IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Δεν έχεις να κάνεις με στρατό τον οποίο αδυνατείς να αντιμετωπίσεις, αλλά με δυστυχισμένους ανθρώπους, τους οποίους για να σταματήσεις πρέπει να εγκαταλείψεις στη θάλασσα να πνιγούν. Καμιά ανθρώπινη αρχή και κανένας πολιτισμός δεν θα υπαγόρευε κάτι τέτοιο. Τι, άραγε, υπονοούν οι Αυστριακοί εταίροι μας; Προφανώς, αφού δεν γίνεται να βυθιστούν οι πρόσφυγες, να μείνουν στην Ελλάδα. Ποσώς τους ενδιαφέρει το μέλλον μιας χώρας που δοκιμάζεται από την κρίση, οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά, θεσμικά. Η αυστριακή στάση δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Γι αυτό, στο θυμικό του Έλληνα πολίτη βρίσκει ανταπόκριση η σκληρή στάση της κυβέρνησης να ανακαλέσει την πρέσβη στη Βιέννη για διαβουλεύσεις και να μην κάνει αποδεκτό το αίτημα της Αυστριακής υπουργού εσωτερικών να επισκεφθεί την Αθήνα. Χρειάζεται, όμως, προσοχή στις κινήσεις αυτού του είδους για να μην απομονωθεί η χώρα. Σκίτσο του Π.ΜΑΡΑΓΚΟΥ Στις 4 Ιουνίου του 1920 στο Palais Grand Trianon του Άλσους των Βερσαλιών στη Γαλλία,

 Vienna-Balkan States and Austria Ποιος είναι ο κοινός παρονομαστής της στάσης των χωρών του Βίζεγκραντ και της Αυστρίας στη διαχείριση του Προσφυγικού: Δίχως αμφιβολία το ότι ο θόρυβος και το βραχυκύκλωμα στην ενότητα της Ε.Ε. που έχουν προκαλέσει είναι δυσανάλογος με το ποσοστό προσφύγων που θα έπρεπε να δεχθούν σε περίπτωση πλήρους εφαρμογής της αρχικής πρότασης Μέρκελ. Έτσι η δραστηριοποίηση των Τεσσάρων του Βίζεγκραντ (Πολωνία, Τσεχία, Ουγγαρία, Σλοβακία) νομιμοποιείται να ερμηνευθεί ως δήλωση συνολικής πολιτικής αποστασιοποίησης από τη Γερμανία, παρά το γεγονός ότι όλα τα μέλη της τετράδας έχουν ενταχθεί σε έναν ευρύτερο γερμανικό οικονομικό χώρο, ως επανεπιβεβαίωση της θέλησής τους να ισορροπούν ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση και την Ατλαντική Συμμαχία, αλλά κυρίως ως δήλωση ενδυνάμωσης και ενίσχυσης μιας περιφερειακής συνεργασίας που τους επιτρέπει ή νομίζουν ότι τους επιτρέπει να διαπραγματεύονται στην Ε.Ε. με το ειδικό βάρος μεγάλης χώρας. Η στάση της Αυστ