IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Σκίτσο του Α.ΠΕΤΡΟΥΛΑΚΗ   Η Αγιά Σοφιά, ο θρησκευτικός σωβινισμός  και το μάθημα της Ιερουσαλήμ. Η  κίνηση Ερντογάν  να  μετατρέψει  το «πετράδι του στέμματος»  της Κωνσταντινούπολης   σε   τζαμί   έχει   στόχο   να   συσπειρώσει  τους ακροδεξιούς εθνικιστές. Η ιστορία δείχνει ότι υπάρχει και άλλος δρόμος. Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν όρισε την περασμένη εβδομάδα με διάταγμα πως η ηλικίας 1.500 ετών Αγία Σοφία, ο Βυζαντινός καθεδρικός ναός που μετατράπηκε σε τζαμί, που μετατράπηκε σε μουσείο, θα μετατραπεί και πάλι σε τζαμί. Αυτό το «πετράδι του στέμματος» στον μαγευτικό ορίζοντα της Κωνσταντινούπολης γίνεται «όπλο μαζικού αποπροσανατολισμού». Ο κ. Ερντογάν, η ανυπέρβλητη προσωπικότητα της Τουρκίας αυτόν τον αιώνα, κέρδισε περισσότερες από δώδεκα εκλογικές νίκες, για να αντικαταστήσει ένα κοινοβουλευτικό σύστημα με μια αυταρχική προεδρία που του επιτρέπει να κυβερνά σαν νεοσουλτάνος. Ωστόσο, βρίσκεται υπό πολιτική πίεση. Πέρυσι, οι θρίαμβοι της αντι

 COMMONS WIKIMEDIA Οι Σταυροφόροι καταλαμβάνουν την Ιερουσαλήμ Ιερουσαλήμ Ιούλιος 1099: Η λεηλασία της Ιερής Πόλης. Η κατάληψη της  Ιερουσαλήμ από τους Σταυροφόρους  και οι φρικτές σφαγές που ακολούθησαν.   Η Ιερουσαλήμ θεωρείται η ιερή πόλη για τις τρεις μεγάλες μονοθεϊστικές θρησκείες: τον Ιουδαϊσμό, τον Χριστιανισμό και το Ισλάμ. Από τα μέσα του 7ου αιώνα η ιερή πόλη είχε κατακτηθεί από τους μουσουλμάνους κατά την πρώτη φάση της αραβοϊσλαμικής επέκτασης. Η πόλη παρέμεινε σε μουσουλμανική κυριαρχία μέχρι το καλοκαίρι του 1099, οπότε και έφτασαν στην περιοχή τα στρατεύματα της Α΄ Σταυροφορίας, η οποία είχε διακηρυγμένο σκοπό την «απελευθέρωση» των Αγίων Τόπων και της Ιερουσαλήμ από τους μουσουλμάνους. Ήταν Ιούνιος του 1099. Οι Σταυροφόροι είχαν φτάσει πια έξω από τα τείχη της Ιερουσαλήμ‧ είχαν ξεκινήσει δυο χρόνια πριν από την κεντρική και δυτική Ευρώπη. Αφού διέσχισαν τη βαλκανική, έκαναν στάση στην Κωνσταντινούπολη, πέρασαν στη Μικρά  Ασία όπου κατατρόπωσαν τ

Ἡ ἑλληνική στάση στήν πρόσφατη ψηφοφορία τοῦ ΟΗΕ, γιά τήν  ἀμερικανική ἀπόφαση γιά μεταφορά τῆς ἰσραηλινῆς πρεσβείας τους ἀπό τό Τέλ Ἀβίβ στήν Ἱερουσαλήμ, σχολιάστηκε ὅσο καμμία ἄλλη ἀνάλογη. Ἦταν πολλοί αὐτοί πού χαρακτήρισαν λάθος τήν στοίχιση τῆς Ἑλλάδας στήν εὐρωπαϊκή γραμμή, καί πρόκριναν (τουλάχιστον) τήν ἀποχή. Τό ἐπιχείρημά τους; Ὅτι ἐμφανιστήκαμε νά εὐθυγραμμιζόμαστε μέ τήν τουρκική πρωτοβουλία καί νά ἐναντιωνόμαστε στά ἀμερικανικά καί ἰσραηλινά συμφέροντα πού κατά τά ἄλλα πασχίζουμε νά προσεταιριστοῦμε σέ στρατηγικό ἐπίπεδο. Εἶναι στέρεα ὅμως αὐτά τά ἐπιχειρήματα; Κατά τή γνώμη μας ὄχι. Πρῶτα πρῶτα δέν κρίθηκε τίποτε τό σημαντικό στήν ἐν λόγῳ ψηφοφορία, τῆς ὁποίας τό ἀποτέλεσμα ἦταν ἐξ ἀρχῆς προδιεγραμμένο. Τό ὅτι οἱ ΗΠΑ προέβησαν σέ κάποιους λεονταρισμούς πρίν τήν κάλπη δέν ἄλλαξε τίποτε ἐπί τῆς οὐσίας. Δεύτερον παραμείναμε σέ ἐπαφή μέ ὅλον τόν ἀραβικό καί μουσουλμανικό κόσμο, κάτι πού χρειαζόμαστε ὅλο καί περισσότερο, καθώς συσφίγγουμε τίς σχέσεις μας μέ τό ἑ

by  Uzay Bulut   December 24, 2017 at 4:30 am https://www.gatestoneinstitute.org/11562/turkey-islam-understanding Turkish regimes committed their greatest attacks on Anatolian Christians during the 1914-1923 genocide against Greeks, Armenians, and Assyrians (Syriacs/Chaldeans). Sadly, there has been no public protest in Turkey against the government's refusal to acknowledge the genocide, in which at least three million Christians were killed. Pictured above: Armenian civilians, escorted by Ottoman soldiers, marched through Harput, April 1915. (Image source: American Red Cross/Wikimedia Commons) Fundamentalist Muslims in Turkey -- and elsewhere -- do not see jihad, forced conversions or other forms of persecution against non-Muslims as criminal. On the contrary, their religious scriptures openly command them "to chop off heads and fingers, and kill infidels wherever they may be hiding," among many other openly violent teachings. Hence, what the

     Είναι ίσως από τις λίγες φορές που μια ψηφοφορία στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών για τους Παλαιστινίους έφερε σε δύσκολη θέση τη Λευκωσία, αφού η προσέγγιση δεν ήταν τόσο εύκολη. Εκ των πραγμάτων η Κυπριακή Δημοκρατία ακολούθησε την κοινή θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχοντας εκ των προτέρων διασφαλίσει πως η συγκεκριμένη στάση στη Γενική Συνέλευση δεν θα προκαλούσε αναταράξεις στις σχέσεις της με το Ισραήλ. Ούτως ή άλλως και οι δύο πλευρές -Λευκωσία και Ιερουσαλήμ- γνώριζαν εκ προοιμίου πως δεν ήταν ένα ψήφισμα χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα. Άρα από αυτή την άποψη δεν κρινόταν οτιδήποτε στις μεταξύ τους σχέσεις. Ιδιαίτερα από την ώρα που η κυπριακή πλευρά είχε ξεκαθαρίσει πως θα ακολουθούσε την κοινή θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κάτι που φάνηκε στη διάρκεια της ψηφοφορίας.  Το αξιοσημείωτο είναι πως εντός της Κύπρου ακούστηκαν φωνές που υποστήριζαν τη θέση ότι δεν έπρεπε να δοθεί θετική ψήφος στο ψήφισμα που είχε κατατεθεί ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης των Η

​​Η ψηφοφορία στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών σχετικά με την απόφαση Trump περί Ιερουσαλήμ αποτέλεσε κατά παράδοξο τρόπο μια σχετική επιτυχία για το Ισραήλ και ταυτοχρόνως μια μεγάλη ήττα για τις Ηνωμένες Πολιτείες, τον σύμμαχο και προστάτη του εβραϊκού κράτους. Ο τελικός συσχετισμός (128 υπέρ του ψηφίσματος καταδίκης της αμερικανικής θέσης, 9 κατά, 35 αποχές) δεν εκπλήσσει κανέναν, δεδομένων παλαιότερων αντίστοιχων ψηφοφοριών, και σε κάθε περίπτωση είχε προκαταβολικά απαξιωθεί από την ισραηλινή κυβέρνηση, με τις εμπρηστικές δηλώσεις του Binyamin Netanyahu, που χαρακτήρισε τον ΟΗΕ "οίκο του ψεύδους”. Μολονότι το ίδιο το Ισραήλ γεννήθηκε από την απόφαση του ΟΗΕ για τον διαμελισμό της υπό βρετανική εντολή Παλαιστίνης, οι σχέσεις του εβραϊκού κράτους με το διεθνές σώμα είναι παγίως τεταμένες από τότε που η αποαποικιοποίηση πολλαπλασίασε θεαματικά τον αριθμό των ανεξάρτητων κρατών, δημιουργώντας στη Γενική Συνέλευση έναν συσχετισμό φιλικό προς εθνικοαπελευθερωτ