IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Το ερώτημα «ποιος κυβερνά αυτό το κόμμα;«, κατά παράφραση της μνημειώδους φράσης που αποδίδεται στον γενάρχη της σύγχρονης Δεξιάς, είναι διηνεκώς επανερχόμενο στη ΝΔ. Φυσικά, συναρτάται με τους εκάστοτε εσωτερικούς συσχετισμούς στο στελεχιακό δυναμικό και στην κοινοβουλευτική ομάδα. Επίσης, αποτυπώνεται στη συγκεχυμένη ιδεολογική φυσιογνωμία και στη θολή πολιτική γραμμή του κόμματος. Δεν είναι αυτονόητα αυτά στη συντηρητική παράταξη που στο επίπεδο των διακηρύξεων κινείται από τον μεσαίο χώρο του Κώστα Καραμανλή, μέχρι τον νεοφιλελευθερισμό στα οικονομικά του Κυριάκου Μητσοτάκη και την ακροδεξιά στα κοινωνικά και εθνικά ζητήματα του Αντώνη Σαμαρά. Αν και στοιχισμένη προ της κατάληψης της εξουσίας η ΝΔ, έχει στο εσωτερικό της τρεις διακριτές τάσεις: Παλαιοί και νέοι μητσοτακικοί νεοφιλελεύθερης αντίληψης, που θα ενισχυθούν στις εκλογές αφού ο πρόεδρος καταρτίζει τα ψηφοδέλτια. Σαμαρικοί που τώρα δεσπόζουν πολιτικά, λόγω της ισχυρής παρουσίας του Αντώνη Σαμαρά και ενισχύο

Οι ιδεολογικές μετεξελίξεις του ευρύτερου χώρου δεξιώτερα του κέντρου, ειδικά κατά τη διάρκεια της μνημονιακής χρονογραφίας, έχουν ιδιαίτερο πολιτικό ενδιαφέρον όχι  παρά το γεγονός   ότι προσιδιάζουν σε θέατρο του παραλόγου, αλλά μάλλον   ακριβώς   γι' αυτό.[1] Εδώ θα εξετάσουμε την εξέλιξη των πραγμάτων στον πολιτικό χώρο δεξιώτερα του κέντρου από πριν το «Καστελόριζο» του 2010 και μέχρι την σημερινή κηδεία διαρκείας. Με την λέξη «τερατογένεση» δεν αναφέρομαι σε ιδεολογικές τοποθετήσεις αλλόκοτων αναφορών (τύπου «θα επανακαταλάβουμε τις πόλεις μας»), αλλά σε πολύ απότομες ιδεολογικές/πολιτικές μετατοπίσεις (από το... ψυγείο στο φούρνο, και τούμπαλιν) και στα απότοκά τους. Οφείλουμε να ξεκινήσουμε από την παραδοχή πως η Υπαρκτή Δεξιά, δηλαδή για δεκαετίες το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, δεν αποτελεί  ιδεολογικοποιημένο  φορέα. Λειτουργεί ως διαχειριστής βιλαετίων και ρυθμιστής ενός ιδιότυπου συστήματος κομματοκρατικής μικροφεουδαρχίας, εξ ου και ο ιδρυτικός της ιδεολογικός

Σκίτσο του Γ.ΚΑΛΑ'Ι'ΤΖΗ  Πριν από μία εβδομάδα ο ελληνικός λαός πήγε στις κάλπες και έστειλε ένα καθαρό μήνυμα: Θέλει η Ελλάδα να παραμείνει στο ευρώ δίχως να ληφθούν μέτρα. Το πως θα γίνει αυτό είναι ένα θέμα συζήτησης. Το τι θα συμβεί αν ο λαός αυτός ανακαλύψει ξαφνικά ότι δεν μπορείς να έχεις και τον σκύλο χορτάτο και την πίτα ολάκερη, είναι το άλλο θέμα. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει αντίπαλο. Δεν είχε αντίπαλο. Κι αυτό δεν είναι καλό πράγμα στην Δημοκρατία. Αν αποτύχει ο κ. Τσίπρας, που το απευχόμαστε, οι αγανακτισμένοι ψηφοφόροι θα στραφούν τότε στην Χρυσή Αυγή!  Ο ελληνικός λαός ψήφισε κάτι διαφορετικό από αυτό που είχε δοκιμάσει μέχρι χτες. Ψήφισε "αντιμνημόνιο", επειδή τον έπεισε η άλλη πλευρά ότι υπάρχει και μία άλλη λύση πέρα από αυτές που έχει ήδη δοκιμάσει. Υπεύθυνο για το φαινόμενο των "αγανακτισμένων" είναι το ίδιο το πολιτικό σύστημα που το δημιούργησε. Στην Πορτογαλία και στην Ιρλανδία που οι πολιτικοί συνεργάστηκαν μεταξύ τους τα μν

   Στις 19 Ιανουαρίου 2015, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ τρομοκρατούσε τους πολίτες με την τεράστια ευκολία που τον διακρίνει,  γράφοντας ότι την Παρασκευή θα ξυπνούσαμε δίχως ευρώ . Τη σύλληψη αυτής της άθλιας ιδέας είχε ο άνθρωπος με τις τρίχες ανάμεσα στα δάχτυλα, Νίκος Ευαγγελάτος. Η «ενημερωτική» ιστοσελίδα του ανθρώπου με τις τρίχες ανάμεσα στα δάχτυλα ξεπέρασε κάθε τρομολαγνικό πήχη που έβαζαν τόσο καιρό το MEGA, o ANT1, ο Αλαφούζος και ο Μπόμπολας. Δεν ήταν το μόνο  δημοσίευμα  του newsit.gr που έσπερνε πανικό στους Έλληνες και το χρησιμοποιούσαν ως επιχείρημα οι υποψήφιοι της ΝΔ. Ούτε φυσικά ήταν το μόνο Μέσο που χρησιμοποιούσε την τρομοκρατία. Εδώ, μάλιστα, έχουμε το παράδοξο να χρησιμοποιεί το newsit ως «πηγή» του δικού του άρθρου την «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», αλλά το  άρθρο στο οποίο παραπέμπει  να είναι σαφέστατα πιο ψύχραιμο και αναλυτικό, δίχως πάντως η «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» να διαμαρτυρηθεί. Μάλλον δεν την χάλασε το αποτέλεσμα. Την προηγούμενη ημέρα, δηλαδή στις 18

Συνέντευξη κονσέρβα με '' Ωτο κιού '' !!! ΝΕΡΙΤ!!! H "Νέα Ελλάδα"!!! Tο "Eλληνικό ΒΒC"!!!   Αυτό ήταν το πρόσωπο της Δημόσιας Τηλεόρασης που μας έλειπε; Στο πρόσωπο των δυο αμίλητων τσολιάδων, που φρουρούσαν το «μνημείο», του κατ΄εξακουλούθησιν χθες μας, είδα ξεκάθαρα, ακόμα μια φορά, την απόλυτη παθογένεια του πολιτικού μας συστήματος. Είδα το αδιέξοδο μας. ... Παρακολουθούσα το διάγγελμα-συνέντευξη του Πρωθυπουργού στην ΕΡΤ. Τι ήταν η ΕΡΤ με δυο λόγια; Όχι. Μη μου πείτε για το «ιερό» όντως αρχείο της, μη μου πείτε για αρκετούς που τιμούσαν την έννοια «ποιότητα» όπως δεν τη χαιρόμαστε στην ιδιωτική τηλεόραση -που πέθανε και δεν της το λένε-. Όχι, μη μου αναφέρετε τα πολύτιμά της. Ας αλλάξω την ερώτηση για να ακριβό-ρωτήσω…«Τι κατάντησε να είναι η ΕΡΤ;». Η ΕΡΤ ήταν το σημείο που το σύστημα τρόμαξε από το σύστημα. Το πολυδαίδαλο, το άβατο, το άμετρο, το ανεξέλεγκτο, το αχόρταγο, το πολυπρόσωπο, το χαώδες. Ήταν ότι η Ολυμπιακή