Ο πόλεμος για τα μύδια ...
Πριν από δυο βδομάδες βρέθηκα στο Μακρύγιαλο, έναν παραλιακό οικισμό, με δυο χιλιάδες περίπου κατοίκους, είκοσι χιλιόμετρα από την Κατερίνη, για να κάνω ένα γαστρονομικό θέμα για τα μύδια. Στις βόρειες ακτές του νομού Πιερίας και λίγο πιο δίπλα, στην περιοχή της Χαλάστρας, καλλιεργείται το 90% της ετήσιας ελληνικής παραγωγής, η συντριπτική πλειοψηφία της οποίας εξάγεται με ειδικές νταλίκες στην Ιταλία και στην Ισπανία. Ένα καΐκι, περνώντας με προσοχή ανάμεσα στους θαλάσσιους διαδρόμους με τα βαρέλια, μας μετέφερε μέχρι ένα λευκό μυδοκαλλιεργητικό σκάφος. Δύσκολη δουλειά, χειρωνακτική εργασία, πολλές ώρες. Και ο ήλιος δε σε λυπάται. Σε βαράει κατακούτελα, σου προκαλεί ασφυξία, κι ας είσαι μέσα στη θάλασσα. Μας ξενάγησαν στο πλωτό εργοστάσιο, μας εξήγησαν τον τρόπο καλλιέργειας του μυδιού και μας έδωσαν συμβουλές για το πώς να καταλαβαίνουμε αν είναι φρέσκα ή νεκρά- ακούς τον ήχο που κάνουν όταν τα χτυπάς πάνω στο μάρμαρο. Όλα αυτά καλά. Ωστόσο, το αληθινό ρεπορτάζ δεν κρυβ...