IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 «Η ανάγκη μας που όνομα δεν έχει». Η άποψη πως η Χούντα έπεσε από την εθνική καταστροφή στην Κύπρο, δεν εκθέτει το Πολυτεχνείο ή την Αριστερά τη Χούντα εκθέτει και όλους τους νοσταλγούς της. Ο τρόπος που αντέδρασε ο ΣΥΡΙΖΑ στα λεγόμενα του Υφ. Παιδείας Αγγ. Συρίγου, επιβεβαιώνει τους ισχυρισμούς του . Οι οποίοι δεν ανήκουν σε κανέναν ιστορικό αναθεωρητισμό . Αρκετοί, που προέρχονται από την αριστερά, τις πιο ριζοσπαστικές της εκδοχές αν θέλετε, τους επαναλαμβάνουν ακατάπαυστα από εκείνο το τραγικό καλοκαίρι του 1974, που μας έφερε την εισβολή και την κατοχή της μισής Κύπρου. Το ότι η κυρίαρχη άποψη για την μεταπολίτευση, θεμελιώθηκε στη λήθη του γεγονότος ότι η Χούντα έπεσε λόγω της εισβολής και της κατοχής, σήμαινε ότι η θεσμική της ιδεολογία απωθούσε την εθνική καταστροφή που γέννησε την Τρίτη Ελληνική Δημοκρατία. Ξεχνούσε, την ίδια στιγμή που σε κάθε επέτειο της καταστροφής, έλεγε υποκριτικά «δεν ξεχνώ». «Η Κύπρος είναι μακριά» , είχε δηλώσει ο Κωνσταντίνος Καραμανλ

Η μεγάλη ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές και η επερχόμενη, κατά τα φαινόμενα, στις εθνικές κάλπες της 7ης Ιουλίου, οφείλεται σε στρατηγικά λάθη, που διαπράχθηκαν κατά συρροή από τον Ιανουάριο του 2015 έως σήμερα. Αυτά μπορούν να στοιχειοθετηθούν σε έξι κατηγορίες, που αποτελούν τις βασικές αιτίες της ήττας και παράλληλα χαίνουσες πληγές, αφού διέβρωσαν αμετακλήτως τον αρχικό ριζοσπαστισμό, το αυτοδιατυμπανιζόμενο 'ήθος' και, εν τέλει, τη λαϊκή νομιμοποίηση. Πρώτη πληγή: H ιστορικών διαστάσεων πολιτική ανικανότητα αξιοποίησης της εκλογικής νίκης του Ιανουαρίου του 2015, όπου η Ευρώπη και οι δανειστές ήταν διατεθειμένοι να προσφέρουν πολύ περισσότερα από ό,τι στις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ειδικά στο κρίσιμο ζήτημα της σοβαρής μειώσεως του δημοσίου χρέους και της εφαρμογής της ρήτρας ανάπτυξης. Αντί αυτού, λόγω της πολιτικής ελαφρότητας και ναρκισσιστικής αφέλειας, συντελέσθηκε η πλήρης παγίδευση της χώρας από τον Σόιμπλε, με συ

Ας σκεφτούμε, εάν μπορούμε ακόμη να σκεφτόμαστε.  Τα 40 χρόνια της μεταπολιτευτικής κλεπτοκρατίας  και τα 4 χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ είναι μεγέθη ανισότιμα. Στην εγχώρια πολιτική σκηνή, τα λάθη του ΣΥΡΙΖΑ, που διαχειρίστηκε την εξουσία τα 4 τελευταία χρόνια (συμβιβασμοί, λάθη, παραλείψεις και συμπεριφορές λόγω εξωτερικών πιέσεων, απειρίας, άγνοιας, βλακείας ή ιδιοτέλειας, κατά περίπτωση) είναι πταίσματα σε σύγκριση με τα ανοσιουργήματα της 40χρονης μεταπολιτευτικής κλεπτοκρατίας, η οποία υιοθέτησε έναν άκρατο νεοφιλελευθερισμό με ό,τι συνεπάγονταν αυτό, εξόγκωσε το σπάταλο και παρασιτικό πελατειακό κράτος των «ημετέρων», έκανε ανεπίτρεπτες και σκανδαλώδεις παρεμβάσεις  στην οικονομία που καλύπτονταν από αλόγιστο δανεισμό και δημιούργησε έναν εσμό από ντόπιους «ολιγάρχες», μέσω μιας (υπό κοινοβουλευτικό μανδύα) μεθοδολογίας που εφαρμόστηκε με «επιτυχία» στη  μετασοβιετική Ρωσία και τις αποικίες της με τεράστιο ανθρώπινο κόστος. Εάν αυτή η σκιαγράφηση είναι σωστή, τότε