Το μεγάλο πλήγμα στο γόητρο του ρωσικού κράτους.
Το μεγάλο πλήγμα στο γόητρο του ρωσικού κράτους. Του Κώστα Ράπτη Πραξικοπήματα και αντιπραξικοπήματα υπήρξαν ακριβώς οι γενέθλιες πράξεις της μετασοβιετικής Ρωσικής Ομοσπονδίας, ως ενός ιδιόμορφου συνασπισμού ολιγαρχικών συμφερόντων και μερίδων του βαθέος κράτους. Είτε με χαρακτηριστικά φάρσας (όπως το καλοκαίρι του 1991 όταν οι πραξικοπηματίες που κινήθηκαν κατά του Γκορμπατσόφ "ασθενούσαν” ο ένας μετά τον άλλο) είτε και με χαρακτηριστικά τραγωδίας, όπως το φθινόπωρο του 1993 όταν ο Γέλτσιν βομβάρδιζε το ίδιο του το κοινοβούλιο, με απολογισμό τουλάχιστον 147 νεκρούς. Όμως αυτά συνέβησαν σε μία περίοδο διάλυσης και όχι ανασυγκρότησης του κράτους, όπως θεωρείται η περίοδος Πούτιν. Και κυρίως, όχι σε περίοδο που διεξάγονται πολεμικές επιχειρήσεις εκτός συνόρων. Εξ ού και στο σημερινό διάγγελμά του για την "ανταρσία Πριγκόζιν”, ο ένοικος του Κρεμλίνου επέλεξε να ανατρέξει σε ένα ακόμη πιο δραματικό ιστορικό προηγούμενο: την κατάρρευση της αυτοκρατορικ
