IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Ο Φρόιντ και το σιωνιστικό όνειρο. Ο καλός γιατρός ήταν, στην πραγματικότητα, εναντίον της ίδρυσης ενός εβραϊκού κράτους στη γη  του Ισραήλ και δεν είχε καμία αμφιβολία για την έκφραση της αποδοκιμασίας του - κάτι που έκανε με έναν αρκετά εύγλωττο και έντονο τρόπο σε μια επιστολή που έστειλε στον επικεφαλής του  Keren HaYesod στη Βιέννη το 1930. Οι εχθροπραξίες ξεκίνησαν μια καυτή ημέρα στα μέσα Αυγούστου του 1929. Ο μακροχρόνιος αγώνας μεταξύ των Αράβων και των Εβραίων στη γη  του Ισραήλ για την  πρόσβαση στο Δυτικό Τείχος είχε επίσημα φτάσει σε κρίσιμο σημείο. Την Παρασκευή, 16 Αυγούστου 1929, ένας αραβικός όχλος που είχε εκνευριστεί από το Ανώτατο Μουσουλμανικό Συμβούλιο, κατέβηκε στο Δυτικό Τείχος, έδιωξε τους Εβραίους προσκυνητές από το χώρο και προχώρησε στην καύση ιερών βιβλίων και κυλίνδρων Τορά. Αυτή η κίνηση εξαπέλυσε ένα κύμα βίας στη χώρα του Ισραήλ και, σε μια μόνο εβδομάδα, οι ταραχές της Παλαιστίνης του 1929 είδαν περισσότερους από 130 Εβραίους να σκοτώνοντ

The id, ego, and super-ego Εκείνο, Εγώ και Υπερεγώ.  Το Εκείνο, το Εγώ και το Υπερεγώ (λατ. Id, Ego, Superego, ɪd (βοήθεια·λήψη)ˈe.ɡo (βοήθεια·λήψη) [ˈsu.perˌe.ɡo])[α] είναι οι τρεις συνιστώσες του μοντέλου για τη δομή του ανθρωπίνου ψυχικού οργάνου στα πλαίσια της δεύτερης τοπικής θεωρίας του Σίγκμουντ Φρόυντ. Σύμφωνα με αυτό το δομικό μοντέλο το Εκείνο αντιπροσωπεύει τα κίνητρα, τα ένστικτα και τις βιολογικές ανάγκες του ατόμου και κατά συνέπεια είναι έμφυτο, το Εγώ αποτελεί το λογικό μέρος που αν και δεν είναι έμφυτο, αναπτύσσεται και καλλιεργείται με την επίδραση της συσσωρευμένης εμπειρίας και τέλος το Υπερεγώ αντιπροσωπεύει όλες τις θετικές ηθικές και κοινωνικές αξίες του ατόμου, αποτελώντας κατά κάποιο τρόπο την ηθική συνείδηση.[1] «Το Εγώ δεν είναι έντονα διαχωρισμένο από το Εκείνο καθώς το χαμηλότερο μέρος του συγχωνεύεται σε αυτό... αλλά το απωθημένο συγχωνεύεται και αυτό στο Εκείνο και είναι αποκλειστικά μέρος του. Το απωθημένο διαχωρίζεται από

«2.400 χρόνια πριν από τον Φρόιντ,  ο Ηράκλειτος μίλησε για υποσυνείδητο». Ριζική αλλαγή της εικόνας που υπάρχει σε παγκόσμιο επίπεδο για τον μέγιστο Ηράκλειτο επιφέρει μία καινούργια μελέτη, του αναπληρωτή καθηγητή Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, Αντρέα Λέμπεντεφ, ο οποίος, παρουσιάζοντας είκοσι τρία νέα αποσπάσματα του μεγάλου φιλοσόφου, καταδεικνύει πως δεν ήταν ένας φυσικός φιλόσοφος, σύμφωνα με την επικρατούσα θετικιστική άποψη, αλλά πρωτίστως πολιτικός, ηθικός φιλόσοφος και ανθρωπολόγος. Μάλιστα, υποστηρίζει πως ο Ελληνας φιλόσοφος μίλησε για το υποσυνείδητο 2.400 χρόνια πριν από τον Φρόιντ. Το βιβλίο του Λέμπεντεφ, ενός από τους εξέχοντες μελετητές της προσωκρατικής φιλοσοφίας διεθνώς, έχει εκδοθεί στα ρωσικά με τίτλο «Ο Λόγος του Ηράκλειτου», ενώ θα εκδοθεί στα αγγλικά και στα ελληνικά. Βαθύς γνώστης και παθιασμένος μελετητής του ελληνικού πολιτισμού, απαγγέλλει απέξω ολόκληρα αποσπάσματα αρχαίων κειμένων με την ερασμιακή προφορά. Επίσης, με μία

Σίγκμουντ Φρόιντ:  Ο Χριστόφορος Κολόμβος του υποσυνειδήτου  Η συνέντευξη που ακολουθεί παραχωρήθηκε στον   George Sylvester Viereck   και δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «  Glimpses of the Great » το 1930   George Sylvester Viereck   Ο Σίγκμουντ Φρόιντ (1856-1939), ο εβραϊκής καταγωγής αυστριακός ιδρυτής της ψυχανάλυσης, σπούδασε ιατρική στη Βιέννη * Συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι, κοντά στον Ζαν-Μαρτέν Σαρκό, ο οποίος χρησιμοποιούσε την ύπνωση ως θεραπεία της υστερίας * Αργότερα ο Φρόιντ θα ανέπτυσσε τη δική του μέθοδο θεραπείας μέσω της «ελεύθερης συζήτησης» με τον ασθενή, καθώς και την ψυχαναλυτική θεωρία της άμυνας και της καταστολής * Υποστήριζε ότι η νεύρωση ήταν προϊόν της [καταπιεσμένης] παιδικής σεξουαλικότητας * Το 1890 εξέδωσε το έργο του Η ερμηνεία των ονείρων και το 1902 κατέλαβε την ειδική έδρα της νευροπαθολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης * Εκτοτε συγκεντρώθηκε στη μελέτη της ψυχολογικής και ψυχοπαθολογικής συμπεριφοράς και του ρόλου τον οποίο δ