IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Θεοδόσης Τάσιος Συνέντευξη στον ΑΡΓΥΡΗ ΚΩΣΤΑΚΗ Ο Ακαδημαικός, Καθηγητής του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου, αρθρογράφος και συγγραφέας Θεοδόσης Τάσιος, σε μιά συνέντευξη εκ βαθέων. Γιά τις σκληρές αλήθειες στην κοινωνία, την πολιτική, τα πανεπιστήμια, τη χρεοκοπία, τους πολιτικούς, τις δημοσκοπήσεις, το δημόσιο, τη διαφθορά, το "λάδωμα". Αλλά πάνω απ όλα γιά τη μυθική βιβλιοθήκη του. Ο Όλυμπος της διανόησης μου άνοιξε το φιλόξενο γραφείο του και όταν τέλειωσε η συζήτηση έφυγα πλούσιος σε συναισθήματα. Είμαι ευγνώμων που τον γνώρισα και με εμπιστεύτηκε. Και εκμυστηρεύομαι πως ένιωσα τόσο "γέρος" μπροστά σε ένα νέο μυαλό 88 ετών. Η συντριπτική δύναμη του μυαλού του Καθηγητή Τάσιου με "ισοπέδωσε". Ο κορυφαίος των κορυφαίων διανοητών ανοίγει νέους δρόμους σκέψης. Σαν ''ερπυστριοφόρο" σε μία άνυδρη γη ευτέλειας. Δεν θα πιστέψω ποτέ - το εννοώ - ότι μίλησα με αυτόν τον κολοσσιαίο Έλληνα. Του είμαι ευγνώμων. μου υποσχέθηκε ότι θα

Εικονογράφηση:TITINA XAΛMATZH «Ουσιαστικά είμαστε μαστροποί των παιδιών μας, διότι δανειστήκαμε αφειδώς για να περάσουμε καλά, αλλά τα δανεικά θα τα πληρώσουν οι επόμενες γενιές. Προτάξαμε μια ηθική προτεραιότητα που συγκεφαλαιωνόταν στο “εγώ, εδώ και τώρα”, ενώ η λυδία λίθος του ηθικού ενεργήματος είναι το “εσύ, αλλού και ύστερα”. Το στένεμα της αντίληψής μας για το πώς πρέπει να λειτουργεί η κοινωνία μας, συνιστά την αποτυχία μας» συνοψίζει χαρακτηριστικά ο Θεοδόσης Τάσιος. Ο λόγος του πανεπιστημιακού ήταν πάντα καίριος στα χρόνια της μεταπολίτευσης - τόσο από τα έδρανα του ΕΜΠ όσο και από άλλα εσωτερικά και διεθνή φόρα. Εχει δημοσιεύσει 430 επιστημονικές εργασίες και συγγράψει 49 βιβλία σε διάφορες γλώσσες και είναι επίτιμος διδάκτωρ έξι πανεπιστημίων. Μετά άλλον έναν δύσκολο για την Ελλάδα χρόνο, στην κουβέντα μας ανέδειξε την πίκρα του για την πορεία της χώρας τις τελευταίες δεκαετίες, αλλά και τη δική του δύναμη να κοιτάζει μπροστά, συμπυκνώνοντας τη σοφία τη

Ο Καθηγητής Θεοδόσης Τάσιος* συζητά με τον Ανδρέα Ζαμπούκα για τα πανεπιστήμια, την πολυπολιτισμικότητα, τους νέους και την αυτοσυνειδησία. Αναφέρεται στην σπουδαία θέση του Δασκάλου έναντι του Πολιτικού, στην «Σοσιαλδημοκρατία της Μεσευρώπης» και προσεγγίζει το ηθικό δια μέσου της «ηδονής». Εκφράζει την ανησυχία του για την σύγχρονη ελληνική κοινωνία αλλά παραμένει αισιόδοξος με τους νέους που αφιερώνονται στην δημιουργία και στην καινοτομία. Συνέντευξη στον Ανδρέα Ζαμπούκα Ο Βίλχελμ Ράιχ λέει κάπου: «Η ζωή σου θα γίνει ωραία και ασφαλής όταν οι δάσκαλοι των παιδιών σου, θα πληρώνονται καλύτερα από τους πολιτικούς». Συμμερίζεστε αυτή την «ουτοπική» άποψη; Καλό ακούγεται. Πρώτα η Υπόσταση, κι ύστερα η Πράξη. Κι η υπόσταση «προσδίδεται» με την  π α ν τ ο ε ι δ ή  Παιδείαν, που είναι η «ανάπνευση Παρελθόντος κι η έκπνευση Μέλλοντος». (Κι εννοούμε βέβαια όλο το εύρος Παιδείας, απ’ την μετακένωση Γνώσεων και την ανάπτυξη Δεξιοτεχνιών, μέχρι την ριζιμ

Πνύκα Πριν λίγο καιρό, ξεκινήσαμε μιαν απόπειρα θεωρητικής τάχα υπενθύμισης των βασικών αρχών της Δημοκρατίας (αρχών διαδικαστικών καί αξιακών), επειδή φαίνονται να πληθαίνουν επικίνδυνα κάμποσες αντιδημοκρατικές φωνές. Σήμερα (για όσους τυχόν δέν πλήττουν με τόσο «γνωστά» πράγματα), προτείνω να φέρομε στην επιφάνεια καί τις δυνητικές ανεπάρκειες δημοκρατικότητας. Ανεπάρκειες μόνον - όχι απειλές κατά της Δημοκρατίας, οι οποίες είναι άλλο καυτό κεφάλαιο. 1.  Θα αμφισβητήσω πρώτα τον μύθο της παρθενογένεσης της Δημοκρατίας: Δέν «φυτρώνει» απο μόνη της. Απλώς   γίγνεται , κομμάτι-κομμάτι, ως συνέχεια, ως διεργασία κι ως πάθος - όχι ως πράγμα που έπεσε απ' τον ουρανό. Υπάρχουν επομένως   κληρονομούμενες   ανεπάρκειες της Δημοκρατίας: Αυτό που ήταν «πρίν», μπορεί να ήταν λιγότερο (ή και καθόλου) δημοκρατικό - και δέν το ξεριζώνεις τελείως. Υστερα, ακόμα και το καινούργιο (το δημοκρατικότερο) καθώς έρχεται, είναι πλεγμένο με τη δικιά-του περιρρέουσα ατμόσφαιρα - τα π

 ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ  12/04/2013 

Η δύναμη του παραδείγματος « Οι λόγοι επλήθυναν, οι θεωρίες φουντώσανε –αλλ’ οι κοινωνίες-μας δεν πάνε πολύ καλά… Και πολλοί λένε πως όταν πρόκειται για το κοινό Καλό (την Συνισταμένη του ατομικού Ήθους δηλαδή), μόνον το Παράδειγμα είναι ικανό να μας αλλάξει: Διότι διαθέτει πειστικότητα (πρόκειται για π ρ ά ξ ε ι ς, κι όχι για φλυαρίες) και λειτουργεί και ως Σύμβολον (βραχυκυκλώνοντας την τεράστια απόσταση ανάμεσα στο νοούμενον και στο υπάρχον). Άλλωστε η ‘μίμησις’, μας λέν κι οι βιολόγοι, είναι μια γενικότατη λειτουργία της έμβιας ύλης: Απ’ τη δόμηση των κυττάρων, μέχρι τη μόρφωση των συνειδήσεων. Θυμάστε όταν (παιδιά) βγαίναμε απ’ τον κινηματογράφο, πώς ασυναίσθητα περπατούσαμε σαν τον πρωταγωνιστή ή με πόσην τρυφερότητα κυττούσαμε τους απόκληρους με τη ματιά του Σαρλώ. Μα τα ζωντανά παραδείγματα γύρω-μας λιγόστεψαν:  Καθώς οι πόλεις κι ο ρυθμός του βίου μεγάλωσαν, δεν βλέπομε εύκολα μπροστά-μας τον Αξιομίμητο –προβάλλουν το ευκολομίμητο! Έτσι όμως, χάνεται μια πολύ