IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Μετανάστευση και δικαιωματισμός: Οι δύο όψεις της εκμετάλλευσης. Πόση σημασία έχει το γεγονός ότι 7.000 μετανάστες κατέκλυσαν ένα νησί 6.000 κατοίκων, την ιταλική Λαμπεντούζα, μέσα σε 36 ώρες; Πελώρια. Κι αυτό επειδή δείχνει την ισχύ και το εύρος των οργανωτικών δυνατοτήτων που διαθέτουν πλέον τα δίκτυα των διακινητών. Τα έργα και τις ημέρες τους στα μεξικανομερικανικά σύνορα, περιέγραψε πρόσφατα ο Ρόμπερτ Κέννεντυ ο Νεώτερος. Οι εγκέφαλοι των δικτύων στήνουν καραβάνια που διασχίζουν ολόκληρες ηπείρους, εν προκειμένω από την υποσαχάρια Αφρική ώς τη Μεσόγειο, φτιάχνουν στολίσκους κανονικούς με εκατοντάδες βάρκες, και συντονίζονται τόσο καλά ώστε να αιφνιδιάζουν εντελώς τις λιμενικές αρχές μιας μεγάλης χώρας όπως η Ιταλία. Η ταρίφα φτάνει τα 10.000 δολλάρια το κεφάλι, ποσό εξαιρετικά υψηλό, οι άνθρωποι κάποτε πουλούν ότι έχουν και δεν έχουν για να την πληρώσουν, ολόκληρη η οικογένειά τους επενδύει σ’ αυτό με την ελπίδα να τους ακολουθήσει αργότερα στη Γη της Επαγγελίας. (Ότι

Περί του νέου εργασιακού νομοσχεδίου. Ατελεύτητες συζητήσεις, ενδελεχείς αναλύσεις και έντονες κριτικές προηγούνται της επικείμενης ψήφισης του νέου εργασιακού νομοσχεδίου. Ωστόσο, παρά το σύντομο, δωρικής μορφής  κείμενό του, τα νοήματα που μεταφέρει είναι  ξεκάθαρα και  μη επιδεχομενα αμφισβήτησης. Η ψήφισή του στη Βουλή,  σίγουρη και αυτή, όπως φαίνεται, καταργεί με μια μονοκονδυλιά, πλήθος άμεσων και έμμεσων εργασιακών δικαιωμάτων. Δικαιωμάτων, που απαίτησαν μακροχρόνιους αγώνες για να κατοχυρωθούν και που δικαιολογούνται από την διαμετρικά διαφορετική θέση  εργαζομένου και εργοδότη. Ο πρώτος, προσφέρει την εργασία του, προκειμένου  να επιβιώσει. Εξυπακούεται ότι χωρίς κρατική προστασία είναι έκθετος  σε  κάθε μορφή εκμετάλλευσης, από τον εργοδότη. Δεν είναι συνεπώς απαραίτητο, να είναι κανείς κομμουνιστής, Μαρξιστής ή και αναρχικός για να κατανοήσει την αυταπόδεικτη αυτή πραγματικότητα. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η ταχύτατη ανασυγκρότηση και οι υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης των προηγ

Έρευνα – Εργαζόμενοι: Έρχεται νέο κύμα παραιτήσεων. Οι εργαζόμενοι ανησυχούν για την επάρκεια των μισθών τους, δηλώνουν πιεσμένοι και κύμα παραιτήσεων απειλεί τις επιχειρήσεις.   Ολα τα σημάδια, ότι στο άμεσο μέλλον και στην Ελλάδα θα εμφανιστούν φαινόμενα μαζικών παραιτήσεων από την εργασία, εμφανίζει η εγχώρια αγορά εργασίας, όπως σκιαγραφείται σε έρευνα του ομίλου Adecco: οι εργαζόμενοι ανησυχούν για τον μισθό, κυρίως σε συνάρτηση με τον πληθωρισμό, εκτιμώντας ότι στο άμεσο μέλλον δεν θα καλύπτει τις βασικές τους ανάγκες, η εργασιακή εξουθένωση τους τελευταίους 12 μήνες έχει ξεπεράσει κατά πολύ τον παγκόσμιο μέσο όρο και ήδη κάποιοι σχεδιάζουν να εγκαταλείψουν τη δουλειά τους τους επόμενους μήνες. Σε αυτό το πλαίσιο, όπως επισημαίνει ο επικεφαλής του ομίλου στην Ελλάδα, Κωνσταντίνος Μυλωνάς, μιλώντας στην «Κ», οι επιχειρήσεις θα πρέπει να διαχειριστούν τόσο τις οικονομικές ανησυχίες των εργαζομένων τους όσο και τα ζητήματα που έχουν να κάνουν με την ευημερία τους, παραμένοντας διαρ

 Σιωπηλή παραίτηση και 9-9-6 οι αντικρουόμενες τάσεις της εποχής μας. Οι κοινωνίες της δύσης και οι οργανισμοί τους θα πρέπει να κατανοήσουν πλέον ότι διοικούν ανθρώπους και όχι μηχανές. Μέσα στον κατακλυσμό των πληροφοριών που λαμβάνουμε, εμφανίζονται και ειδήσεις σχετικά με τις αλλαγές στις εργασιακές συνθήκες που υλοποιούνται. Από τη μία διαβάζουμε ότι η σύγχρονη τάση είναι η «μεγάλη παραίτηση» στελεχών από τις εταιρείες τους, καθώς η πανδημία και η τηλεργασία, που την συνόδεψε, αποθάρρυναν την επιστροφή των υπαλλήλων στη ρουτίνα της καθημερινότητας. Παράλληλα, η «μεγάλη παραίτηση» δίνει τη θέση της στη « σιωπηλή παραίτηση » όπου τα στελέχη των επιχειρήσεων λειτουργούν με διάθεση μίνιμουμ προσφοράς προς τους οργανισμούς τους, προσπαθώντας να αποφύγουν ουσιαστικά την εργασία τους. Από την άλλη εκλεχτά μέλη της λέσχης των νέων δισεκατομμυριούχων όπως ο Έλον Μασκ αλλά και ο Κινέζος Τζακ Μα εκθειάζουν την «αμφισβητούμενη» και νομικά μη κατοχυρωμένη αλλά πρακτικά εφαρμο

Γαλέρα στη Μύκονο. Και ξαφνικά σκίστηκε το περιτύλιγμα του ελληνικού τουριστικού θαύματος και ξεχύθηκε η αθλιότητα των εργασιακών συνθηκών που βιώνουν οι ανειδίκευτοι της βαριάς μας βιομηχανίας. Οι πολλές κενές θέσεις εργασίας αποτελούν πλέον αντικείμενο προβληματισμού στο υψηλότερο επίπεδο (ενδεικτικό το πρωτοσέλιδο της «Καθημερινής της Κυριακής»), χωρίς, ωστόσο, βούληση για αύξηση μισθών και βελτίωση των όρων απασχόλησης. Οι πολλές ανώνυμες και κάποιες επώνυμες μαρτυρίες σερβιτόρων, λαντζέρηδων, καθαριστριών, ξενοδοχοϋπαλλήλων είναι συγκλονιστικές. Απλήρωτες υπερωρίες, κανένα ρεπό,  ένσημα  λιγότερα  από τα δηλωμένα, παρακρατημένα φιλοδωρήματα, κακοποιητική συμπεριφορά  από  εργοδότες,  διαμονή σε κοντέινερ, σε παραπήγματα, σε  υπόστεγα,  σε  βρώμικα  και υποφωτισμένα δωμάτια ο ένας πάνω στον άλλο. Η κόλαση μέσα στον τουριστικό παράδεισο φτιάχτηκε εδώ και χρόνια. Η αδιαφορία του πολιτικού συστήματος, η αδράνεια των θεσμών και η κοινωνική ανοχή επέτρεψαν τη δημιουργία ενός αφανούς πρ

Η 4η βιομηχανική επανάσταση  και τα μεγάλα κοινωνικά της διλήμματα. Άκρως ενδιαφέροντα ήταν τα πορίσματα που παρουσίασε έρευνα του Παρατηρητηρίου Ψηφιακού Μετασχηματισμού του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων, σε συνεργασία με τον συμβουλευτικό κολοσσό Deloitte . Παρουσιάστηκαν στην Καθημερινή στις 28 Μαΐου 2021 , αλλά μάλλον πέρασαν στα ψιλά των εφημερίδων (και του διαδικτύου). Σύμφωνα με αυτά, περισσότερες από 85 εκ. θέσεις εργασίας θα μετεξελιχθούν ως το 2025, εξαιτίας του νέου καταμερισμού καθηκόντων μεταξύ ανθρώπων, μηχανών και του λογισμικού τεχνητής νοημοσύνης. Επιπρόσθετα, 97 εκ. θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν τα επόμενα χρόνια, θα έχουν νέα χαρακτηριστικά σε σχέση με αυτά που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. Η επίδραση των μηχανών και της τεχνητής νοημοσύνης Η επίδραση που θα έχει η εξάπλωση των ρομποτικών εφαρμογών στην αγορά εργασίας ενδέχεται να εξαλείψει το 14% των σημερινών θέσεων εργασίας σε παγκόσμια κλίμακα, ενώ ένα 32% ακόμα θα τροποποιήσουν θεμελιωδώς το αντικείμενό τους.

  Σκίτσο του Β. ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ. Μια (καθόλου εορταστική) ιστορική αναδρομή  στην Εργατική Πρωτομαγιά. Η Πρωτομαγιά καθιερώθηκε ως γιορτή των εργατών το 1889, έναν αιώνα μετά τη Γαλλική Επανάσταση, δεκαοκτώ χρόνια μετά την Κομμούνα του Παρισιού (1871) και ενώ ζούσε ακόμη ο Φρειδερίκος Ένγκελς. Αυτό, στις ΗΠΑ και στη μνήμη των εργατών του Σικάγου που έχασαν τη ζωή τους κατά τις συγκρούσεις με την αστυνομία, την 1η Μαΐου του 1886. Οι ΗΠΑ ήταν ήδη τότε η πιο προηγμένη καπιταλιστική χώρα, με ανεπτυγμένη βιομηχανία, εκατομμύρια εργατών, οργανωμένο συνδικαλισμό, με νεαρή και επιθετική επιχειρηματική τάξη και με ατελώς οργανωμένο, σε σχέση με την Ευρώπη, αστικό καπιταλιστικό κράτος. Για όλους αυτούς τους λόγους, ο Μαρξ, ο οποίος συνεργαζόταν με μεγάλες εφημερίδες της Νέας Υόρκης, ανέμενε ότι οι ΗΠΑ θα ήταν η χώρα, όπου κατά προτεραιότητα θα εκραγόταν η προλεταριακή επανάσταση, ως αποτέλεσμα της αναπότρεπτης σύγκρουσης μεταξύ εργατών και καπιταλιστών. Οι Μαρξ και Ένγκελς με τον όρο "επιστημ

Η επιβίωση στον 21ο αιώνα.    Δεν είναι η πρώτη φορά που προβάλλεται ως μότο του 21ου αιώνα η «διά βίου μάθηση». Οχι ως ανάγκη διαρκούς επιμόρφωσης του ατόμου αλλά ως ανάγκη επιβίωσης. Ο δημοφιλής Ισραηλινός στοχαστής και ιστορικός Γιουβάλ Νόα Χαράρι, που ήταν την προηγούμενη εβδομάδα στην Αθήνα, προσκεκλημένος του «Athens Democracy Forum», το έθεσε σε πιο αυστηρές, σχεδόν νομοτελειακές βάσεις: «Η τεχνολογία καταστρέφει θέσεις εργασίας, αλλά δημιουργεί και νέες θέσεις. Το πρόβλημα είναι η επανεκπαίδευση και η επανεφεύρεση του εαυτού μας. Για να παραμείνει κανείς στο παιχνίδι τον 21ο αιώνα, θα πρέπει να εκπαιδευτεί και να ανακαλύψει ξανά τον εαυτό του, όχι μόνο μία φορά στη ζωή του, αλλά αρκετές. Αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο» («Κ» 4/10). Κι ενώ μέχρι τώρα, όπως περιγράφει ο Χαράρι, οι γνώσεις που αποκτούσες ως νέος σε στήριζαν σε όλη, σχεδόν, τη ζωή σου, πλέον «μέχρι να φτάσεις στα 50 τα περισσότερα από όσα έχεις μάθει στο σχολείο είναι εντελώς άσχετα». Και συνεχίζει: «Οι δεξιότητες πο

ΚΙΝΑ (2): Με μισθούς 19ου αιώνα  ο παράδεισος του καπιταλισμού! Ο Κινέζος εργαζόμενος στοιχίζει στον εργοδότη του 30 φορές λιγότερο από τον Αμερικανό ή τον Ευρωπαίο συνάδελφό του και 4 φορές λιγότερο από τον Μεξικανό. Αυτή η μισθοδοτική υπερανταγωνιστικότητα δίνει στην Κίνα ακαταγώνιστα γεωστρατηγικά πλεονεκτήματα. Πώς κατάφερε η Κίνα να αποκτήσει τον έλεγχο αυτών των πολλών διεθνών οργανισμών; Θα μπορούσε να οφείλεται σε μια απλή μόνιμη αμέλεια των Ηνωμένων Πολιτειών και άλλων δημοκρατικών χωρών; Δεν το πιστεύουμε. Βεβαίως, οι δημοκρατικές μας χώρες προφανώς δεν είναι αρκετά προσεκτικές αφορικά με τους μεγάλους ελιγμούς του ΚΚΚ σε παγκόσμια κλίμακα. Αλλά η απόκτηση ελέγχου από την Κίνα πολλών θεσμικών οργάνων του ΟΗΕ είναι όντως ένα από τα σημαντικότερα αποτελέσματα, καρπός της μακροχρόνιας κατακτητικής στρατηγικής του ΚΚΚ, η οποία διαμορφώθηκε το 1979 αμέσως μόλις ο Ντενγκ Σιάο Πινγκ έγινε ο αδιαμφισβήτητος Νο 1 του ΚΚΚ. Αυτή η στρατηγική επέτρεψε στο Πεκίνο ν