IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

'' ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ το φως ...'' ''  ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το φως  ...   ''  '' Πριν απ ' τα  μάτια  μου  ήσουν φως ... '' (...)  Κάποια στιγμή εκείνη η γυναίκα, που συνόδευε αιώνες τώρα τις περιπλανήσεις μου από νησί σε νησί και από θάλασσα σε θά- λασσα, προχώρησε στο αμυδρό φως των άστρων και με πλησίασε. Αυ- τήν τη φορά, η παρουσία της δεν ήταν μια ψευδαίσθηση. Είδα καθαρά τη μελαγχολία των ματιών της, ένιωσα το άγγιγμα των χεριών στο δι- κό μου πρόσωπο. «Το φως» , είπε, « έρχεται από πολύ μακριά. Από έναν Χώρο όπου δεν υπήρχε χώρος, κι από έναν Χρόνο όπου δεν υπήρχε χρόνος. Από τότε, τυλίγει τον Κόσμο και αναδεικνύει κάθε του έκ- φραση» . Με κοίταξε τρυφερά. « Η αυτοβιογραφία του φωτός», συνέχι- σε, «είναι λοιπόν και δική μου αυτοβιογραφία. Και δεν θα παύσει να γράφεται, όσο εγώ υπάρχω. Όσο εμείς υπάρχομε », ψιθύρισε κι άρχισε πάλι να απομακρύνεται. Μέσα στην παραζάλη και στο πάθος μου, δεν

Ενας έλληνας επιστήμονας, ο Κ. Λ. Τσακμακίδης, σκαρφίστηκε το απολύτως αδιανόητο:  να αναλύσει το φως σε ουράνιο τόξο βάζοντάς το να «χορέψει πυρρίχιο » και ύστερα να το υποχρεώσει σε σημειωτόν ώσπου να «του πάρει τα στοιχεία» Το να μετατρέψεις στιγμιαία το φως σε «στήλη άλατος», ώστε να το «διαβάσεις» σε μνήμες και κυκλώματα υπολογιστή, ήταν ως σήμερα ...αδιανόητο   Στις επερχόμενες εκλογές Τοπικής Αυτοδιοίκησης ο αγρότης Μήτσος δήλωσε ορθά κοφτά στον μέχρι τούδε δήμαρχο ότι δεν πρόκειται να τον ξαναψηφίσει. Είναι εξοργισμένος, λέει, γιατί «ενώ έσκαψαν ούλο το δρόμο για να βάλουν οπτική ίνα, το "Γκέιμ οφ Θρόουνς" συνεχίζει να κατεβαίν' με λόξιγκα». Ο δήμαρχος δεν είχε βέβαια τις τεχνικές γνώσεις για να του απαντήσει. Αν τις είχε, ίσως του έλεγε ότι «ένα παγκόσμιο δίκτυο οπτικών ινών αποτελεί τη ραχοκοκαλιά του Διαδικτύου, όπου τα δεδομένα κυκλοφορούν με τη μορφή αστραπιαίων φωτεινών παλμών. Αλλά για τη ρύθμιση της κυκλοφορίας σε όλες τις διασταυρώσε

Φωτογραφίες του  ΧΡΗΣΤΟΥ  ΚΩΤΣΙΟΠΟΥΛΟΥ  Ζοῦμε σὲ ἕναν πανέμορφο κόσμο ποὺ τὸ μυστικό τῆς ζωῆς τὸ σηκώνουν μικροσκοπικὲς ὀντότητες ποὺ λέγονται γονίδια. Εἶναι δυσδιάκριτα, δὲν φαίνονται. Ὅμως αὐτὰ προσδιορίζουν τὴ ζωὴ καὶ τὰ ἰδιώματά της. Αὐτὰ χαρακτηρίζουν τὸ κάθε πρόσωπο, καθορίζουν τὴν ταυτότητα. Μὲ ἀκρίβεια καὶ λεπτομέρειες.   Κολυμπᾶμε μέσα σὲ ἕναν ὠκεανὸ ἄπειρων σωματιδίων, ποὺ ταυτοποιοῦνται μὲ ποικίλα καὶ παράξενα ὀνόματα: Quarks, γκλουόνια, μποζόνια, λεπτόνια, βαρυόνια, νετρίνα, φωτόνια καὶ πλῆθος ἄλλων. Καὶ ποὺ δὲν φαίνονται. Ὅμως αὐτὰ τὰ μικρὰ στηρίζουν τὸ μεγαλεῖο αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Αὐτὰ κρύβουν τὸ μυστήριό του. Ὅλα ἔχουν τὴν ἀποστολὴ καὶ τὴ σημασία τους. Ὅσο μικρὰ κι ἂν εἶναι. Κάποια εἶναι ὑπεύθυνα γιὰ τὴ μᾶζα. Λέγονται μποζόνια. Οὔτε καταλαβαίνουμε γιατί. Χωρὶς ὅμως αὐτὰ δὲν θὰ ψηλαφούσαμε τὸν κόσμο μας. Ἄλλα πάλι βοηθοῦν στὴ διάδοση τῶν δυνάμεων. Κάποια εἶναι γνωστὰ ὡς γκλουόνια. Κι αὐτὸ κακόηχο. Καὶ ἄλλα συγκροτοῦν τὸ φῶς. Αὐτὰ λέγονται φωτόνια. Πι