκε μεν σε συνέντευξη του στην  Tagesspiegel, ότι η ΕΚΤ οφείλει να χαράσσει πολιτική συνολικά για την ευρωζώνη, αλλά υποστήριξε: «Η συναλλαγματική ισοτιμία είναι πολύ χαμηλή για την ανταγωνιστική θέση της γερμανικής οικονομίας. Οταν ο πρόεδρος της ΕΚΤ  ξεκίνησε το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, του είπα ότι έτσι θα αυξήσει το Γερμανικό εμπορικό πλεόνασμα... Υποσχέθηκα τότε να μην επικρίνω δημόσια αυτή την πολιτική. Αλλά από την άλλη, δεν θέλω να επικρίνουν εμένα για τις συνέπειες αυτής της πολιτικής».  Λάδι στην φωτιά έριξε προ ημερών ο επικεφαλής του νέου Εθνικού Εμπορικού Συμβουλίου του Ντόναλντ Τραμπ, Πήτερ Ναβάρο ο οποίος μιλώντας στους Financial Times είχε υποστηρίξει ότι η Γερμανία εκμεταλλεύεται τις ΗΠΑ και τους Ευρωπαίους εταίρους της

   Εχει πληθύνει τον τελευταίο καιρό, ιδίως με την αστοχία -το λέμε ευγενικά- των διαπραγματεύσεων της δεύτερης αξιολόγησης του Μνημονίου-3 (που προσδοκούμε να γίνει Μνημόνιο 3,5 χωρίς πολλήν αναταραχή), η μερίδα Ελλήνων που βλέπουν τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε κάπως σαν Τεύτονα ιππότη, σκοτεινό και απειλητικό όπως από ταινία του Άϊζεντστάιν. Ότι δηλαδή απ' εκείνον εξαρτάται το αύριο -της Ελλάδας, της ελληνικής οικονομίας, πιθανόν και της Ευρώπης. Ότι αυτός είναι ο τιμωρός εκείνος που μοιράζει ποινές ώστε να πειθαρχηθεί το τσούρμο σε περίεργες χώρες όπως η Ελλάδα, εκείνος που βάζει τον πήχη της λιτότητας στο διηνεκές για τους άλλους περίεργους του Ευρωπαϊκού Νότου, το Club Med όπως με άκρα περιφρόνηση αναφέρονται οι Γερμανοί στους «εταίρους» τους με Μεσογειακές ακτές (άντε και οι Πορτογάλοι παραπέρα). Ότι αυτός ετάζει καρδίας και νεφρούς όσον αφορά το ορθό και πρέπον στην Ευρωζώνη που εν ανάγκη ταπεινώνει ακόμη και το ΔΝΤ άμα χρειαστεί... Κυρίως, βέβαια αυτός καθορ

Μπορεί στην Ελλάδα ο τίτλος «Κρίσιμη συνεδρίαση του Eurogroup» να προκαλεί χασμουρητά λόγω καταχρηστικής χρησιμοποίησης τα τελευταία έξι, πολύ δύσκολα χρόνια. Ωστόσο, η συνεδρίαση της περασμένης Δευτέρας δικαιούνταν με το παραπάνω αυτή την περιγραφή, όχι μόνο και όχι κυρίως εξαιτίας του ελληνικού προβλήματος. Οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης καλούνταν να εγκρίνουν πρόταση του αρμόδιου επιτρόπου Πιερ Μοσκοβισί για μικρή χαλάρωση της ασφυκτικής λιτότητας, που διογκώνει τον ευρωσκεπτικισμό σε σειρά χωρών. Η εισήγηση του Γάλλου επιτρόπου είχε την υποστήριξη των Γιούνκερ και Ντράγκι και προέβλεπε δημοσιονομική επέκταση στο ύψος του 0,5% του ΑΕΠ όλης της Ευρωζώνης μέσω αύξησης των δημοσίων δαπανών στις πλεονασματικές χώρες, με πρώτη τη Γερμανία. Κομισιόν και Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έβλεπαν αυτή τη μετριοπαθή πρόταση ως αυτονόητη, σε μια επικίνδυνα ασταθή συγκυρία, φορτισμένη από το συντριπτικό «Οχι» στο ιταλικό δημοψήφισμα, τις αβεβαιότητες του Brexit και του Τραμπ, αλλά κα

Ο Βόλφγκαγκ Σόιμπλε, με νέες δηλώσεις του, ξεκαθαρίζει για πρώτη φορά την στρατηγική που θα ακολουθήσει η Γερμανία απέναντι στην Αγγλία στα επόμενα χρόνια. Είναι στρατηγική συνεργασίας, ή ολοκληρωτικού πολέμου, ποιος τελικά κερδίζει και ποιος χάνει από την νέα αυτή εξέλιξη; O Βόλφγκαγκ Σόιμπλε, ως υπουργός οικονομικών της Γερμανίας, και μέχρι πρόσφατα ο πλέον παντοδύναμος στην Ευρώπη είναι αρκετά γνωστός για την σκληρότητα με την οποία αντιμετώπισε την Ελλάδα και άλλες χώρες της ΕΕ κατά τη διάρκεια της κρίσης που ξέσπασε το 2008, σκληρότητα που χειροτέρευσε τα προβλήματα των χωρών αυτών και οδήγησε σε οικονομική ασφυξία τη χώρα μας. Όμως τόσο η απόφαση των Βρετανών να εξέλθουν από την ΕΕ όσο και η εκλογή Τραμπ, έχουν πλέον δημιουργήσει συνθήκες που όχι απλά αυξάνουν την νευρικότητα στο στρατόπεδο των Γερμανών, αλλά τους υποχρεώνουν να καταστρώσουν μια νέα στρατηγική. Οι πρόσφατες επομένως δηλώσεις του Σόιμπλε στο περιοδικό Σπήγκελ και εκείνο των Financial Times, έχουν εξαιρετ

 Η συγκεκριμένη οικονομική «ανωμαλία» αποτελεί στρατηγική επιλογή του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στην προσπάθειά του να μετατρέψει την οικονομική ηγεμονία σε πολιτική. AP Photo/Michael Sohn Ποια είναι η μεγαλύτερη δημοσιονομική «βόμβα» στην Ευρώπη; Οχι, δεν είναι το δημόσιο χρέος της Ελλάδας, της Ιταλίας και των άλλων χωρών του Νότου: πολλοί ανεξάρτητοι οικονομολόγοι -ειδικά ο Τζόζεφ Στιγκλιτς έχει... βαρεθεί να το γράφει- συμφωνούν πως το πιο επικίνδυνο νούμερο είναι το τεράστιο γερμανικό πλεόνασμα τρεχουσών συναλλαγών, δηλαδή κατά βάση η διαφορά μεταξύ εξαγωγών και εισαγωγών. Ενα πλεόνασμα-μαμούθ, που σύμφωνα με τις χθεσινές ανακοινώσεις του ινστιτούτου Ifo θα σημειώσει φέτος νέο ρεκόρ όλων των εποχών και θα (ξανα)γίνει το μεγαλύτερο στον κόσμο ξεπερνώντας και αυτό της Κίνας – μιας χώρας με σχεδόν εικοσαπλάσιο πληθυσμό! Για την ακρίβεια, το Ifo λέει πως το πλεόνασμα θα φτάσει φέτος τα 278 δισεκατομμύρια ευρώ , κυρίως λόγω της ισχυρής ζήτησης από άλλες ευρωπαϊκές χώρες

Ο Σόιμπλε δεν μπορεί να αφήσει στην τύχη του τον Ραχόι   Ο «αιρετικός» κύριος Σόιμπλε    Τόση κατανόηση από τον Πάπα της ευρωζώνης την περιμένατε; Για τον Σόιμπλε ο λόγος, που έριξε το βάρος του για να μην τιμωρηθούν τώρα Ισπανία και Πορτογαλία επειδή δεν έχουν πιάσει το στόχο του ελλείμματος, όπως προβλέπει το ιερό Σύμφωνο Σταθερότητας. Αιρετικός λοιπόν ο άνθρωπος που σε αντίστοιχες περιπτώσεις στο παρελθόν υπερασπίστηκε τις συμφωνίες και τις συνθήκες, όπως είχαν υπερασπιστεί τον επίσημο λόγο της εκκλησίας οι ιεροεξεταστές; Μην τσιμπάτε. Ο πολιτικός που δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί του όταν επρόκειτο για την Ελλάδα με την ανάγωγη κυβέρνησή της δεν άλλαξε ξαφνικά απόψεις. Απλώς θέλει να βοηθήσει τον εκλεκτό του Μαριάνο Ραχόι και μαζί μ' αυτόν (δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς) βοηθάει και τον κεντροαριστερό πρωθυπουργό της Πορτογαλίας, ο οποίος ηγείται μιας κυβέρνησης την οποία στηρίζουν οι αμετανόητοι κομμουνιστές και οι ατίθασοι ριζοσπάστες του Μπλόκο. Δεν θα μπορού

Σκίτσο του Π.ΜΑΡΑΓΚΟΥ Παραπλανητική χαρακτηρίζει τη συμφωνία για το ελληνικό χρέος η γερμανική   Die Zeit   όπως αναμεταδίδει η Deutsche Welle σχολιάζοντας ότι επί της ουσίας ο γερμανός υπ. Οικονομικών Β. Σόιμπλε έχει δίκιο όταν υποστηρίζει ότι η συζήτηση δεν είναι της παρούσης. Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με την εφημερίδα, το μείζον ερώτημα είναι «ποιους δημοσιονομικούς στόχους θα πρέπει να τηρήσει η Ελλάδα. Οι Ευρωπαίοι παραμένουν σκληροί,  ζητώντας από τους Έλληνες πρωτογενή πλεονάσματα ύψους 3,5% επί του ΑΕΠ. (…) Το γεγονός ότι η χώρα βρίσκεται σε αυτή τη δεινή θέση, οφείλεται και στο γεγονός ότι οι πιστωτές επιμένουν τόσο μηχανικά στην υλοποίηση δημοσιονομικών στόχων, παρότι βασικές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις είναι πολύ πιο σημαντικές. (…) Ήδη σήμερα είναι προφανές ότι κάποια στιγμή οι Έλληνες θα πρέπει να παραδεχθούν ότι δεν πέτυχαν τους φιλόδοξους στόχους. Το ερώτημα είναι πώς θα αντιδράσουν τότε οι Ευρωπαίοι. Εάν παραμείνουν σκληροί, τότε αυτό θα οδηγήσει σ