IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Jimmie Åkesson    Πηγή φωτογραφίας: Are the Sweden Democrats far-right? Jimmie Akesson interviewed  Τραυματισμένος ο διπολισμός στη Σουηδία. Μετά από μία σειρά ηττών σε διαφορετικές ευρωπαϊκές χώρες η Σοσιαλδημοκρατία γνωρίζει πλήγμα ακόμα και στην κατεξοχήν εστία της: τη Σουηδία, στην οποία κυριαρχεί από το 1917, έχοντας ταυτιστεί με την οικοδόμηση του γενναιόδωρου σουηδικού κοινωνικού μοντέλου. Το κόμμα του Σοσιαλδημοκράτη πρωθυπουργού Στέφαν Λέφεν απέφυγε βέβαια, σύμφωνα με τα exit polls των βουλευτικών εκλογών της Κυριακής, την ταπείνωση της απώλειας της πρώτης θέσης. Όμως καταγράφει ιστορικό χαμηλό και πιθανότατα θα πρέπει να παραχωρήσει την εξουσία. Μία άλλη σταθερά της σουηδικής πολιτικής ζωής, η οποία δείχνει να εκλείπει μετά την ετυμηγορία της κάλπης, είναι ο ιδιόμορφος διπολισμός που είχε συγκροτηθεί γύρω από τα δύο μεγάλα κόμματα. Από την μία, οι Σοσιαλδημοκράτες συγκυβερνούσαν από το 2014 με τους Πράσινους, σε κυβέρνηση μειοψηφίας η οποία είχε και

Στη φωτογραφία η γυναίκα που δολοφονήθηκε. Δεν βρίσκονται ελεύθερα διαμερίσματα, δεν υπάρχουν δουλειές και δεν μπορεί κανείς να ψωνίσει, χωρίς να έχει μαζί του πιστόλι, μετά τη διπλή δολοφονία σε κατάστημα της ΙΚΕΑ. Το 2040 η χώρα θα είναι ισλαμική, ενώ μαίνεται ο εμφύλιος πόλεμος. Μία από τις πιο πλούσιες και κοινωνικά δίκαιες χώρες της Ευρώπης καταρρέει, ενώ όλο και πιο πολλά ΜΜΕ αναφέρονται στο δράμα που βιώνουν οι πολίτες της ( πηγή ). Ειδικά μετά το διπλό, αποτρόπαιο έγκλημα σε κατάστημα της ΙΚΕΑ, με τους βιασμούς γυναικών από μουσουλμάνους να έχουν εξελιχθεί σε επιδημία, μαζί με την τρομοκρατία και με τα υπόλοιπα ανατριχιαστικά εγκλήματα ( άρθρο ). Η χώρα που οι κάτοικοί της απαγορεύεται να αναφερθούν σε τέτοια προβλήματα, μήπως χαρακτηριστούν ρατσιστές ή επειδή κινδυνεύουν να χάσουν τη θέση τους στο δημόσιο, αποφάσισε τελικά να κλείσει ερμητικά τα σύνορα της, να απομονωθεί. Οι αιτίες; Πολλοί μουσουλμάνοι. Πολύ τρομοκρατία. Συμμοριτοπόλεμοι στους δρόμους. Εμπρησμοί. Υ

Σύμφωνα με τους ειδικούς των επιστημών δημόσιας υγείας, είναι αδιαμφισβήτητη η συσχέτιση ανάμεσα στο προσδόκιμο επιβίωσης και τη σχετική θέση του ατόμου στην κοινωνικο-οικονομική ιεραρχία. Τα απόλυτα μεγέθη (λ.χ. κατά κεφαλήν ΑΕΠ) δεν είναι τόσο καθοριστικά, όσο το αν κανείς, με τα μέτρα της δικής του κοινωνίας, ανήκει στους “υστερούντες” και άρα επιβαρύνεται με το αντίστοιχο ψυχοκοινωνικό στρες. Έτσι, οι “προνομιούχοι” λ.χ. μιας αφρικανικής χώρας έχουν πολύ καλύτερους δείκτες υγείας από τους “ μη προνομιούχου ς” μιας ευρωπαϊκής χώρας, ακόμη και αν σε απευθείας σύγκριση διαθέτουν μικρότερο εισόδημα από αυτούς. Τα   δεδομένα αυτά θα μπορούσαν, τηρουμένων των αναλογιών, να φωτίσουν και τις προϋποθέσεις εμφάνισης συμπτωμάτων κοινωνικής παθολογίας –και άρα να λύσουν την απορία πώς είναι δυνατόν σε μία χώρα της Ευρώπης με ανθηρή οικονομία και παράδοση γενναιόδωρου κοινωνικού κράτους, όπως η Σουηδία, να συγκλονίζονται τα υποβαθμισμένα προάστια της Στοκχόλμης για πέμπτη κατά σειρά