IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Ο Ζάλευκος είχε πει ότι «οι νόμοι μοιάζουν με ιστό αράχνης, μόνο τα μικρά ζωύφια παγιδεύονται». Ήταν ιδιαίτερά απαιτητικός στην αυστηρή εφαρμογή  των  νόμων, άσχετα με  την  κοινωνική  ή   θέση του καθενός. Αναφέρεται ότι όταν ο γιος του καταδικάστηκε σε τύφλωση για μοιχεία, ο   δε ζήτησε να μην εκτελεστεί η ποινή, πρότεινε όμως να αφαιρεθεί ένα μάτι από τον ίδιο και ένα από το γιο του ( Sepia Times via Getty Images) Μήπως έχει δίκιο ο Ζάλευκος; Δίκη Siemens: Δυσμενής εικόνα στη κοινή γνώμη για το εάν η δικαιοσύνη μπορεί να χειριστεί σοβαρές υποθέσεις με επώνυμους κατηγορούμενους. Ο Ζάλευκος, νομοθέτης στους Επιζεφύριους Λοκρούς Ελληνικής αποικίας στην Ιταλία τον 7ο Π.Χ. αιώνα, είπε «οι νόμοι μοιάζουν με ιστό αράχνης, μόνο τα μικρά ζωύφια παγιδεύονται». Στην εποχή μας μεταφορικά και με άφθονα παραδείγματα, ως μεγάλα ζωύφια εννοούμε τους επωνύμους. Το 2014 μιλώντας σαν Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης στη Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής απάντησα σε σχετική ερ

 Τι απέγινε η μεταρρύθμιση στη Δικαιοσύνη;   Καθώς τελειώνει ο χρόνος, έρχονται στο μυαλό μου εικόνες και εμπειρίες που βίωσα πρόσφατα και μου δημιούργησαν έντονους προβληματισμούς. Μία από αυτές συνέβη τον περασμένο Σεπτέμβριο στις Βρυξέλλες. Είχα πάει σε μία διεθνή συνάντηση, όπου μεταξύ άλλων ακαδημαϊκών και τεχνοκρατών, συμμετείχαν και άνθρωποι της αγοράς. Ένας από αυτούς έτυχε να καθίσει δίπλα μου. Εκπροσωπούσε ένα σημαντικό επενδυτικό fund, με σημαντική παρουσία σε πολλές χώρες της Ευρωζώνης, όχι όμως στη χώρα μας. Ξεκινήσαμε συζήτηση στην οποία δεν μπορούσα να κρύψω την απορία μου: «Γιατί δεν έχετε επενδύσει στην Ελλάδα, αφού έχουν γίνει τόσα πολλά στη χώρα το τελευταίο διάστημα;». Η απάντηση που πήρα ήταν άμεση και αφοπλιστική: «Δεν έχουμε έρθει στην Ελλάδα γιατί η δικαιοσύνη δε λειτουργεί αποτελεσματικά». Και φυσικά τον ρώτησα τι ακριβώς εννοεί. Με έκπληξη διαπίστωσα τη λεπτομερή γνώση του για όσα συμβαίνουν στη λειτουργία και την απονομή δικαιοσύνης στη χώρα μας . Αρχικά μου

  Μπορεί να αλλάξει ταχύτητα η Δικαιοσύνη; Εξαρχής πρέπει να τονιστεί ότι η εύρυθμη λειτουργία του συστήματος της ποινικής δικαιοσύνης δεν επιτυγχάνεται μόνο εκ των έσω, δηλαδή με διορθωτικές κινήσεις εντός του συστήματος, αλλά πρέπει κατ’ αρχήν να αναχθούμε out of the box, αποβλέποντας στη βελτίωση των κοινωνικών συνθηκών: την ενσωμάτωση εγκληματογόνων κοινωνικών ομάδων, την περιστολή της παράτυπης μετανάστευσης, τη βελτίωση της κοινωνικής μέριμνας, την καταπολέμηση της ανεργίας και προπάντων την παιδεία. Εντός του συστήματος, ωστόσο, τα κυριότερα ζητήματα που τίθενται είναι τα εξής:   Η σπουδή και μονομέρεια στην εκπόνηση σημαντικών νομοθετημάτων, όπως ο ποινικός κώδικας, που χρειάστηκε τρεις μείζονες τροποποιήσεις (μαζί με το υπο ψήφιση νομοσχέδιο) προκειμένου να αποκατασταθεί (εν μέρει) η πληγείσα ισορροπία μεταξύ τιμωρητισμού και συγχωρητισμού, την οποία πάντως και ο ίδιος διακαώς επεδίωκε. Η ευκαιριακή και χωρίς θεωρητικό υπόβαθρο νομοθέτηση καθιστά την ποινική νομοθεσία κινούμ

Πηγή: www.kathimerini.gr/culture/arts/    Κώστας Τσιάρας: Τέλμα  Χθες, την ώρα που στη Βουλή ολοκληρωνόταν η συζήτηση του νέου Ποινικού Κώδικα, ο εισαγγελέας παρέπεμπε σε δίκη τον Μπάμπη Αναγνωστόπουλο για τη δολοφονία της Καρολάιν. Η σύμπτωση ήταν μια καλή αφορμή για να θυμηθεί κανείς τον ηθικό πανικό που είχε προκληθεί μετά τη δολοφονία της 20χρονης. Να θυμηθεί τον υπουργό Δικαιοσύνης να υπόσχεται προσαρμογή του νόμου στο «κοινό περί δικαίου αίσθημα». Κυρίως, να θυμηθεί ότι τότε, και για πολλές εβδομάδες, προτού ο δράστης ομολογήσει, αυτό το «αίσθημα» κατευθυνόταν εναντίον των ληστών που υποτίθεται πως είχαν εισβάλει στο σπίτι στα Γλυκά Νερά. Αλλά δεν πειράζει. Το «κοινό περί δικαίου αίσθημα» πρέπει να δικαιώνεται, ακόμη κι όταν περίτρανα αποδεικνύεται ότι κινούνταν από ένστικτο εκδίκησης, στα τυφλά. Η συζήτηση για την αναθεώρηση του προσφάτως αναθεωρημένου και ξανά αναθεωρημένου ποινικού νόμου θα μπορούσε έτσι να επιστρέψει στα κλασικά: Στο κατά πόσον οι αυστηρές ποινές φέρνουν εν

Αν δεν δούμε αυτές τις αιτίες : την    οικονομική κρίση , που εξαιτίας της πανδημίας του κορωνοϊού ωθεί ακόμα περισσότερο στο  περιθώριο  τα    ασθενέστερα  στρώματα ·   την ανεξέλεγκτη μετανάστευση που μετατρέπει νησιά του Αιγαίου ή το κέντρο της Αθήνας στο χοτ σποτ της Ευρώπης, δεν θα ξεμπερδέψουμε με τον φασισμό. Εξάλλου  μόνο μια σθεναρή πατριωτική απάντηση στα πλαίσια του δημοκρατικού πατριωτισμού   όπως, συνέβη πρόσφατα σε Έβρο και Αιγαίο ,   απέτρεψε την ενίσχυση των ακροδεξιών αντιλήψεων και πρακτικών.   Δηλαδή   αν δεν αφαιρεθεί το έδαφος πάνω στο οποίο πατάει ο φασισμός και αρκεστούμε μόνο σε μια απαραίτητη ομοφωνία καταδίκης θα βρεθούμε ίσως σε σύντομο διάστημα να αναλύουμε και πάλι τι έφταιξε.   Η αντιμετώπιση του φασισμού αρχίζει  - δεν τελειώνει με την καταδίκη της Χρυσής Αυγής. Αν δεν αφαιρεθεί το έδαφος πάνω στο οποίο πατάει ο φασισμός και αρκεστούμε μόνο σε μια απαραίτητη ομοφωνία καταδίκης θα βρεθούμε ίσως σε σύντομο διάστημα να αναλύουμε και πάλι τι έφταιξε. Η σ

 BESTDESIGNS VIA GETTY IMAGES Τα προβλήματα της χώρας και το φύλο των αγγέλων. Κάποια στιγμή πρέπει να βάλουμε μυαλό. Η χώρα μας αντιμετωπίζει αυτή τη κρίσιμη εποχή σωρεία σοβαρών προβλημάτων εθνικών, οικονομικών και κοινωνικών, τα οποία απαιτούν άμεση ή τουλάχιστον δρομολόγηση για γρήγορη επίλυση τους και συνεχώς προκύπτουν καινούργια προβλήματα, που επισωρεύονται στα ήδη υπάρχοντα και απαιτούν και αυτά λύση. Νομίζω, ότι τόσα πολλά και σοβαρά προβλήματα δεν είχε αντιμετωπίσει η χώρα μας από την εποχή του Β παγκοσμίου Πολέμου, σαν να ισχύει και για τα κράτη ο «νόμος του Μέρφυ». Η επίλυση των προβλημάτων αυτών απαιτεί εκτός των άλλων πρόσθετες σοβαρές δαπάνες, που δεν περιλαμβάνονται στον κρατικό προϋπολογισμό, οι οποίες λόγω του κορονοΐου, της παγκόσμιας και ημεδαπής οικονομικής κρίσης, δεν είναι εύκολο να αντιμετωπισθούν .  Συνεπώς η υπεύθυνη κυβέρνηση καλείται να επιλύσει τα σωρευμένα προβλήματα, που αποτελούν ένα σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες. Μία βασική παράμετρος

Περί δικαιοσύνης ξανά και ξανά. Κατά τις θερινές διακοπές ένα κυβερνητικό στέλεχος, από τα εκ του δικαστικού σώματος προερχόμενα, μου τηλεφώνησε για να με ρωτήσει ποιον συνάδελφό του είχα υπόψη μου όταν έγραφα τον Δικαστή. (Για κάποιον λόγο σε μένα ανεξήγητο, οι δικαστές που διαβάζουν το συγκεκριμένο μυθιστόρημα αδυνατούν να πιστέψουν, όπως είναι η αλήθεια, πως ο ήρωάς του είναι φανταστικό πρόσωπο, προϊόν σύνθεσης ιδεοτυπικών χαρακτηριστικών). Με το θάρρος της παλιάς γνωριμίας πείραξα τον δικαστικό λειτουργό-κυβερνητικό παράγοντα, λέγοντάς του πως ρητορική κριτική για τις δυσλειτουργίες της δικαιοσύνης δικαιούνται να κάνουν οι πολίτες, οι κυβερνητικοί όμως οφείλουν να δρουν διορθωτικά. Με διαβεβαίωσε, λοιπόν, πως είχε έτοιμο νομοσχέδιο, ήδη συζητημένο με τον πρωθυπουργό, με ριζοσπαστικές και λυσιτελείς τομές, ικανές να εκριζώσουν τις σημαντικότερες παθογένειες των δικαιοδοτικών μηχανισμών της χώρας, το οποίο θα κατατίθετο στη Βουλή αμέσως μετά τις διακοπές. Βλέπον

«Επανάσταση» - «εθνεγερσία» αδιανόητες.  Υπάρχουν θεσμοί προορισμένοι να ελέγχουν τη διαχείριση της εξουσίας – η Βουλή, το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο (ΣτΕ), η δημοσιογραφία. Βουλή και δημοσιογραφία έχουν παραιτηθεί (μα εντελώς) από κάθε φιλοδοξία κριτικού ελέγχου, από τότε που η άσκηση της πολιτικής έχει ολοκληρωτικά αλλοτριωθεί σε παιχνίδι εντυπώσεων. Το ΣτΕ δεν ελέγχει ενεργά (αυτεπαγγέλτως) τη διαχείριση της εξουσίας. Αποφαίνεται για ατοπήματα ή και εγκλήματα σε βάρος πολιτών, μόνο αν ο πολίτης προσφύγει (με πολύ υψηλό οικονομικό κόστος) στην ετυμηγορία του. Ταυτόχρονα, οι κρατικοί λειτουργοί που κρίνουν τη νομιμότητα αποφάσεων και ενεργειών του κράτους, έχουν αυτο-υπονομευθεί καθορίζοντας οι ίδιοι την αμοιβή τους: Εχουν μηνιαίο μισθό ισόποσο με πέντε (5) μηνιαίες συντάξεις πανεπιστημιακού καθηγητή εικοσιοχτάχρονης θητείας και τεκμηριωμένης διεθνούς αναγνώρισης. Τα σε βάρος πολιτών εγκλήματα επαγγελματιών της εξουσίας είναι επίσης θεσμοθετημένο να κρίνοντα

Διπλό χαστούκι στην αμνήστευση των τραπεζιτών.  Δύο βουλεύματα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών κρίνουν αντισυνταγματικές και ανεφάρμοστες τις αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα, που έδωσαν τη δυνατότητα ευνοϊκής μεταχείρισης τραπεζικών στελεχών που κατηγορούνται για απιστία. Αντισυνταγματική και η ΠΝΠ του Απριλίου που έδωσε στις διοικήσεις των τραπεζών το πρόσχημα να κλείσουν «παλιούς λογαριασμούς». Τον δρόμο της ακύρωσης των ρυθμίσεων με τις οποίες η κυβέρνηση επιχείρησε να αμνηστεύσει οριστικά τα τραπεζικά στελέχη εναντίον των οποίων εκκρεμούν κατηγορίες κακουργηματικής απιστίας ανοίγουν δύο πρόσφατα βουλεύματα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών. Και τα δύο βουλεύματα του Συμβουλίου, που έκρινε με διαφορετική σύνθεση δύο διαφορετικές υποθέσεις δίωξης στελεχών πιστωτικού ιδρύματος οι οποίες εκκρεμούσαν από την προηγούμενη δεκαετία, κατέληξαν στο πανομοιότυπο συμπέρασμα ότι οι διατάξεις είναι αντισυνταγματικές και κατά συνέπεια ανεφάρμοστες. Αυτή η κρίση