IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Σουηδία, οι χαμένες ψευδαισθήσεις. Οταν έλεγες ότι το μεταναστευτικό είναι πρόβλημα για την Ευρώπη, σου απαντούσαν «υπάρχει όμως το μοντέλο της Σουηδίας». Οταν έλεγες ότι η σοσιαλδημοκρατία είναι σε αποδρομή, κυρίως εξαιτίας της αποτυχίας της πολυπολιτισμικής κοινωνίας, σου απαντούσαν «υπάρχει όμως το μοντέλο της Σουηδίας». Ναι, η Σουηδία στην κρίση του 2015 υποδέχθηκε σε αναλογία πληθυσμού τον μεγαλύτερο αριθμό μεταναστών από την υπόλοιπη Ευρώπη· το 20% του πληθυσμού των 10 εκατομμυρίων – όχι πολύ περισσότερους από όσους εμείς. Απλώς αυτοί τους μετρούν, ενώ εμείς μένουμε στο «περίπου». «Είναι η ανεύθυνη μεταναστευτική πολιτική και η αποτυχία της ένταξής τους» που μας οδήγησαν εδώ. Η παραδοχή δεν ανήκει ούτε στη Λεπέν ούτε στον Σαλβίνι. Είναι δήλωση του πρωθυπουργού της Σουηδίας, Ουλφ Κρίστενσον, κεντροδεξιού, που συγκυβερνά με την Ακροδεξιά. Σημασία έχει το «εδώ». Και το «εδώ» δεν έχει καμία σχέση με το ειδυλλιακό τοπίο της ανοιχτής κοινωνίας που έχει λύσει τα προβλήματά της, με απο

Μετανάστευση και δικαιωματισμός: Οι δύο όψεις της εκμετάλλευσης. Πόση σημασία έχει το γεγονός ότι 7.000 μετανάστες κατέκλυσαν ένα νησί 6.000 κατοίκων, την ιταλική Λαμπεντούζα, μέσα σε 36 ώρες; Πελώρια. Κι αυτό επειδή δείχνει την ισχύ και το εύρος των οργανωτικών δυνατοτήτων που διαθέτουν πλέον τα δίκτυα των διακινητών. Τα έργα και τις ημέρες τους στα μεξικανομερικανικά σύνορα, περιέγραψε πρόσφατα ο Ρόμπερτ Κέννεντυ ο Νεώτερος. Οι εγκέφαλοι των δικτύων στήνουν καραβάνια που διασχίζουν ολόκληρες ηπείρους, εν προκειμένω από την υποσαχάρια Αφρική ώς τη Μεσόγειο, φτιάχνουν στολίσκους κανονικούς με εκατοντάδες βάρκες, και συντονίζονται τόσο καλά ώστε να αιφνιδιάζουν εντελώς τις λιμενικές αρχές μιας μεγάλης χώρας όπως η Ιταλία. Η ταρίφα φτάνει τα 10.000 δολλάρια το κεφάλι, ποσό εξαιρετικά υψηλό, οι άνθρωποι κάποτε πουλούν ότι έχουν και δεν έχουν για να την πληρώσουν, ολόκληρη η οικογένειά τους επενδύει σ’ αυτό με την ελπίδα να τους ακολουθήσει αργότερα στη Γη της Επαγγελίας. (Ότι

Violences en France...  Γιατί στη Γαλλία; του Δημήτρη Μακροδημόπουλου Με αφορμή τη δολοφονία του 17χρονου Ναέλ, αλγερινής καταγωγής, από αστυνομικό στη Γαλλία, εύλογα τίθεται ξανά το ερώτημα: Γιατί πάντα στη Γαλλία και όχι αλλού, όπως στη χώρα μας, όπου υφίστανται και εκεί εγκλήματα “τάξεως ”, οι αντιδράσεις υπολείπονται παρασάγγας των εκρήξεων στα όρια της εξέγερσης στη Γαλλία; Η Γαλλία υπήρξε αποικιακή αυτοκρατορία. Τι σημαίνει αυτό; «Η Γαλλία, μας λέει ο Ενζο Τραβέρσο, διαπλάστηκε μέσα από εκατό και πάνω χρόνια μεταναστεύσεων, να γιατί αυτός ο βίαιος αντιμεταναστευτικός λόγος είναι ουτοπικός στην κυριολεξία! Είναι αδύνατο να γυρίσουμε πίσω και η αντιδραστική αγόρευση υπέρ των “γνήσιων” γάλλων με τη δυσπιστία της απέναντι στους απογόνους των μεταναστών, προϋποθέτει και εξιδανικεύει μια Γαλλία που δεν υπάρχει, που έχει πάψει να υπάρχει εδώ και ενάμισι αιώνα και στην οποία, την εποχή της παγκοσμιοποίησης, θα ήταν αδύνατο να επιστρέψουμε. Όχι μόνο είναι αδύνατο να επιστρ

 Ναυάγιο στην Πύλο και Μεταναστευτικό “νομιμοποιούν”… στην πράξη και τη συμπεριφορά Τουρκίας-Ερντο. Η τραγωδία με τους παράνομους μετανάστες στα ανοιχτά της Πύλου, σε διεθνή χωρικά ύδατα, αφενός έδωσε την αφορμή για να ανοίξει εκ νέου η γνωστή συζήτηση για το μεταναστευτικό, αφετέρου όμως, απέδειξε για άλλη μια φορά τη συλλογική ανωριμότητα, αν όχι την ανοησία, που επικρατεί σε μέρος της ελληνικής κοινωνίας. Κι επειδή “το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι”, το θεμελιακό πρόβλημα είναι η αδυναμία του πολιτικού κόσμου να συμφωνήσει ακόμα και στα βασικά. Κυρίως όμως η αδυναμία κατανόησης του ότι πρόκειται για μέρος ενός ευρύτερου γεωπολιτικού παιγνίου, το οποίο μεταξύ άλλων απειλεί σοβαρά και την ελληνική εθνική ασφάλεια. Γράφει ο Ζαχαρίας Β. Μίχας ( Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ / ISDA ) Θα περίμενε κανείς να επιδεικνύεται μια πιο ρεαλιστική θεώρηση του προβλήματος, χωρίς διεκδίκηση του μονοπωλίου στον ανθρωπισμό. Οι δε αναφορές στο

  Θέλουν να ρίξουν τις άμυνές μας. Ας πούμε ότι φτάνουν 100.000 πρόσφυγες από την Τουρκία στον Έβρο και πιέζουν ασφυκτικά (με την βοήθεια των τουρκικών δυνάμεων ασφαλείας) να «πέσει» επί της ουσίας το τείχος. Την ίδια ώρα (ας πούμε) ότι άλλες είκοσι ή τριάντα χιλιάδες πρόσφυγες προσπαθούν να περάσουν με βάρκες στα νησιά. Τι κάνουμε; Ας βγουν από τώρα τα κόμματα και να πάρουν ανοικτά θέση. Χωρίς ναι μεν αλλά. Ξεκάθαρη θέση… Πρόκειται για πρόσφυγες! Σύμφωνοι. Δεν φεύγουν όμως από μία εμπόλεμη ζώνη. Ζουν εδώ και χρόνια ασφαλείς στην Τουρκία. Οπότε; Το γεγονός ότι οι τουρκική κυβέρνηση τους χρησιμοποιεί και μάλιστα σε βάρος της εθνικής ασφάλειας της χώρας μας, είναι το πρώτο μας μέλημα. Σαν να λέμε ότι οι πρόσφυγες χρησιμοποιούνται ως ανθρώπινη ασπίδα και με αντικειμενικό στόχο να πέσουν όλες οι άμυνες της χώρας μας. Προς τι αυτή η σπουδή; Αφελείς δεν είμαστε. Λέμε και πολύ σωστά ότι το προσφυγικό είναι πρόβλημα της Ευρώπης και όχι της Ελλάδας. Σύμφωνοι! Αλλά αυτό δεν πρόκειται να ανατρέψε