IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Εβραίοι: ένας λαός που δεν αγάπησε κανείς.   Ήταν οι μόνοι που στα χρόνια της ρωμαϊκής κατάκτησης δεν δέχτηκαν να υποταχθούν. Κάθε τόσο έκαναν και μια ανταρσία που έφερνε τους Ρωμαίους σε δύσκολη θέση. Τους πήραν με το καλό, τους πήραν με το άγριο, τίποτα δεν κατάφεραν. Οι Εβραίοι ήταν το πιο ανυπόταχτο στοιχείο μέσα στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Ώσπου ο Τίτος, ο γιος του αυτοκράτορα Βεσπασιανού, τους συνέτριψε καταστρέφοντας τον Ναό του Σολομώντος και σκοτώνοντας χιλιάδες Εβραίους. Το 74 μΧ κάθε αντίσταση των Εβραίων έσβησε οριστικά και ο Τίτος τέλεσε θρίαμβο στη Ρώμη. Όσοι επέζησαν, εγκατέλειψαν την πατρίδα τους. Από τότε χρονολογείται η Εβραϊκή Διασπορά. Είναι σκληρός λαός.   Το απέδειξε επιβιώνοντας επί 2000 χρόνια ξεριζωμένος από τον τόπο του, σκορπισμένος στα πέρατα της γης, ζώντας στο περιθώριο της κοινωνίας και δεχόμενος προσβολές, ταπείνωση, περιφρόνηση, μίσος και πογκρόμ από τους αλλόθρησκους όπου γης. Και χωρίς δικαίωμα ακίνητης περιουσίας. Αναγκάστηκαν να μετέλθουν επαγγέλματα

  Η εφεύρεση του εβραϊκού λαού.   Οι Εβραίοι αποτελούν ένα ενιαίο λαό; Σ’ αυτήν την αρχαία ερώτηση, ένας ισραηλινός συγγραφέας συνεισφέρει μια νέα απάντηση. Ενάντια στην κυρίαρχη πεποίθηση,  η διασπορά  δεν  γεννήθηκε  από  την έξωση  των  Εβραίων  της Παλαιστίνης, αλλά από διαδοχικούς προσηλυτισμούς στην Βόρεια Αφρική, στην Νότια Ευρώπη και την Μέση Ανατολή. Να κάτι που κάνει ένα από τα θεμέλια της σιωνιστικής σκέψεις να τρίζουν, αυτό που θέλει τους Εβραίους να είναι απόγονοι του βασιλείου του Δαβίδ και όχι απογόνους Βερβερίνων πολεμιστών ή Χαζάρων ιππέων.                                              (Από το αρχείο μας, Αύγουστος 2008) Κάθε Ισραηλινός γνωρίζει, πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι η ύπαρξη του εβραϊκού λαού χρονολογείται από τη στιγμή που παρέλαβε την Τορά1 στο όρος Σινά, καθώς και ότι είναι ο απευθείας και αποκλειστικός απόγονος του λαού αυτού. Όλοι πιστεύουν ότι ο εν λόγω λαός, μετά την έξοδό του από την Αίγυπτο, εγκαταστάθηκε στη «Γη της Επαγγελίας», όπου οικοδόμησε το ένδο

Ο Φρόιντ και το σιωνιστικό όνειρο. Ο καλός γιατρός ήταν, στην πραγματικότητα, εναντίον της ίδρυσης ενός εβραϊκού κράτους στη γη  του Ισραήλ και δεν είχε καμία αμφιβολία για την έκφραση της αποδοκιμασίας του - κάτι που έκανε με έναν αρκετά εύγλωττο και έντονο τρόπο σε μια επιστολή που έστειλε στον επικεφαλής του  Keren HaYesod στη Βιέννη το 1930. Οι εχθροπραξίες ξεκίνησαν μια καυτή ημέρα στα μέσα Αυγούστου του 1929. Ο μακροχρόνιος αγώνας μεταξύ των Αράβων και των Εβραίων στη γη  του Ισραήλ για την  πρόσβαση στο Δυτικό Τείχος είχε επίσημα φτάσει σε κρίσιμο σημείο. Την Παρασκευή, 16 Αυγούστου 1929, ένας αραβικός όχλος που είχε εκνευριστεί από το Ανώτατο Μουσουλμανικό Συμβούλιο, κατέβηκε στο Δυτικό Τείχος, έδιωξε τους Εβραίους προσκυνητές από το χώρο και προχώρησε στην καύση ιερών βιβλίων και κυλίνδρων Τορά. Αυτή η κίνηση εξαπέλυσε ένα κύμα βίας στη χώρα του Ισραήλ και, σε μια μόνο εβδομάδα, οι ταραχές της Παλαιστίνης του 1929 είδαν περισσότερους από 130 Εβραίους να σκοτώνοντ