IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

    Η σχέση με το κινητό και το τάμπλετ ξεκινάει πριν από το σχολείο. Οι ειδικοί της εκπαίδευσης και της παιδικής υγείας βλέπουν ήδη τις επιπτώσεις της ψηφιακής ζωής στην πρόσληψη της γνώσης και τη συγκέντρωση.   Η ΨΗΦΙΑΚΗ «ΔΙΑΠΛΑΣΗ» ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ... Πώς ο εθισμός στην οθόνη  αλλοιώνει τη σκέψη των παιδιών.   Διαστάσεις πανδηµίας λαμβάνει η έκθεση των παιδιών στις οθόνες των κινητών και των τάμπλετ από πολύ μικρή, ακόμη και τη βρεφική ηλικία. Παιδαγωγοί, εκπαιδευτικοί και ψυχολόγοι αρχίζουν ήδη να διαπιστώνουν τις μαθησιακές δυσκολίες που προκαλεί η ψηφιακή ζωή των παιδιών: Εχουν εθιστεί στο διαρκές και έντονο ερέθισμα που δίνουν οι συσκευές, είναι πια πολύ πιο δύσκολο να συγκεντρωθούν σε κάτι άλλο. Ο τρόπος με τον οποίο μαθαίνουν έχει αλλάξει, χάνουν το ενδιαφέρον τους για τα βιβλία, και όταν δεν είναι «συνδεδεμένοι» παραπονιούνται πως βαριούνται. Οι ειδικοί κάνουν λόγο στην «Κ» για απώλεια ελέγχου και εφιστούν την προσοχή όλων, και κυρίως των γονιών, για την ...

Mario Vargas Llosa  Γιατί διαβάζουμε μυθιστορήματα;  Το ακόλουθο κείμενο του Περουβιανού νομπελίστα συγγραφέα Μάριο Βάργκας Λιόσα είναι απόσπασμα ομιλίας που εκφώνησε στις 7 Ιουνίου 2018 στο Μιλάνο, σε εκδήλωση που οργάνωσε προς τιμήν του το Καθολικό Πανεπιστήμιο της πόλης. Γιατί διαβάζουμε; Η επινόηση και η αφήγηση ιστοριών είναι μια από τις αρχαιότερες παραδόσεις της ανθρωπότητας. Την εφάρμοσαν όλοι οι πολιτισμοί χωρίς εξαιρέσεις. Δεν γνωρίζουμε πότε ακριβώς γεννήθηκε, αλλά είμαστε σίγουροι ότι οι απαρχές της ταυτίζονται με την ύπαρξη των ανθρώπινων όντων και βέβαια με την επινόηση του λόγου, που μας έδωσε τη δυνατότητα να επικοινωνούμε μεταξύ μας. Γεννιέται από την ανθρώπινη κατάσταση, δηλαδή από εκείνη την παράξενη κατάσταση εξαιτίας της οποίας ζούμε μία μόνο ζωή, αλλά είμαστε ικανοί να φανταζόμαστε άλλες χίλιες. Πιθανόν από την αρχή των καιρών, οι ανθρώπινες υπάρξεις αισθάνθηκαν εγκλωβισμένες στη μοναδική ζωή που είχαν και θέλησαν να ζήσουν και άλλ...

 Μεγαλώνοντας έναν αναγνώστη:  Δέκα συμβουλές. Όλοι ξέρουμε πως ένας νέος αναγνώστης γεννιέται σε ένα σπίτι που αγαπά το διάβασμα και σέβεται τα βιβλία, και ότι το μέλλον της σχέσης αυτού του νέου αναγνώστη, αυτού του παιδιού, με τα βιβλία καθορίζεται (αναπτύσσεται, δυναμώνει, αμβλύνεται, ή και χάνεται) στο σχολείο. Αναφορικά με το τελευταίο, δεν θέλουμε να πούμε ότι χάνεται εξαιτίας, ακριβώς, του σχολείου. Αλλά ότι σε εκείνες τις ηλικίες —όταν το παιδί μας είναι πια ένας ανεξάρτητος αναγνώστης, ένας αναγνώστης δηλαδή που επιλέγει μόνος τα βιβλία που θα διαβάσει και τους ρυθμούς με τους οποίους θα τα διαβάσει— είναι πολύ δύσκολο (καλύτερα: πολύ δύσκολο πια) για έναν γονιό, ή για οποιονδήποτε κοντινό τρίτο, να «επέμβει» πυροσβεστικά. Ο ρόλος του γονιού ως αυτού που θα εμφυσήσει και θα (προσπαθήσει να) κρατήσει αναμμένη την αγάπη του παιδιού του για τα βιβλία δεν σταματά, φυσικά, όταν το παιδί αρχίζει να πηγαίνει στο γυμνάσιο —κάθε άλλο—, μολονότι ήδη από πιο π...

Στοίβες πολλών και καλών βιβλίων, που καλύπτουν ένα μεγάλο εύρος ενδιαφερόντων, έχουν τοποθετηθεί στα ράφια των βιβλιοπωλείων – όσων έχουν απομείνει – και περιμένουν αυτές τις μέρες τους αναγνώστες. Το ζήτημα που ενσκήπτει πάντα είναι το κατά πόσο αυτό το μικρό εορταστικό διάστημα θα μπορέσει να καλύψει την αναγνωστική ξηρασία που ακολουθεί και αν εν τέλει η προσφορά και η ζήτηση σε σχέση με τη χρονική περίοδο είναι εξορθολογισμένη.  Το βιβλίο στη χώρα μας δεν έχει ιδιαίτερη διάδοση κι αν μιλήσουμε με πιο απαιτητικούς όρους, τα πράγματα γίνονται απογοητευτικότερα. Η ανάγνωση δεν έχει ενταχθεί στην παράδοσή μας – όσο τα μπουζούκια, οι ταβέρνες και τα καφενεία, για παράδειγμα… Το βιβλίο για τον μέσο Έλληνα είναι κάτι βαρετό, κάτι που πιθανώς τον υπονομεύει και που αφορά μάλιστα μια μερίδα στο όριο ανεκτών και αντιπαθητικών πολιτών, οι οποίοι έχουν τις παραξενιές τους. Όση αποδοχή διαθέτει η βιβλιοφιλία εντάσσεται σε ένα κομφορμιστικό πλαίσιο που επιτάσσει η μόδα – τίποτα...

Είναι κοινώς παραδεκτό, ότι διαχρονικά υπήρχε μια άρρηκτα συνδεδεμένη σχέση μεταξύ ανθρώπου και βιβλίου. Το βιβλίο ήταν η αστείρευτη πηγή γνώσης, το εργαλείο της δουλειάς, η πυξίδα της κριτικής σκέψης. Ωστόσο, αφενός η ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας, αφετέρου το αέναο κυνήγι του χρήματος και της επαγγελματικής αποκατάστασης- με αποτέλεσμα να μην υπάρχει χρόνος για την ανάγνωση ενός βιβλίου στην ανιαρή καθημερινότητα- έχουν διαταράξει το δεσμό αυτό. Όλο και λιγότεροι διατηρούν την παράδοση ακέραια.  Ποιες είναι όμως οι συνέπειες που υφίσταται το άτομο από την απομάκρυνσή του από το βιβλίο; Πρωταρχικά, το διάβασμα εξευγενίζει το πνεύμα, ακονίζει τη σκέψη. Με άλλα λόγια, οι πνευματικοί ορίζοντες διευρύνονται, η σκέψη ενεργοποιείται, η φαντασία διεγείρεται . Η απουσία εικόνων- ως απεξάρτηση από τον καταιγισμό τους που προβάλλουν η τηλεόραση και το διαδίκτυο- δραστηριοποιεί και δυναμώνει τον εγκέφαλο, καθώς τον βάζει σε διαδικασία να σχηματίζει μόνος του τις εικόνες. Επομένως, ...

Anne Belov:''Monica Reading'' Πριν από μερικές ημέρες στο facebook ξεκίνησε, και συνεχίζεται, ένας από τους γνωστούς μαραθώνιους ανταλλαγής προσκλήσεων για παράθεση καταλόγου με τα «Δέκα καλύτερά μου». Ο εν λόγω γύρος, το #bookchallenge, αφορούσε τα δέκα βιβλία που έχεις διαβάσει και σου έρχονται πρώτα στον νου. Οχι απαραιτήτως αυτά που θεωρείς σημαντικότερα, ωραιότερα, πιο ωφέλιμα κ.ο.κ., αλλά αυτά που ανακαλείς μέσα στα πρώτα δύο-τρία λεπτά από την πρόκληση-πρόσκληση. Αυτή η απαιτούμενη αυθορμησία μού φάνηκε πολύ ενδιαφέρουσα. Και ενέδωσα. Παρέθεσα μία λίστα με τίτλους που ανέβλυσαν ακαριαία, με μια ελάχιστη ανάδευση της μνήμης. Γνώριζα ότι τέτοιες δημόσιες λίστες είναι, συνηθέστατα, μείγμα ναρκισσιστικής πόζας και υπολογισμένης αυτοπεριγραφής. Αλλά ήθελα να μετρηθώ, όσο ήταν δυνατόν, να δω πώς και πόσο ο ήδη χτισμένος δημόσιος εαυτός, η δημόσια εικόνα αποστειρωμένη από τα εν τω βάθει γούστα, φανερώνεται αυθόρμητα και αφτιασίδωτα. Πιέστηκα να καταγράψω χ...

T. F. Simon-Vilma reading a Book Το διάβασμα πολλαπλασιάζει τη ζωή μας Πέντε συγγραφείς μάς καλούν να περιηγηθούμε, από διαφορετικούς δρόμους ο καθένας, στον συναρπαστικό κόσμο των βιβλίων Μ ε τη διφορούμενη σημασία του, ο τίτλος του βιβλίου της Μάργκαρετ Γουίλς «Reading Matters» («Αναγνωστικές υποθέσεις» ή «Το διάβασμα έχει σημασία») είναι λογοπαίγνιο αλλά και σοβαρή προειδοποίηση, γιατί το διάβασμα κινδυνεύει να γίνει μια χαμένη τέχνη, όπως η καλλιγραφία και η στενογραφία. Oπως λέει ο Χένρι Χίτσινγκς στο «Πώς να μιλάτε για βιβλία που δεν έχετε διαβάσει» (ελλ. έκδοση «Πατάκης»), ένα βιβλίο που ο συγγραφέας το απευθύνει ειρωνικά σε μη αναγνώστες, ζούμε σε μια εποχή όχι τόσο αγραμματοσύνης όσο «αδιαβασίας». Σερφάρουμε στο Διαδίκτυο, συλλέγουμε πληροφορίες από ψηφιακές πηγές και ακρωτηριάζουμε λέξεις για να στείλουμε ηλεκτρονικά μηνύματα, αλλά δεν κάνουμε τον κόπο να εισχωρήσουμε στα βιβλία, να προσαρμοστούμε στο τέμπο τους, να βυθιστούμε στη θησαυρισμένη εμπειρία που προσφέρουν. Η Γουί...